Het genre opera heeft zich al redelijk ingeburgerd tussen de popcorn en de jeugd van bioscopen. Maar een symfonie op het witte doek?! Dat gaat nog verder. JT Bioscopen waagde het erop en bracht vorige week Beethovens negende. Ondanks de magere opkomst een succes.

Cecilia Bartoli: haar stem is klein, haar daden zijn groot. Gisteravond kreeg de Italiaanse het Concertgebouw-publiek weer op de stoelen. Net als vorig jaar. Haar programma vond ik niet zo verrassend, maar de indruk die ze op me maakte, was er niet minder om.

De Wiener Staatsoper heeft een nieuwe Don Giovanni geproduceerd. Een nogal merkwaardige: regisseur Jean-Louis Martinoty laat een wel zeer vrije interpretatie op het meesterwerk van Mozart los. En ook muzikaal is er jammer genoeg weinig waar het hart sneller van gaat kloppen.

Regisseur Nigel Lowery heeft stevig zijn stempel gedrukt op de nieuwe Semiramide bij de Vlaamse Opera. In negatieve zin, welteverstaan. Desondanks kan hij de cast van eersteklaszangers er niet van weerhouden goddelijk te zingen.

Het vraagt heel wat moed en zelfkennis om Richard Strauss’ monumentale opera Die Frau ohne Schatten op je programma te zetten. Het operahuis van Graz deed het en doorstond de proef in alle opzichten glansrijk, met een bewonderenswaardige regie van Marelli en een aantal topvrouwen in de cast.