Poesie, het nieuwe album van Diana Damrau, luistert alsof je een droomwereld binnenstapt. Een beeldschoon orkestraal landschap, waar de melodieën vloeien als blinkende beken en Damrau schittert als de zon. Bedwelmend mooi.

Richard Strauss’ slepende melodieën en warme, hechte orkestraties hebben mij altijd zeer aangesproken. Ze zuigen je op en houden je als bedwelmd vast tot de laatste noot uitgeklonken is en je weer kunt ademen. Dat gaat in het bijzonder op voor zijn orkestliederen, mijns inziens een schat voor lyrische zangers.

Het album Poesie is dan ook zeker aan mij besteed. Na de nodige operarollen van Strauss te hebben gezongen, heeft sopraan Diana Damrau 22 bekende en minder bekende orkestliederen van de componist opgenomen. Daaronder bijvoorbeeld alle ‘Brentano-Lieder’, die vanwege hun hoge moeilijkheidsgraad en verscheidenheid niet vaak als groep worden uitgevoerd.

Damrau’s sopraan gonst van laag tot hoog van rijke klanken en klinkt buitengewoon gemakkelijk, wat haar naar mijn idee ideaal maakt voor Strauss. Je wordt niet gestoord door hoorbare inspanningen van de zangeres, de melodieën kunnen vrijuit stromen. En dat doen ze, bijvoorbeeld in oorstrelend lyrische uitvoeringen van ‘Waldseligkeit’ en ‘Winterweihe’ en een verfijnde, verfrissende versie van het bekende ‘Morgen’.

Veel uitbundiger zijn ‘Cäcilie’ en zeker ‘Lied der Frauen’. Terwijl het orkest dondert en bliksemt, maakt Damrau groots drama met haar sopraan. De angst en wanhoop klinken in iedere noot door.

Weer heel anders zijn de drie ‘moederlijke’ liederen in het midden van haar programma. Damrau zingt ze teder en liefkozend. In ‘Wiegenlied’ ontroert ze zeer, in ‘Muttertändelei’ raakt ze juist een vrolijke snaar.

Die gave om telkens precies de juiste kleur en nuance te vinden zonder haar bekoorlijke klank ook maar een moment te verliezen, maakt Damrau voor mij één van de beste sopranen van dit moment.

De zangeres wordt verfijnd begeleid door de Münchner Philharmoniker onder leiding van Christian Thielemann. Hij omhult Damrau’s zang met mild, fluwelen orkestspel. De natuurtaferelen uit de gedichten worden levensecht in de muziek geschilderd, met een rijke diversiteit aan klankkleuren.

Van harte aanbevolen!

Hieronder de trailer van het album: