Kort gezegd is L’Incoronazione di Poppea van Claudio Monteverdi een betoog, schrijft regisseur Javier López Piñón in de toelichting. En voor een betoog heb je goede vertellers nodig. De Dutch National Opera Academy heeft ze in overvloed, zo blijkt.

Een operette moet bruisen. Zeker als het Die Fledermaus van Johan Strauss is. Bruisen doet de productie van De Nederlandse Opera echter pas in de derde akte, als Paul Haenen ten tonele verschijnt.

Met Les aventures du Roi Pausole schotelt Opera Trionfo een avondje echte operette voor. Licht, grappig en soms wat plat. Zoiets riekt al snel naar clichés, maar daar kan en mag het operagezelschap niet van beticht worden. De productie zit sterk en vooral heel fris in elkaar.

Een opera met tussen haakjes 2008 erachter. Wat mag je daarvan verwachten? Wat moet je daarvan verwachten? Postmodernistische diepgang, lijken Willem Jeths en Friso Haverkamp met hun Hôtel de Pékin te willen zeggen. Maar door te veel diepgang kan de toehoorder ook hulpeloos aan de oppervlakte blijven dopperen.

Het requiem van Verdi en de Staatsopera van Tatarstan. Dat de laatste het eerste uitvoert, is niet verbazend. Want het mag dan requiem heten, de Messa van de Italiaanse componist heeft alles van een opera – op een dynamisch toneel na. Grote vraag: hoe ga je zoiets uitvoeren?