Net nu het operapubliek warm begint te lopen voor opera in de bioscoop is er alweer wat nieuws: opera in 3D. Nog echter, nog specialer. Wolff Cinema Groep introduceerde de noviteit de afgelopen week met een temperamentvolle Carmen uit Londen.

Carmen, de slotscène. Op de voorgrond staat de zigeunerin, met een mengeling van vastberadenheid en angst in haar ogen. Je kunt haar bijna aanraken. Letterlijk een paar meter achter haar staat de smekende Don José. Of nou ja, ‘letterlijk’ in de bedrieglijke werkelijkheid die een 3D-bril je voor ogen houdt.

Het is een geweldig shot uit Nederlands eerste ‘opera in 3D’, die sinds vorige week donderdag in vier Wolff-vestigingen te zien is. De diepte, de echtheid, de nabijheid: 3D krikt de biosbeleving van opera’s nog een niveautje op.

Wolff heeft mijns inziens een prima keus gemaakt met Francesca Zambello’s traditionele productie van de hit-opera Carmen, opgevoerd in het Royal Opera House in Londen. Zambello vertelt het verhaal rechttoe rechtaan en zet in de kostuums en decors prachtig de ‘couleur locale’ uit Bizets populaire werk neer. Bovendien is haar personenregie ijzersterk. De personages zijn van vlees en bloed; temperament en passie ontbreken allerminst.

Christine Rice is een uitstekende Carmen. Vlekkeloos gezongen, met een bijzonder fraai, vrouwelijk geluid in de laagte. Haar ongelukkige Don José wordt vertolkt door Bryan Hymel. Zijn tenor komt mij eerst wat braaf over, maar tegen het einde bewijst hij dat hij heel wat drama in huis heeft.

Maija Kovalevska is een perfect meisjesachtige Micaëla en Aris Argiris heeft zowel het bereik als de machoklank voor een prima Escamillo. De kleinere rollen zijn eveneens met goede zangers bezet, waaronder Dawid Kimberg als Moralès.

Het verschil in kwaliteit met de populaire live-opera’s uit New York, die al enige jaren in diverse Hollandse bioscopen te zien zijn, vind ik niet wereldschokkend groot. Ook zijn er nog wel wat manco’s. Zo heb je even tijd nodig om ‘scherp te stellen’ na snelle beeldwisselingen en zou de filmregie de mogelijkheden van 3D volgens mij meer kunnen benutten.

Maar ondanks dat legt deze primeur de lat weer iets hoger. In 3D-setting waan je je nog meer in het theater. Meer nog, je zit pal op het drama.

Een veelgemaakte opmerking is dat de bios nooit het theater zal vervangen en daar ben ik het geheel mee eens. Als de ontwikkelingen echter op deze wijze doorgaan, kan de cinema zeker een gewaardeerde uitgaansplaats voor operaliefhebbers worden.

Carmen is vrijdag 15 april nog te zien in Enschede, Groningen en Rotterdam. Zie voor meer informatie de website van Wolff Cinema Groep.