Youtube-portret: Gerald Finley
Hij is één van de beste Canadese operazangers van dit moment: bariton Gerald Finley. Overal ter wereld worden zijn vertolkingen met veel bewondering ontvangen. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.
Gerald Finley werd op 30 januari 1960 geboren in Montreal, Canada. Zijn oudoom, de organist Sir William Mckie, moedigde hem aan om muziekonderwijs te nemen. Dat deed Finley in Ottawa, waar hij in een koor ging zingen. Later vervolgde hij zijn studie in Cambridge en Londen.
Sinds zijn afstuderen heeft Finley wereldwijd een enorme staat van dienst opgebouwd. Allereerst in het operarepertoire van Mozart. Hij heeft alle voorname baritonrollen van het wonderkind gezongen.
De rol van Don Giovanni vertolkte hij bijvoorbeeld in onder meer New York, Londen, Parijs, Rome en Glyndebourne. De productie uit de laatste stad is onlangs op dvd verschenen. Hieronder een fragment. Finley zingt het duet ‘La ci darem la mano’.
Hieronder nog een Mozart-fragment. Finley zingt ‘Der Vogelfänger bin ich ja’, een aria van Papageno uit Die Zauberflöte.
Hoewel hij met Mozart grote successen heeft geboekt, toont Finley zich in zijn repertoire een zeer veelzijdig artiest. Van Tsjaikovski zong hij bijvoorbeeld twee rollen, waaronder de titelrol in Evgeni Onjegin.
Hieronder de slotscène uit Evgeni Onjegin. Finley zingt samen met Catrin Wyn-Davies. De opname komt uit een productie uit Londen, 2006.
Ook in Londen boekte Finley succes met de rol van Frank/Fritz in Die Tote Stadt van Korngold. Hieronder zingt hij ‘Mein Sehnen, Mein Wähnen’.
In het hedendaagse repertoire is Finley een veelgevraagd zanger. Zo zong hij afgelopen seizoen in de wereldpremière van Anna Nicole in Londen, samen met onder andere Eva-Maria Westbroek. Verder creëerde hij in Amerika onder meer de rol van J. Robert Oppenheimer in Doctor Atomic, een opera van John Adam.
Hieronder een fragment uit Adams opera. Finley zingt de aria ‘Batter, my heart’. Het fragment komt uit Amsterdam, 2007.
De veelzijdigheid van Finley wordt gecompleteerd door zijn vele actieve liedcarrière. Hij maakte diverse albums met liederen, waar hij de nodige onderscheidingen mee binnensleepte. Hieronder een voorbeeld. De bariton zingt ‘Rain has fallen’ van Samuel Barber, met Julius Drake op de piano.
Gerald Finley geeft de komende tijd optredens in onder meer München, Salzburg en Schwarzenberg. In september zingt hij viermaal het requiem van Mozart in het Concertgebouw in Amsterdam.
Zie voor meer informatie www.geraldfinley.com.
De auteur
9Reacties
Een geweldige zanger en inderdaad verrassend veelzijdig. Zo zou ik hem niet snel met Rossini geassocieerd hebben maar hij zet een fraaie Guillaume Tell neer in de gloednieuwe cd-uitgave onder Pappano (helaas laat de geluidskwaliteit nogal te wensen over…
Mag ik vragen welke cd opname dit is,
Ken n.l. deze uitvoering niet van Guillaume Tell.
Bedankt
Hij is echt pas een paar dagen op de markt, een live-opname met het orkest van Santa Cecilia in Rome op het EMI-label. Naast Finley met John Osborn, Malin Byström en Marie-Nicole Lemieux in de hoofdrollen. Ik had hem ‘gepre-ordered’ op Amazon voor slechts 6 pond maar dan heb je het risico dat het kan tegenvallen, zoals hier de geluidskwaliteit.
Hartelijk Dank voor de snelle reactie.
Ga er direct achteraan.
Vanavond live op BBC 3: Wilhelm Tell!
Zonder Kenlyside maar wel met Osborn. En Pertusi.
http://www.bbc.co.uk/proms/whats-on/2011/july-16/3
Meer ambachtelijk dan echt iets bijzonders, deze stem. Een bekwame bariton van dienst. Laten we in godsnaam niet overal een hype van maken.
Ik bedoelde natuurlijk Finley en niet Keenlyside, mijn oprechte excuses daarvoor.
Voor Chris:
http://www.youtube.com/watch?v=waycbnAWc4Y&feature=player_embedded
Olivier, ik ben het zeer met je eens. Een bariton die beslist kan zingen, maar ik heb toch sterk de indruk dat latere generaties operaliefhebbers niet als eerst aan Gerald Finley denken als het gaat om grote baritons van het begin van de eenentwintigste eeuw. Luister eens goed naar ‘La ci darem’, het is niet echt bijzonder, zeker niet opwindend. De hele productie vond ik zelfs een beetje saai, vooral vanwege de ondramatische Finley. Maar goed, we hebben allemaal onze favorieten!
Mijn enthousiasme voor Finley is vooral gebaseerd op zijn liedvertolkingen, bijvoorbeeld in een recente Britten-cd. De stem op zich is, hoewel ontegenzeggelijk ‘mooi’, misschien niet heel opmerkelijk of opwindend. Maar wat hij ermee doet, zeker in zijn moedertaal, is dat wel degelijk.