SoloVoce zette zich in 2009 blakend van ambitie in de markt, als fris en vernieuwend label. Wat ik niet snap, is waarom het dan uitgerekend de uitgemolken klassieker La Traviata heeft opgenomen. En dan ook nog in een matige uitvoering. Wat moet je daar nu mee?

Vroeger moesten we het van de ‘piraten’ hebben, tegenwoordig openbaren operahuizen steeds vaker zelf het goud dat in hun archieven ligt. Het Royal Opera House heeft bijvoorbeeld bij Opus Arte een Così fan tutte uit 1981 uitgebracht. Een genot voor de verzamelaar.

La Rondine is één van de spaarzame Puccini-opera’s die níet in het rijtje populairste opera’s voorkomt. Onterecht, vindt de Metropolitan Opera, en dus zette het operahuis het werk in 2009 volop in de belangstelling met een prachtige ‘bioscoopproductie’, nu op dvd verschenen. Als je een ondergewaardeerd meesterwerk wil promoten, doe het dan zo.

Eén van Rossini’s mooiste werken, uitgevoerd door één van de beste dirigenten van dit moment, een subliem orkest en een cast van louter sterren. Dat kán niet misgaan. De nieuwe Stabat Mater-opname van EMI Classics is dan ook voortreffelijk.

Walter Braunfels is één van de vele componisten wiens naam en faam na de Tweede Wereldoorlog vrijwel volledig verloren gingen. Maar er gloort hoop voor de Duitser, al is het postuum. De Los Angeles Opera zette in 2009 zijn bekendste opera Die Vögel op het toneel. Een wonderschoon, kleurrijk pleidooi voor eerherstel.