Iedere Opera per Tutti staat wel garant voor momenten dat je even slikken moet, maar gisteravond (11/6) speelde de gevoeligheid van liefde en leed nadrukkelijker dan anders de hoofdrol. Na een moeizame start maakte dat er weer een sfeervolle avond van.

D’amour l’ardente flamme. Na een persoonlijk verhaal zet Mylou Mazali in voor de dramatische aria van Berlioz uit La Damnation de Faust. Haar pianissimo is teer en zacht, en hoewel haar crescendi te vluchtig zijn, creëert ze frase voor frase een machtige spanningsboog. Met een diepe zucht als slot.

Mazali’s solo is exemplarisch voor de avond in de Vondelkerk. Want gevoeligheid overheerst in de één na laatste voorstelling van deze reeks Opera per Tutti.

Opera per Tutti brengt iedere donderdag met een kwartet solisten operafragmenten ten gehore in de Amsterdamse kerk. Mazali, naast mezzosopraan ook artistiek leidster, praat de fragmenten op steevast amuserende wijze aan elkaar.

De avond begint stroef. In diverse stukken mist de chemie tussen zang en piano (Gilbert den Broeder), wat een rommelige indruk maakt. De bariton van Karel Ludvik is bovendien niet heel geschikt voor de fragmenten uit Don Giovanni, omdat hij de lichte noten van Mozart te breed wil neerzetten.

Maar heel lang hoeft het publiek niet te wachten voor de zaken op hun plek gaan vallen. Tenor Paul Koelbloed zet op lyrische en heel toonvaste wijze ‘Kuda, kuda’ uit Jevgeni Onegin neer, een eerste van meer wonderschone aria’s van zijn hand.

Zo zingt hij ook heel knap Alfredo uit La Traviata. Hoewel soms wat bescheiden, blijft zijn stem – ongeacht de hoogte – klinken en klinken. Emotioneel en dramatisch: het toonbeeld van een lijdende tenor.

Mezzo Lotte Bovi gaat even expressief met haar stem om, al zijn sommige stukken in letterlijke zin vrij hoog gegrepen; haar hoge register klinkt daarin soms kelig en moeizaam. In de laagte is ze daarentegen erg klankrijk. Ze ‘matcht’ ook heel goed met Mazali, wat enkele prachtige duetten oplevert.

De dramatiek van deze stemmen wordt vergroot door de bijdragen van de begaafde klarinettist Coen Stuit – in wezen een vijfde zanger, zo zingend speelt hij zijn melodieën uit.

Daarnaast ‘toonzet’ Eddy van de Weerd de muzikale sferen met een treffend lichtspel. Vooral de slotakkoorden geeft hij karakteristieke kleuren mee.

De sprankelende uitstraling van Ludvik zorgt ondertussen voor een vrolijke noot in het behoorlijk melancholische programma. Als Ernesto uit Don Pasquale is hij bijvoorbeeld erg overtuigend, en ook interactief richting het publiek, dat weer volop in de stukken betrokken wordt.

Het gevarieerde programma krijgt een krachtige krul in haar staart door het avondgebed, ‘Abends will ich schlafen gehen’, van Hans en Grietje (Humperdinck). Mazali en Bovi zingen dat met hun eendrachtige stemmen op prachtige, ‘uitdovende’ manier.

Het sfeervolle einde is een onweerstaanbaar appel om toch vooral volgende week, 18 juni, naar de Vondelkerk te togen voor de laatste aflevering van deze serie van Opera per Tutti.

Meer info: www.operapertutti.nl.