In de portrettengalerij Muzen vertellen Nederlandse operazangers hun verhaal. Deze aflevering: Karin Strobos (1979). In de vorm van een drieluik ontvouwt zich haar wereld van inspiratie en operaproducties. Over Anne Sofie von Otter, hard werken en genieten van kleine dingen.

Karin Strobos komt haast huppelend aangelopen. Bijna alles straalt aan haar: de ogen, het rossige haar, het amandelvormige gezicht. En vooral haar stem. Een heldere twinkeling legt een glanzend laagje over de zorgvuldig gekozen omschrijvingen van haar muzikale jeugdliefde, haar favoriete rollen en de meest aangrijpende muziek.

Waarom ze zo straalt? Voor Karin Strobos is dit het jaar van Karin Strobos. Carrièrekansen, prijzen en een huwelijk; het feest lijkt niet op te houden.

Eerste luik: eerste liefde

,,Mijn echte eerste liefde? Gwen Stefani, de leadzangeres van de band No Doubt. Toen het liedje ‘Don’t speak’ uitkwam, had ik zelf ook liefdesverdriet. Dat hakte er wel in!

Veel later ben ik fan geworden van Cecilia Bartoli. Ik hoorde haar en haar weergaloze coloraturen in het Concertgebouw. Aan het eind van het concert draaide ze zich op de trap om naar het publiek en zwaaide. Ik heb toen uitbundig teruggezwaaid. Vanaf de achterste rij van de zaal. Ik vergat helemaal te luisteren naar haar techniek en al haar zangerstrekjes, ik werd opgezogen door haar performance.

Maar ook ben ik dol op Anne Sofie von Otter. Ik ga eigenlijk voor stoere vrouwen. Von Otter is zo veelzijdig en durft zoveel! Ken je haar album met jazzpianist Brad Mehldau? Daarin zingt ze net zo intens als bijvoorbeeld in Ariodante met Marc Minkowksi.”

Toevallig heeft Strobos direct na het interview een zangles gepland met de door haar zo bewonderde Von Otter. ,,Ik hoorde dat ze in het land was, dus ik ben gaan bellen met de juiste mensen om een afspraak te krijgen. Ik ken veel van haar cd’s, dus om haar nu in het echt mee te maken is voor mij wel erg bijzonder.”

Normaliter wordt Strobos nog gecoacht door Hennie Diemer, die ook haar docent was op het conservatorium in Utrecht. ,,Ik zong in een coverband liedjes van Anouk en No Doubt en ik was een jaar of zestien. Ik wilde psychologie studeren, maar eigenlijk wist ik het niet goed. Ik zat net op zangles en mijn juf zei: ‘Oh, maar ik weet het wel: jij moet zangeres worden’. Ze vond dat ik dan vooral weg moest uit Groningen.”

Strobos werd aangenomen in Utrecht. ,,Ik kwam op het conservatorium terwijl ik nog geen noten kon lezen en nog niet kon kiezen tussen licht en klassiek. Maar Hennie vond dat ik een keuze moest maken. Je stembanden raken anders in de war van de verschillende stijlen. Ik zei toen vol bravoure dat ik wel operazangeres wilde worden. Geen idee had ik dat precies dat eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend is in Nederland.”

Tweede luik: de gedroomde rol

,,Ik hou veel van het lichte, grappige van Cenerentola, van het melancholische van Charlotte, van het stoere, levenslustige van Octavian. Dus al deze drie rollen mag ik graag luisteren en zingen. Mocht er een combinatie van de drie karakters bestaan in één rol, dan zou ik dat wel heel grappig vinden. Hoewel, het zware leven van Charlotte… daar zou ik diep naar moeten graven. Wellicht benadert die rol het minst mijn eigen persoonlijkheid.”

Strobos werkt hard. Zeven dagen per week noeste arbeid. ,,M’n repertoire uitgebreid instuderen, aan m’n techniek werken, mailen en bellen met organisaties. Ja, ook dat hoort erbij, zakelijk zijn.”

In augustus ontving de mezzosopraan de Grachtenfestivalprijs. Ze zegt dat het een hele eer was om alleen al genomineerd te zijn. ,,Mensen zeiden dat ik het zo verdiend heb, omdat ik zo hard werk. Maar de andere genomineerden werken ook vreselijk hard, ze hebben ook talent, ze zijn zelfs al langer werkzaam op hoog niveau. En eigenlijk, als ik erover nadenk, dan denk ik dat iedereen die ik ken in dit vak hard werkt. Niemand loopt de kantjes ervan af. Zo’n prijs, dat is ook een heel gedeelte geluk.”

Hetzelfde kan gezegd worden over haar debuut bij De Nederlandse Opera (DNO) als Octavian in Der Rosenkavalier. Hoe is dat zo gegaan? ,,Ik had bij Opera Zuid de rol al gedaan, dat wist DNO. Ze boden me een contract aan voor de eerste twee repetitieweken, want Magdalena Kožená zou er dan niet zijn, maar het was belangrijk dat de anderen een tegenspeelster hadden. Die twee weken vlogen om.”

