Netrebko en Beczala vonken in Manon
Een beter duo van minnaars is moeilijk voorstelbaar. Anna Netrebko en Piotr Beczala zingen op grote hoogte, acteren bioscoopwaardig en hebben bovendien een klik. Afgelopen zaterdag verzilverden ze Pelly’s fraaie Manon-productie in een klinkend succes.
Anna Netrebko is in naam en faam dé operadiva van dit moment. En dat dat heus niet alleen gestoeld is op haar Russische schoonheid, liet ze zaterdag weer blijken in de één na laatste bioscoopproductie van de Metropolitan Opera uit New York: Manon.
De sopraan zong met rijkgevulde klanken – overgoten met die heerlijke donkere glans – en ze spetterde met diverse hoge uithalen. Bovendien leverde ze weer een indrukwekkende acteerprestatie. Door de close-ups kwamen haar charme en uitstraling nog meeslepender over.
Netrebko weet simpelweg haarfijn hoe ze haar karakter moet neerzetten. Haar lichaamstaal spreekt boekdelen. En meer nog: ze integreert dat spel vlekkeloos in haar zang. Want dat is wat de diva volgens mij zo groots maakt. Ze is een zangeres-actrice pur sang.
Het is lastig een tegenspeler te vinden die niet gelijk in haar aura oplost. Piotr Beczala was de perfecte keus. Ook hij acteerde op hoog niveau als Des Grieux. En zingen deed hij zelfs beter dan zijn geliefde. De elegantie, intelligentie en muzikaliteit waarmee de Poolse tenor zijn partijen zingt, is haast niet te evenaren. In ‘En fermant les yeux’ liet hij me bijvoorbeeld in de zevende hemel belanden, zó gaaf en raak waren zijn frases. Eigenlijk komt hem net zo’n voetstuk als Netrebko toe.
Onderling hadden de twee ‘lovers’ volop chemie. Ze voelden elkaar aan in zang en spel en voerden het publiek zo mee tot diep in hun personages en hun liefdesverhaal. De liefde, de twijfel, de strijd, het verlangen, het verdriet: het was allemaal te horen en te zien.
Regisseur Laurent Pelly verdient in dat opzicht ook veel lof. Hij ensceneerde Massenets opera met veel inzicht in de karakters en een meeslepende verteltrant. Bij hem geen eindeloze poespas om je af te leiden van het verhaal. Nee, hij zoog je op in de personages en maakte er een realistische, geloofwaardige voorstelling van.
Mocht het u ook aangesproken hebben, dan kunt u uitzien naar de laatste Live in HD-uitzending, aanstaande zaterdag. Dan staat Willy Deckers productie van La Traviata op het programma. Ook een voorbeeld van een productie waarin toeters en bellen achterwege zijn gelaten, om zo ruim baan te geven aan de personages en hun geschiedenis. Ga zeker kijken!
De auteur
4Reacties
Ongetwijfeld spanned om te zien, ik moest het helaas (sic) doen met de radiouitzending via de BBC. Goede stemmen, daar valt niet over te zeuren, maar waar was het raffinement die zo kenmerkend is voor de Franse opera iha en voor Massenet in het bijzonder? Netrebko’s Frans is om het zachtjes uit te drukken nogal rudimentair en haar intonatieproblemen zijn lang nog niet opgelost (ben ik de enige die dit hoort en die zich hieraan ergert??. Beczala dacht dat hij bij Cavalleria rusticana was geland, zo’n woeste Des Grieux heb ik nooit gehoord: waar was de echte voix mixte, de diminuendi, de lange lijnen in En fermant les yeux en Ah fuyez?? Had hij toch naar Thill of Kraus geluisterd, dan had hij een andere manier van zingen kunnen ontdekken, jammer want hij is een van de beste tenoren die wij hebben. Toegegeven, opera in het theater moet spanned zijn maar als dit ten koste gaat van de meest elementaire zangregels van de Franse opera dan is er iets mis. Pluim voor Luisi, jammer dat hij blijkbaar de enige was die probeerde iets van stijlbesef te doen klinken!
Over de rest van de cast….zwijgen is het beste!
Luisterend naar de BBC III moet ik helaas bekennen, dat ik het dit keer niet met Jordi eens kan zijn. Zoals zo vaak bij mevrouw Netrebko schijnt het nodig te zijn, dat je haar zíet zingen.
De radio is natuurlijk een medogenloos medium, maar overduidelijk hoor je de tekortkomingen van deze sopraan. Het blijkt zomaar ineens, dat we hier te maken hebben met een zingende mevrouw, die niet veel kaas heeft gegeten van de franse zangkunst.
Van Beczala had ik meer verwacht, maar ook hij geeft toe aan wat ik dikwijls in de Metropolitan hoor: Te hard en te weinig (franse) nuances. Alain Vanzo, Nicolai Gedda en later nog Alfredo Kraus wisten wel raad met Massenet.
Overigens was de uitzending een week geleden op radio 4 van Manon uit Parijs nog veel desastreuzer. Natalie Dessay en Giuseppe Filianoti maakten er werkelijk helemaal niks van. Dessay gaat binnenkort iets anders doen in een circus en da’s misschien wel een heel wijs besluit!!
Ik was aanwezig in de bioscoop, ik erger me nooit aan de taal in een opera. Eender welke taal kan je toch niet honderd procent begrijpen bij het zingen. Netrebko en co gaven ooit toe in een reportage dat zij zelfs de tekst niet begrijpen, ook niet in het Italiaans.
Alleen Netrebko en Beczala tilden ‘Manon’op een wat hoger niveau, anders miste ik wel iets in deze regie. Maar toch genoten hoor.
Ik denk dat er nog steeds mensen zijn die niet beseffen wat een verschil het maakt naar opera luisteren, aanwezig zijn in de zaal en
live volgen in de cinema. Ik verkies het laatste, want daar zit je op de eerste rij. Wetend dat 8 camera’s op u gericht zijn moet voor de cast niet makkelijk zijn. Want hier speelt acteertalent een enorme rol.