Hoera, we hebben een nieuwe tenor! En niet zomaar een tenor, een Italiaanse. Hij heet Vittorio Grigolo en heeft onder de pretentieuze titel De Italiaanse Tenor zijn eerste soloalbum bij Sony opgenomen. Een album dat over één ding geen misverstand laat bestaan: hij kan fantastisch zingen.

20 jaar oud en nu al een klassieker? Zeker. De Porgy en Bess die Simon Rattle in 1988 dirigeerde in Glyndebourne is zelfs legendarisch te noemen. De dirigent had een prachtig spelend en verrassend swingend London Philharmonic tot zijn beschikking, plus een cast om je vingers bij af te likken.

In het Muziekgebouw aan ’t IJ startte gisteravond een nieuwe recitalserie. Eentje om gelukkig mee te zijn. En gelukkig van te worden, want sopraan Soile Isokoski zette op hemelse wijze de toon met haar elegante zangstijl en betoverend mooie geluid. Dat dát uit een mensenmond kan komen.

En daar is hij dan, de langverwachte nieuwe cd van Jonas Kaufmann, met als slagroom op de taart het slotduet uit Andrea Chénier, gezongen met ‘onze eigen’ Eva-Maria Westbroek. Het is een fantastisch album. Opera op z’n best.

Roméo et Juliette is een lust voor je oren. Helaas is Olivier Py’s nieuwe productie van het werk bij De Nederlandse Opera geen lust voor je ogen. De rusteloze, asgrauwe regie van de Fransman laat de twee beroemdste geliefden uit de geschiedenis behoorlijk in de kou staan. Gelukkig is Gounod er nog om je de avond door te helpen.