Bij één van de grootste dirigenten van deze tijd zou je wellicht anders vermoeden, maar Mariss Jansons is een bescheiden en innemende man. Althans, zo portretteert Robert Neumüller hem in een documentaire, nu bij C Major uitgebracht. Als ‘bonus’ krijg je Mahlers volledige tweede symfonie, geleid door Jansons. Een meesterlijke uitvoering.

De film van Neumüller is een aaneenschakeling van impressies, die op het eerste gezicht wat lukraak achter elkaar lijken te zijn gezet. Je ziet Jansons in repetitie voor het Nieuwjaarsconcert in Wenen dit jaar en in voorbereiding op Jevgeni Onjegin bij De Nederlandse Opera vorig jaar. Ook bezoekt hij zijn geboorteplaats Riga, waar hij de ene na de andere herinnering aan zijn kinderjaren ophaalt.

De documentaire bevat beelden van zijn vader Arvīds Jansons, dirigerend in Leningrad, en geweldige beelden van een jonge Mariss zelf die in Salzburg aan een dirigentenconcours onder supervisie van Karajan meedoet. Het begin van zijn carrière.

Soms heeft de film de neiging te blijven hangen in anekdotes. Gelukkig zijn er interviewtjes met grote artiesten als Lang Lang en Thomas Hampson, die je wat meer vertellen over de persoonlijkheid van de dirigent. En Jansons zelf doet een paar fraaie, diepgaande uitspraken over de betekenis van muziek voor hem. Bijvoorbeeld de leus die uiteindelijk op de cover van de dvd is beland: ‘Music is the language of the heart and soul’.

Al met al creëren de impressies zo toch een treffend beeld van de maestro. Een beeld van een rustige, bescheiden en vooral erg oprechte man. Geen wonder dat zoveel musici het zo hoog van hem op hebben.

Jansons’ muzikale talent wordt meer dan voldoende bewezen met een volledige registratie van Mahlers tweede symfonie, opgenomen in december 2009 met het Koninklijk Concertgebouworkest waar hij chef van is.

Je kunt aan Jansons zien dat muziek bij hem inderdaad verbonden is aan hart en ziel, zo intens als hij het orkest leidt. En dat niet alleen visueel: zijn opbouw, transparantie en articulatie nemen je anderhalf uur lang volledig in beslag. Een geweldige interpretatie. In mijn ogen spannender en contrastrijker dan die van Chailly met hetzelfde orkest.