Wie Ottorino Respighi nog niet kent, heeft nu een prachtige kans om kennis met hem te maken. Het label Stradivarius heeft een kunstig album uitgebracht met liederen van de Italiaan, uitgevoerd door contra-alt Sara Mingardo. Warm en droevig.

Opera Trionfo toert weer door het land. Oftewel: tijd om weer eens een originele, onbekende opera te leren kennen. Dit keer heeft het gezelschap de zonnige komedie Mirandolina van Martinů afgestoft. Een vrolijke primeur.

De naam zegt het al: Death in Venice van Britten is geen plezierige opera. Zeker niet in de nieuwe productie van het (hoe toepasselijk) Teatro La Fenice uit Venetië. Het is een onbehagelijke maar knap uitgevoerde voorstelling, met in de hoofdrollen twee imponerende Amerikanen.

SoloVoce zette zich in 2009 blakend van ambitie in de markt, als fris en vernieuwend label. Wat ik niet snap, is waarom het dan uitgerekend de uitgemolken klassieker La Traviata heeft opgenomen. En dan ook nog in een matige uitvoering. Wat moet je daar nu mee?

Vroeger moesten we het van de ‘piraten’ hebben, tegenwoordig openbaren operahuizen steeds vaker zelf het goud dat in hun archieven ligt. Het Royal Opera House heeft bijvoorbeeld bij Opus Arte een Così fan tutte uit 1981 uitgebracht. Een genot voor de verzamelaar.