Met Kát’a Kabanová heeft Opera Zuid één van de beste operavoorstellingen van het jaar neergezet. De regie van Harry Kupfer is vakwerk ten top, de uitvoering uitstekend. Met Karin Strobos (wederom) als uitblinker.

De Reisopera’s reprise van Platée is een malle bedoening. Maar dat kun je verwachten bij deze opera. De productie speelt zich af in een pretpark, met alle bonte figuren van dien. Soms hilarisch, soms flauw, maar al met al prettig om te aanschouwen. Mét een opvallend goed orkest.

De link met Maria Callas vind ik nogal dun en de tracklist bevat mij te veel clichés. Los van dat: de zang van Angela Gheorghiu op haar nieuwe album is werkelijk beeldschoon. En dus mogen we blij zijn dat ze na zes jaar weer een cd heeft opgenomen.

Als Lenneke Ruiten er niet was geweest, had het Orkest van de Achttiende Eeuw met de concertante productie van Die Entführung aus dem Serail een kleurloos jubileum beleeft. Maar gelukkig, ze was er wel en ze gaf met haar verbluffende Konstanze aanleiding genoeg om toch nog opgetogen naar huis te gaan.

Er vindt momenteel een soort José Cura-festival plaats in Zürich. De tenor is in maar liefst drie rollen te horen. In de nieuwe Otello van Graham Vick wordt hij vergezeld door een sterrenensemble, wat Zürich’s plaats onder de grootste operahuizen ter wereld bevestigt – ook al is het huis misschien wel het kleinste van allemaal.