Het was een aangename avond, de première van Nabucco bij de Deutsche Oper Berlin, afgelopen zondag. Niet opwindend, niet irriterend, niet spannend, niet belachelijk. Aangenaam.

Lieder eines Fahrenden Gesellen, Kindertotenlieder, Rückert-Lieder: voor zijn nieuwe cd voor Sony heeft bariton Christian Gerhaher flink wat Mahler-repertoire uit de kast gehaald. Het resultaat is helaas niet zo overtuigend.

Bij De Nederlandse Opera eindigde het zomerreces met de première van Siegfried. Voor het derde deel van de Ring-tetralogie nam componist/librettist Wagner zijn tijd, een dikke vijf uur, maar dankzij een gedetailleerde, fantasierijke regie en prima zang draaide tijdens de klok tijdens die uren snel.

Met twee symfonieën van Beethoven besloten het Residentie Orkest en Lawrence Renes zaterdagavond voor een uitverkocht Concertgebouw de Robeco SummerNights 2013. Renes dirigeerde de Eerste en de Negende energiek, groot in gebaren, maar ook onevenwichtig. De solisten, waaronder tenor Frank van Aken, waren uitstekend.

Na Villazóns Verdi en Netrebko’s Verdi, en net voor Kaufmanns Verdi, is er nu ook Domingo’s Verdi. Uniek aan zijn verjaardagscadeau voor de Italiaanse maestro is dat hij enkel baritonrollen zingt – iets wat hij nog niet eerder deed in de studio. Overtuigt hij? Ik hink op twee gedachten.