Door haar optredens bij de Dutch National Opera Academy is Kai Rüütel in Nederland al geen onbekende meer. Inmiddels maakt ze ook goede sier in Londen en het zou niet verrassend zijn als de rest van de wereld spoedig volgt. In de schaduw van de Anna Nicole-hype een gesprek over alles geven en veel laten.

Hét affiche dat momenteel de gangen van het Royal Opera House domineert, is dat van de nieuwe opera Anna Nicole. Zowat op iedere meter muur hangt een uitdagende poster van de Nederlandse sopraan Eva-Maria Westbroek in de gedaante van Anna Nicole Smith (inclusief beroemde buste).

Ondertussen is er echter nog veel meer gaande op het Londense toneel. Een dag na de derde opvoering van Anna Nicole staat bijvoorbeeld Die Zauberflöte op het programma. Kai Rüütel, een jonge mezzo uit Estland, zingt de Tweede Dame.

Het is één van Rüütels vele optredens in Londen sinds ze in 2009 lid werd van het prestigieuze Jette Parker Young Artists Programme. Zo zong ze eerder kleine rollen in The Gambler, Manon en La Traviata en viel ze in december 2010 in voor Christine Rice als Hänsel in Humperdincks Hänsel und Gretel. Met veel succes.

Van zo’n vliegende start kunnen de meeste jonge zangers enkel dromen. En dan te bedenken dat Rüütel twee jaar geleden nog ‘gewoon’ in Nederland studeerde. Eerst bij het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, later bij de Dutch National Opera Academy (DNOA), waar ze zich aan het publiek liet zien in diverse hoofdrollen. Het kan verkeren.

Net voordat ze in galakledij naar een receptie vertrekt om de onafhankelijkheidsdag van Estland te vieren, tref ik Rüütel in de kantine van het Royal Opera House.

Heb je Anna Nicole al gezien?
,,Nee, jammer genoeg niet. Het Young Artists Programme verplicht je om alle producties te zien, maar omdat ik in Die Zauberflöte zing, ben ik er nog niet aan toegekomen. Ik ben wel erg benieuwd. De reacties waren heel verschillend.”

Hoe ben je bij het Young Artists Programme beland?
,,Ik heb me direct na mijn studie bij DNOA aangemeld door een opname in te sturen. Er volgen dan drie rondes. Uit de twaalf zangers in de derde ronde worden er uiteindelijk vijf of zes gekozen.”

Wat houdt het programma in?
,,Zangles, taaltraining, personal training, stress management: er komt van alles bij kijken. We zingen kleine rollen in producties en zijn cover voor grote rollen. Het unieke hier is dat er voor je gezorgd wordt als individu. Dat we talent hebben, weten ze hier wel, het gaat om die persoonlijke begeleiding. En die begeleiding houd je voor de rest van je leven. Once you’re in, you’re in.”

Was het een grote stap, van de opera-academie naar het Royal Opera House?
,,Ik voelde me dankzij DNOA juist klaar voor dit programma. Bij DNOA doe je twee keer per jaar een productie. Dat geeft je échte toneelervaring, met decors, kostuums en een regie erbij. Ik kan me niet voorstellen dat ik zonder die ervaring hier had gezongen.”

In december viel je voor Christine Rice in als Hänsel. Hoe was dat?
,,Ik twijfelde er niet aan dat ik het kon. De covers worden hier heel goed voorbereid. En toch. Toen ik op het bed lag van de eerste scène en het licht over me heen voelde gaan bij het opengaan van het doek, was het even behoorlijk eng. Ik bedoel: dit is wel het Royal Opera House, dit is the big thing. Er zitten daar 2000 mensen in de zaal. Maar op een gegeven moment schakel je om en ga je er vol voor.”

De reacties waren enthousiast. Hoe belangrijk is zoiets voor je carrière?
,,Het maakt het wel makkelijker, want het staat goed op je cv. Maar veel zangers vergissen zich door te denken dat alle tophuizen je wel willen als je hier in het programma zit. Dat is niet zo. De meesten worden hier niet eens teruggevraagd. Het garandeert je geen rollen ná het programma.”

Dus ook als je lid bent van het opleidingsprogramma van zo’n prestigieus huis blijft het hard om aan de bak te komen?
,,Het is zwaar. Je moet alles geven. Toen ik in het programma aangenomen werd, vond ik mezelf bijvoorbeeld technisch nog niet goed genoeg. Ik heb toen gewerkt, gewerkt en gewerkt. Technisch, maar ook mentaal en fysiek. Ik ben 14 kilo afgevallen. Nu ben ik klaar om me te presenteren.”

Alles geven betekent ook veel laten?
,,Ja, er is geen tijd om een leven te hebben. Ik heb een vriend in Estland, maar die heb ik de afgelopen maanden maar twee keer gezien. Ik hoop hem eind mei weer te zien, maar in het ergste geval wordt dat eind juli.

Ook voor vriendschappen is het zwaar. De meeste vrienden heb ik in Nederland, maar ik kan me niet herinneren wanneer ik daar voor het laatst was. Ik ga ook vrijwel nooit uit. Als ik vrije tijd heb, slaap ik. In mijn studiejaren was ik nogal een party-girl, maar ik heb mijn leven drastisch moeten omgooien. Ik heb al in anderhalf jaar geen koffie meer gehad, ik drink niet, ik rook niet…

Mijn vriend is ook op zijn carrière gericht en snapt dat dit nodig is. Dit is de tijd om op mijn carrière te focusen. Bovendien: niets is zo zwaar als dit programma. Na het programma heb je een keus en kun je nee zeggen. Nu neem je alles aan wat je aangeboden krijgt. En als je geen repetities hebt, dan heb je wel coaching of training. We werken iedere dag.”

Is dat allemaal de moeite waard?
,,Dit is de enige keus die ik heb. Als ik niet zing, voel ik me ziek. Ik heb dit nodig. Het is een cliché, maar ik ben hiervoor geboren.”

Wat als je stem het zou begeven?
,,Een dokter stelde me een tijd geleden die vraag. Het is de engste vraag die me ooit gesteld is. Ik kon het me eerst niet voorstellen. Zingen is mijn leven, mijn ziel. Maar als het echt niet meer zou kunnen, dan zou ik misschien iets als actrice gaan doen. Ze zeggen dat mijn spel erg goed is. Of ik zou iets in de onroerendgoedsector gaan doen. Dat vind ik prachtig.”

Wat zijn je ambities voor de komende jaren?
,,Mijn grote droom was altijd om in het Royal Opera House te zingen… Nu zou ik het fantastisch vinden om hier rollen als Charlotte, Octavian of Carmen te zingen. Verder is mijn ambitie simpelweg me verder ontwikkelen. Ik wil het beste worden dat ik kan zijn en gelukkig zijn in dat te doen. Ik doe dit omdat het me gelukkig maakt. Op het moment dat ik geen vlinders meer in mijn buik voel, is het tijd om te stoppen.”