CD-recensiesFeatured

Parsifal-feest van ZaterdagMatinee op cd

De geroemde Parsifal die de ZaterdagMatinee in december 2010 opvoerde, is bij Challenge Classics op cd verschenen. Een zeer aanbevelingswaardige opname. Om kippenvel van te krijgen.

Opera’s van Wagner, door Jaap van Zweden bij de ZaterdagMatinee gedirigeerd: het is inmiddels een begrip geworden. Na de zeer bejubeld ontvangen opvoeringen van Lohengrin en Die Meistersinger von Nürnberg, stond het bij voorbaat vast dat ook Parsifal, Wagner’s zwanenzang, een feest ging worden.

Wij werden niet teleurgesteld, want wat die elfde december 2010 in het Amsterdams Concertgebouw gebeurde, was niet minder dan een belevenis.

Gelukkig werd de opera live opgenomen en is nu op de markt uitgebracht. Het fraai vormgegeven, compacte doosje bevat naast 4 sacd’s een dvd met de beelden van de hoogtepunten van de opera en een uitgebreid boekje met van alles: toelichtingen, synopsis, libretto… Hulde voor de uitgever, zo hoort dat!

De uitvoering is formidabel. Het is wellicht niet de beste Parsifal ooit – Van Zweden begint naar mijn mening iets te voorzichtig en te nuchter (het was zijn eerste Parsifal!), maar gaandeweg gebeurt het. Daar krijgt een mens kippenvel van.

Klaus Florian Vogt is een lichte Parsifal, precies zoals ik mij een onnozele jongeman kan voorstellen, en Katarina Dalayman een meer dan overtuigende, verleidelijke Kundry.

Falk Struckmanns Amfortas (wat een stem, zeg!) klinkt zeer gekweld, maar de erepalm gaat naar de Gurnemanz van Robert Holl. Kopen!

Vorig artikel

Komische Menotti in Haags conservatorium

Volgend artikel

Opera in de media: week 38

De auteur

Basia Jaworski

Basia Jaworski

1 Reactie

  1. 26 mei 2015 at 12:26

    Een prachtige uitvoering. Maar Robert Holl was nu juist de enige factor die niet zo goed was: veel te zwaar aangezet, alles veel te pathetisch waardoor de stem gevaarlijk dreigde te kapseizen. Parsifal is van zichzelf al intens en daarom moeten de uitvoerders daar niet nog eens een extra laag overheen leggen. Daarom was Van Zwedens’ benadering zo goed: evenwichtig en geïnspireerd, er zat geen ego tussen de muziek en de klank.