Verdi’s opera Les vêpres siciliennes was in 1969 voor het eerst én het laatst bij de Bayerische Staatsoper te zien, in de Italiaanse versie. Hoog tijd om de oorspronkelijke Franse versie bij het Münchner publiek te introduceren. De nieuwe productie van Antù Rumero Nunes maakt echter gemengde gevoelens los.

De Metropolitan Opera bezorgde zijn mondiale bioscooppubliek zaterdag een aangename belcantoavond met de herneming van zijn buitengewoon traditionele Semiramide uit 1990. Javier Camarena en Elizabeth DeShong zongen de sterren van de hemel.

Bij een semiscenische opera verwacht je geen auto op het podium. Toch was donderdag in De Doelen een vintage Fiatje het middelpunt van Haydns Lo Speziale. Een treffende keuze, even bescheiden en aandoenlijk als het werk zelf, dat met ontwapenende eenvoud voor de dag kwam.

Al een paar jaar timmert theatermaker Steef de Jong met veel verbeelding en karton aan de weg. Zijn vaste ingrediënten: een uitklapbaar decor, een eenmansvertelling, dialogen via videoprojectie, dramatische verhalen van historische figuren, klassieke muziek en zang. Ook Orfeo is geheel gebakken volgens die receptuur. Het blijft kunstig en wonderschoon.

In navolging van de Deutsche Oper Berlin en andere Duitse operahuizen die de werken van Giacomo Meyerbeer de laatste tijd weer onder de aandacht brengen, brengt de Oper Frankfurt een nieuwe productie van L’Africaine, onder de titel Vasco da Gama. Een uitstekende voorstelling.