Figaro, the sequel. Die leus zou mooi passen op het affiche van I Due Figaro van Michele Carafa. De opera is het vervolg op Rossini’s Il Barbiere di Siviglia en Mozarts Le nozze di Figaro. Figaro III dus. Een boeiend stuk, dat onlangs in een muzikaal knappe uitvoering op dvd is verschenen.

Om het tweehonderdste sterfjaar van Joseph Haydn te herdenken heeft de Nationale Reisopera een originele dubbelproductie gemaakt: voor de pauze de Schöpfungsmesse, na de pauze L’isola disabitata. Het resultaat van de première: voor de pauze een beetje droog, na de pauze veel speel- en zangplezier. Met dank aan talent van eigen bodem.

Leerlingen van het Globe College uit Utrecht gaven deze week samen met enkele profmusici de voorstelling Wegwijzers, als onderdeel van het Yo! Opera Festival. Het is een sympathieke poging om jongeren wat te laten zien van een voor hen onbekende kunstvorm. Maar of die kunstvorm opera heet… ik weet het niet.

Met sterren als Dmitri Hvorostovsky en Marcelo Alvarez in de cast voerde de Deutsche Oper Berlin de afgelopen week drie keer een oude productie van Un ballo in maschera op. Hvorostovsky viel tegen, de anderen waren prachtig. Tja, het uiterlijk zegt niet alles.

De beroemde tenor Roberto Alagna heeft een broer, David. Die broer is van alles en nog wat, waaronder componist. In Szeged, Hongarije, ging deze week zijn eerste opera in wereldpremière: Le dernier jour d’un condamné. Het is een intrigerend, zeer lyrisch stuk. Een vreemde eend in de atonale bijt van tegenwoordig.