Daarna bleef Strobos steeds naar de repetities gaan om te kijken. Toen Kožená ziek werd, nam de mezzosopraan Michelle Breedt het overgrote deel van de voorstellingen voor haar rekening. ,,En toen werd ik ’s middags voor de première gebeld. Ook Breedt was ziek. ‘Kun je niet een échte ster bellen?’, gilde ik uit. Maar ze wilden mij. Ik was goed bevallen bij Brigitte Fassbaender en de rest van de cast, ik had alle repetities meegemaakt vanaf het begin en ik kende de rol natuurlijk van binnenuit. Gelukkig wist ik het pas een middag van tevoren. Anders had ik niet geslapen.”

Strobos had de angst dat ze niet boven het orkest zou uitkomen. Ze is nog altijd een lichte mezzo met een niet al te grote stem. ,,Maar het orkest speelt fantastische piano’s en als je elke avond in dezelfde zaal staat, weet je stem waar het geluid heen moet. Dat is wel anders met een tournee, zoals met Opera Zuid.”

Het is haar goed afgegaan. ,,Maar ik dacht toch eens: wat duurt die opera toch lang! En voor mijn rol heb je juist aan het einde nog een paar hele moeilijk frases met de zachtste noten. Zie die er maar uit te persen als je moe bent.”

Voor Strobos is haar debuut en de erop volgende prijs misschien niet helemaal uit de lucht komen vallen. Ze hééft er keihard voor gewerkt. ,,Maar soms moet je gewoon geluk hebben en op de juiste plek op de juiste tijd precies daar zijn hoor.”

Derde luik: in het valies

,,Bijna elke zondag luisteren mijn vriend en ik naar Ravels ‘Pavane pour une enfante defunte’. Ik geloof door Zimmerman. Zó mooi! Ik zelf luister nu veel naar het Vioolconcert van Beethoven. Door Janine Jansen. Zij is echt een fantastische musicus. Heb je die documentaire gezien? Ik was zo ongelooflijk boos over hoe die filmer, bijna pervers, pochte dat hij had voorspeld dat ze wel een burn-out zou krijgen. Walgelijk! Je zou toch wat meer empathie, wat meer respect verwachten van iemand die je drie jaar in je leven toelaat, zoals Janine dat heeft gedaan. Ik heb groot respect voor haar en hoe ze in dat circus staande blijft.”

Strobos ervaart haar eigen leven vooralsnog niet als een circus. Ze geniet, het gaat goed. ,,Ik ben wel eens bang dat mensen me hier zat worden. ‘Oh, daar is die Strobos alwéér.’ Ik zing tenslotte nu bij alle drie de grotere operahuizen. Moet ik niet naar het buitenland? Moet ik misschien een jaar naar Duitsland?” Maar ze houdt niet van het Duitse systeem; ze wil opties hebben en contact blijven houden met het Nederlandse muziekleven.

,,Ik geniet namelijk ook zo erg van de kleine dingen. Kamermuziek maken en liederen zingen.” Maar ook haar privéleven is haar lief. ,,Dat houdt me gezond en gelukkig. Ik omring me graag met geliefde mensen.”

Daarnaast houdt Strobos ook niet bepaald van het idee van carrière uitstippelen. ,,Laatst schreef iemand over mij dat ik mateloos ambitieus ben. Maar het voelt meer alsof het me overkomt. Ik koos ook maar toevallig voor het zingen, en zo is het nog steeds. Ik kies elke dag weer, voor die ene dag. Ik werk dan wel hard, maar ik heb ook geluk – zoals ik al eerder zei.” Ze wil niet met haar ellebogen werken en plannen maken waar ze nog niet aan toe is. Het is zoals bij alle zangers, de stem stuurt de mogelijkheid.

En haar stem is nog in ontwikkeling. ,,Maar laten we wel gewoon vaststellen dat ik mezzo ben. Ik weet dat mijn resonans ‘sopranig’ klinkt en ik heb een goede hoogte. Maar mijn laagte mag er echt wezen en ik voel me opperbest als ik niet piepend door de hoogte moet, maar me voornamelijk beweeg in een lagere tessituur. Als ik me daar goed voel, voelt de luisteraar zich daarmee ook het gelukkigst.”

Plant Strobos dan helemaal niks? Dat kan niet als operazangeres. ,,Er staan twee Traviata’s in de planning bij Opera Zuid en DNO. En ik ben bezig met een contract in 2013. Ik zal het nu zeggen, maar het is eigenlijk nog geheim.” Dat is dus voor later, maar een interessante uitdaging zal het zeker worden.

Zie voor meer informatie: www.karinstrobos.nl.