Arthaus Musik heeft de afgelopen jaren diverse operettefilms uit de jaren zeventig op dvd gezet. Ze zijn wat oubollig, tamelijk sentimenteel en mierzoet. Maar toch ook wel leuk. In een zoete zomerserie bespreken we er drie van Franz Lehár. Nummer één: Paganini.

Al tijdens zijn leven werd er overal over Niccolò Paganini gepraat. En bijna honderd jaar na zijn dood sprak de virtuoos nog altijd tot de verbeelding. Bijvoorbeeld tot die van Franz Lehár, die een operette over hem schreef. Eugen York maakte er in 1973 een tv-film van.

Lehár schreef Paganini aan het einde van zijn carrière. De operette ging in 1925 in première in Wenen. Het was Lehárs 25e werk voor toneel. De Oostenrijks-Hongaarse componist maakte slim gebruik van de saillante details uit Paganini’s leven, al dan niet verzonnen, om een tot de verbeelding sprekend portret van de illustere vioolheld te schilderen.

De film die Eugen York zo’n vijftig jaar na de première van de operette maakte, doet het werk uitstekend uit de verf komen. Al is het wel in een tint van voorbije tijden. Het spel en de aankleding doen nu oubollig of zelfs tuttig aan, wat nog eens versterkt wordt door de zoetsappige zwijmelmelodieën van Lehár.

Toch klopt het wel. Muziek en film sluiten klinkend op elkaar aan en het verhaal, dat niet alléén maar uit onschuldige pastelkleuren is opgebouwd, wordt sterk uitgespeeld. Er is zeker drama. Wat ook niet anders kan bij een held die diverse vrouwen najaagt, gokzuchtig is en door zijn omgeving met de duivel wordt geassocieerd…

Antonio Theba geeft het titelpersonage veel charisma. Zijn zang is soms wat afgebeten, maar zijn passages in falset doen je wegsmelten. Erg sterk is ook de vertolking die Johannes Heesters (slechts vier maanden geleden overleden) van prins Felice geeft. De ervaring en kunde stralen van de Nederlandse acteur-zanger af.

Sympathiek zijn ook de optredens van Dagmar Koller als mooie prima donna Bella Giretti en Peter Kraus als stuntelende Giacomo Pimpinelli. Echte vocale schoonheid komt echter enkel en alleen van de grote operanaam op het affiche: Teresa Stratas als prinses Anna Elisa. Haar zang is niet te versmaden. Bovendien kan ze zich theatraal met gemak aan alle acteurs meten.

Erg up-to-date is het allemaal dus niet. Maar wilt u eens kennismaken met een ander werk van Lehár dan zijn eeuwige Die lustige Witwe, dan is deze luchtige uitgave aan te bevelen.

De operettefilms van Franz Lehár zijn zowel los als samen in een box te verkrijgen.