Aan het einde van een avond met twee unieke Franse opera’s in de Doelen blijft onvermijdelijk één ding de herinnering domineren: de ontzettend creatieve manier waarop Rieks Swarte L’Enfant et les sortilèges aankleedde. Bij zijn inventiviteit past slechts een staande ovatie en een luid bravo.

Ildebrando Pizzetti behoorde – samen met onder andere Respighi, Zandonai, Alfano en Malipiero – tot de zogenoemde ‘Generazione dell’80’, een groep Italiaanse componisten geboren rond 1880. Wat ze allemaal gemeen hadden, was een zekere hang naar het neoclassicisme en belangstelling voor de renaissance en de Byzantijnse muziek.

In juli 2007 ging in Aix-en-Provence Die Walküre in première. Een opmerkelijke gebeurtenis, want het was niet alleen Rattle’s (en Aix’s) eerste Ring (nou ja, het tweede deel ervan), het markeerde ook een werkelijk sensationeel debuut van ‘onze’ Eva-Maria Westbroek op het festival. De opera verscheen onlangs op dvd.

Toegegeven, het libretto is zo warrig, dat zelfs de hoofdpersonen waarschijnlijk niet weten wie ze zijn, wat ze aan het doen zijn, met wie, en waarom. Maar de muziek! Als er engelen bestonden dan zouden ze Bellini’s cantilenen uit La Straniera tot vervelens toe (kan men daar verveeld van raken?) herhalen.

De Roemeense Nationale Opera heeft de productie van Die Fledermaus, waarmee het de komende tijd door Nederland toert, voorzien van een charmante, vrolijke uitstraling. Dat is ook wel nodig; het compenseert de muzikale slordigheid.