Op zaterdag 12 maart was er voor het eerst in lange tijd weer eens een opera in de bioscoop te zien, live vanuit de Metropolitan Opera. De eer in Nederland het spits te mogen afbijten was vergund aan Strauss’ Ariadne auf Naxos. Het werd een plezierige avond met uitnemende zang.

Met gejuich, geroep en gefluit – steeds meer reageert het publiek van De Nationale Opera als de fans in een voetbalstadion – werden de zangers en het orkest van de wereldpremière Eurydice – Die Liebenden, blind beloond voor hun geweldige prestaties. Voor componist Manfred Trojahn was er hartelijke, maar toch wat ingehouden bijval. Zijn stuk bleek gehuld in vaak schrale klankpatronen.

Een hoogmis van liedkunst, die indruk wekten 75 aaneengesloten minuten laatromantiek in continu gedragen ernst. Haast te veel van het goede, maar zeker in de weinig bekende liederen van Pfitzner verrichte de Duitse sterbariton Matthias Goerne met pianist Alexander Schmalcz weer wonderen.

Zelf kiezen welke van twee gelijktijdig spelende voorstellingen je wilt zien. En dan ook nog een VR-bril op. Het Opera Forward Festival bood met Orphée | L’Amour | Eurydice een geheel andere vorm van muziektheater.

Al was buiten de storm geluwd, in een ouderwets goedgevuld Concertgebouw joeg dirigent Giancarlo Andretta op 19 februari Rossini’s wervelwinden hoog op. Vasilisa Berzhanskaya toonde belcantoraffinement van de bovenste plank als L’italiana in Algeri, te midden van mannelijke uitblinkers in het komediespel.