Broek of rok, Joyce DiDonato overtuigt. De Amerikaanse mezzo kruipt op haar nieuwe album Diva, Divo in de huid van zeven operahelden en zeven operaheldinnen. Als een kameleon meet ze zich telkens weer de juiste kleur en toon aan. Voortreffelijk.

Diva, Divo is beslist één van de veelzijdigste albums die ik de afgelopen tijd beluisterd heb. DiDonato staat tweemaal op de cover geportretteerd: in modieus herenkostuum en in sierlijke jurk. Twee kanten van het mezzovak die ze tot in perfectie beheerst.

De Amerikaanse heeft een groep zeer verschillende operakarakters bij elkaar gezocht, allemaal afkomstig uit enkele klassieke verhalen. Ze zingt bijvoorbeeld Vitellia én Sesto uit de Clemenza di Tito’s van Mozart en Gluck, Assepoester én de prins uit de sprookjesbewerkingen van Rossini en Massenet en Marguerite én Siébel uit de Faust-versies van Gounod en Berlioz.

Het zijn veertien verschillende karakters in verschillende situaties, met allemaal verschillende gemoedstoestanden. Maar DiDonato weet ze stuk voor stuk tot leven te wekken met de juiste kleur, toon en expressie. Geen rol uitgezonderd. Dat mag verbluffend heten.

De zangeres heeft er dan ook de perfecte stem voor. Watervlug, ultraflexibel, licht van klank, rijk aan kleur en enorm van omvang (sopraan en alt ineen). Alleen als ze hard en hoog zingt, verliest ze iets van haar glans. Maar dat is dan ook alles.

In broek zingt DiDonato onder meer een ontroerende vaarwelscène als Glucks Sesto. Alleen al het woord ‘sterven’ is peilloos diep. Eenzelfde diepe beroering brengt ze teweeg als ‘le Prince Charmant’ uit Massenets Cendrillon. ‘Je suis triste et seul’, zingt ze. En dat is tot in al je vezels te voelen.

Weer compleet anders klinkt haar opgewonden, jeugdige scène als Siébel uit Gounods Faust of haar vurige vertolking van Bellini’s Romeo. De noten spatten haast uit haar mond.

In rok zingt DiDonato onnavolgbare coloraturen als Rossini’s Rosina en Cenerentola, maar ook dramatischer en lyrischer solo’s als die van Marguerite uit La damnation de Faust en Ariane uit Massenets gelijknamige opera. Allemaal op en top overtuigend.

Het orkest van de Opéra de Lyon kan de mezzo goed volgen in haar wijdse toer door het operarepertoire. Onder leiding van chef Kazushi Ono hanteren de musici met verve al die verschillende compositiestijlen (acht in totaal).

Het album is bedoeld om de prachtige, veelzijdige wereld van de mezzostem te demonstreren. Die opzet is zeker geslaagd. Maar nog veel meer dan dat demonstreert het album de geweldige kwaliteiten van één unieke mezzo. Een mezzo die als diva én als divo tot de allerbesten behoort.

Hieronder de trailer: