Bijna verborgen in het volle programma van Operadagen Rotterdam – vol avant-gardemuziektheater, performances en belevingsproducties – zat een operette van Charles Lecocq. Volksopera, een Vlaams gezelschap dat net gestart is, bracht de eenakter Le docteur miracle, die we te danken hebben aan Jacques Offenbach.

Samen met de Doelen bracht Operadagen Rotterdam de afgelopen dagen de wereldpremiere van een kameropera van Peter-Jan Wagemans, op de stem geschreven van Alexander Oliver. Net als de voorgangers Legende en Andreas weent is Aan het einde van de dag geestig, origineel en innemend relativerend.

Regisseur Waut Koeken aarzelde toen Miranda van Kralingen hem vroeg voor de regie van La Bohème. Hij zei uiteindelijk ‘ja’ en ging aan de slag. Het resultaat: een aantrekkelijke voorstelling die recht doet aan het werk van Puccini en zijn librettisten met licht aangezet drama. Meer cappuccino dan panna montata.

Oude tijden leken te herleven in het Concertgebouw, vorige week zaterdag: in de NTR ZaterdagMatinee stond een relatief onbekende belcanto-opera op het programma, La Straniera van Vincenzo Bellini. Jammer genoeg kwam het wat onevenwichtige werk niet overtuigend tot leven.

Met een (inval)cultuurwethouder, een heuse minister en vooral veel verrassend muziektheater is Operadagen Rotterdam geopend. De eerste grotezaalvoorstelling bewees meteen het belang van het nu elf jaar oude festival: Toxic Psalms van Carmina Slovenica paart inhoud aan theatrale perfectie.