Jong talent van de Nationale Reisopera toert momenteel door Nederland met de kleine zaalvoorstelling Il segreto di Susanna. Bastiaan Witsenburg en Iris van Wijnen zingen prima, de regie doet zijn best, maar die teksten…

De Nationale Reisopera brengt in het ‘interbellum’ tussen Götterdämmerung (afgelopen september) en Tristan und Isolde (september aanstaande) een paar producties van het Resident Artists Programma (RAP) in de kleine zalen van Nederland. Onlangs een ‘pocketversie’ van La bohème en nu Il segreto di Susanna. Op het podium staan drie musici, twee zangers, een heus ballet en een effectief lowbudgetdecor met ingebouwde special effects.

De opmaat, uit de speakers, is ‘Let’s do it’, met een weergaloze Ella Fitzgerald. Fraaie zang en een wat cabareteske tekst. Dat zou de rode draad van de avond blijven.

Het verhaal van het terecht vergeten werkje van Ermanno Wolf-Ferrari over het geheim van Susanna is een niemendalletje van ongekende onbeduidenheid. Thema mannetje-vrouwtje-gedoetje. Als het verhaal begint, ligt het jonge stel in bed, de bruidskleding verspreid door de kamer. Alles is nog in grote harmonie, tot hij denkt, voelt en ruikt dat er iets niet klopt. Is zij hem wel trouw? Hij denkt van niet. Dat is het verhaaltje.

Een uurtje luisteren naar Iris van Wijnen en Bastiaan Witsenburg, die de twee rollen zingen, is bepaald een genoegen. Zij is een heldere sopraan met een prachtig legato, hij is een stevige bariton die met een natuurlijk gemak zingt en dat combineert met acteerkwaliteit en flair. Zij is aan het afstuderen en zong en zingt Mozart – Fiordiligi bijvoorbeeld, in Così fan tutte. Hij zal komend seizoen in Rusalka debuteren in de NTR ZaterdagMatinee. Hun optreden doet verlangen naar een echte Mozart/Da Ponte-opera, waarin ze het uitstekend zouden doen.

Regisseur Xander Straat maakte, over Mozart gesproken, vorig jaar een innemende regie voor de Dutch National Opera Academy van La finta giardiniera. Hij heeft een ruime fantasie en weet van wat duidelijk een lowbudgetproductie is nog aardig wat te maken.

Drie man orkest, een pittig hofje, staan onder leiding van Hans Schellevis, wiens schoenen waarschijnlijk ook deel uit maken van het regieconcept. Ze spelen met grote levendigheid de muziek van Wolf-Ferrari, die wat Mozartesk aandoet.

Wat deze voorstelling niet echt tot een feest maakt, zijn de teksten. Het libretto van Enrico Golisciani werd vertaald in rijmpjes en zinnetjes die heel weinig theatrale werking hebben. “Oh wat ontzettend, ik ruik sigaretten”, zingt de man. En de vrouw roept ergens: “Wat een zenuwentoestand.” En zo gaat het voort. Nederlandstalige opera: het kan, maar het is niet makkelijk. Hier is het niet gelukt.

Leuke decorvondsten, goed licht en zelfs een verrassend ballet van piepkleine meisjes staan samen met de zang en regie aan de pluskant van de balans. Aan de minkant zijn er het verhaaltje en de tekst, die dit een operaatje maken met het soortelijk gewicht van een cabaretsketch.

Il segreto di Susanna is nog op 23 en 24 april te zien in Theater Kikker in Utrecht. Zie voor meer informatie de website van de Nationale Reisopera.