Door de geraffineerde enscenering van het duo Wieler/Morabito, vol vaart en dynamiek, hoef je je geenszins te vervelen tijdens vier uur Così fan tutte in Het Muziektheater in Amsterdam. Toch is er één hiaat in deze reprise van De Nederlandse Opera: de arme librettist Lorenzo da Ponte staat de hele avond in zijn hemd.

Als er één plaats is waar opera vandaag de dag toegankelijk wordt gemaakt, is het de Vondelkerk in Amsterdam. Daar begon Opera per Tutti gisteren weer met een nieuwe reeks wekelijke concerten, waarin vier solisten het publiek tal van operaschatten voorschotelen. Een ongekend goed initiatief om opera echt voor iedereen te laten zijn.

Wreed en toch ook menselijk: de nar Rigoletto is een tegenstrijdig figuur. De première van zijn opera door de Opera van Moldavië kende net zo’n tegenstrijdigheid. Voor de pauze moest de toehoorder het ergste vrezen, na de pauze maakte het gezelschap zich alsnog waar.

Als je op bol.com ‘Dido and Aeneas’ intikt, krijg je in geen tijd 23 opnames voorgeschoteld. Chandos voegt daar op initiatief van mezzosopraan Sarah Connolly weer een uitgave aan toe. Deels lukt het Connolly en de hare om zich met deze opname te onderscheiden.

Met The Beastly Bombing wil Opera aan het IJ jonger publiek naar het theater trekken. Afgaand op de eerste voorstelling in Amsterdam is dat uitstekend gelukt. Maar vraag niet hoe. Het stuk is plat, grof, vulgair en muzikaal incompetent. Misschien leuk voor jongeren, maar het heeft niets van doen met opera, operette of enige culturele uiting. Laat staan met moraal.