Op 4 februari bracht De Nederlandse Opera met een nieuwe productie I Puritani weer onder de aandacht. Vincenzo Bellini’s opera is wat je zou kunnen noemen een ‘castkraker’; de eisen aan de solisten zijn hoog. Dat maakt een goede opname moeilijk, blijkt uit een vergelijking van zes Puritani’s.

Piotr Beczala verving afgelopen zaterdag (7/2) Rolando Villazon als Edgardo in Lucia di Lammermoor. Voor velen is de Pool misschien nog een onbekende naam, maar zijn ster is al een tijdje rijzende. Getuige bijvoorbeeld zijn eerste solo-cd bij Orfeo.

Voor velen zal de première van I puritani van De Nederlandse Opera een eerste Puritani-ervaring zijn geweest. Hans van Verseveld heeft er echter al heel wat achter de kiezen. Maar juist daardoor viel de DNO-productie hem erg tegen, schrijft hij in een vergelijkende recensie.

Wanneer een opera een waanzinscène bevat, wordt die al snel tot scherprechter over de hele productie gekroond. Onterecht, zo laat de nieuwe productie van I puritani van De Nederlandse Opera zien. Ook zonder een overtuigende Elvira valt er genoeg te genieten.

Alles was doordrongen van de intense, beklemmende sfeer van Brittens Death in Venice, gisteren tijdens een concertante uitvoering in het Concertgebouw. Alles – het orkest, het koor, de solisten – behalve de hoofdrolspeler zelf: Ian Bostridge. De Brit nam het begrip ‘concertant’ kennelijk erg letterlijk, want hij stond als een droogkloot op het podium.