De opera Der Golem zal weinig liefhebbers iets zeggen, evenmin als de naam van de componist, Eugen d’Albert. Het operahuis van Bonn bewijst met een voortreffelijke opname dat dat allesbehalve terecht is.

Eugen d’Albert (1864 – 1932), de te Glasgow geboren en in Riga gestorven Duitse pianist en componist van Engels/Frans/Italiaans origine (kan het nog meer multiculti?) is nog steeds een ’terra incognita’ bij de meeste operagangers. Van de twintig door hem gecomponeerde opera’s heeft er maar één repertoire gehouden: Tiefland, een zeer veristisch werk uit 1903.

Af en toe hoor je nog wel eens iets van Die Tote Augen, maar Der Golem? Het staat vermeld in de naslagwerken, dat wel, maar na de première in 1926 in Frankfurt werd het bij mijn weten nooit meer uitgevoerd.

Het operahuis in Bonn, altijd in voor onbekend repertoire, heeft het in januari 2010 op het affiche gezet en daar werd het ook live opgenomen. HULDE!

Het verhaal is gebaseerd op een oude Joods legende uit Praag. In het kort: rabbi Löw maakt een kunstmens van klei (Golem), die een eigen leven gaat leiden. Dood en verderf zijn het gevolg en het kost uiteindelijk ook het leven van Lea, Löws dochter. Te laat komt de rabbijn tot de inzicht dat hij niet voor God mocht spelen, al waren zijn bedoelingen nog zo goed en edel.

De uitvoering is meer dan voortreffelijk. Ingeborg Greiner is een zeer ontroerende Lea. Met haar lichte, meisjesachtige sopraan weet zij medelijden op te wekken. De pubers toch! Altijd verliefd op de verkeerde!

De Amerikaanse bariton Mark Morouse (Golem) beschikt over een zeer aantrekkelijke (mag ik zeggen erotische?) stem, waardoor Lea’s passie niet anders dan logisch is te verklaren.

De muziek is zeer herkenbaar en melodieus. Denk aan Mascagni, maar dan in het Duits. En doe er ook een vleugje Richard Strauss en een druppeltje Wagner bij.

Eclectisch? Ja, maar hoe heerlijk!