Op 2 juli vindt de première plaats van Das Rheingold, in een tot theater omgebouwd schip op de Rijn. Na voorstellingen in Duitsland worden Arnhem, Utrecht, Amsterdam en Rotterdam aangedaan. Het schip ligt nu voor de ombouw in Rotterdam. Place de l’Opera keek vast aan boord.

In de Rotterdamse Waalhaven is alles functioneel, gericht op transport, doorvoer en verwerking van scheepsvracht, vooral in containers. De horeca bestaat er uit keten langs de weg, waar vrachtwagenchauffeurs even stoppen voor een frituurklassieker of een broodje kaas.

De dame achter het buffet wijst op mijn fiets: “U weet dat het hier doodloopt? Waar moet u zijn?”
“Bij Uniport, havennummer 2540.”
“Oh, containers?”
“Nee, opera.”

Een paar honderd meter verder is de ingang van Uniport, 540 duizend vierkante meter haventerminal, met kades, hijskranen, geen toegang zonder paspoort (het is internationaal terrein) en verplichte veiligheidshesjes. Aan pier 7 ligt de Oriana. Over twee weken moet het schip omgebouwd zijn van het grootste overdekte drogeladingschip van Europa naar een drijvend operatheater.

Rheingold op de Rijn-organisator Daniel Moolenburgh ontvangt de pers om te laten zien hoe het staat met de ombouw van de Oriana. Overal op het schip zijn vrijwilligers bezig met het opbouwen van het podium en het aanbrengen van de technische voorzieningen. Een lasser werkt aan de extra brede gangways die het publiek, 500 personen per voorstelling, probleemloos aan en van boord moeten brengen.

Moolenburgh heeft op veel vragen van de journalisten hetzelfde antwoord: bellen. Zo ontstond het contact met de wereld van de binnenvaartschippers en zo kwamen de afspraken met de Duitse en Nederlandse steden tot stand. En zo wordt alles bij elkaar geregeld en gebeld aan het project, dat door het enthousiasme van de jonge bestuurders een grote gunfactor heeft.

Via een wiebelende loopplank gaan we aan boord. Voor het publiek komen er speciale brede gangways; de veiligheid op het schip wordt streng gecontroleerd door de gemeente Rotterdam.

In het publieksgedeelte staat de bar al, beschikbaar gesteld door evenementencateraar Arjan van Dijk. Hij deed eerder dienst bij Palazzo in Amsterdam. Naast een vipruimte komt een stand voor de merchandising. Er zullen onder meer t-shirts en speciale Wagner-bierglazen worden verkocht. De opbrengst gaat deels naar het project ‘Goed Goud’ van Solidaridad, dat door de organisatie wordt gesteund.

Via de aflopende zaal komen we bij het podium. Daar wordt net het theaterlicht opgehangen. De technici zijn studenten die via de Stichting Internationale Vrijwilligersprojecten meehelpen aan de ombouw. Terwijl ze met een hoogwerker over het podium laveren vertelt regisseur Wim Trompert, even op bezoek vanuit de zangersrepetities in Amsterdam, hoe het hem als regisseur vergaat. “Het is onwaarschijnlijk veel wat de mensen hier tot stand brengen. In Amsterdam repeteren we nu met de zangers, op 19 juni gaan we met die groep voor het eerst in het schip aan de slag.”

Hij laat zien hoe het thema water een rol gaat spelen in de voorstelling en wijst op een doorkijkje naar Walhalla, de burcht waarnaar de goden zich aan het eind van Das Rheingold begeven via de regenboogbrug.

Ampco Flashlight leende een groot deel van de podiumtechniek uit. “En ook alle drie de grote operahuizen in Nederland helpen mee”, vertelt Daniel Moolenburgh. “Ze steunen en adviseren ons en helpen ook in natura. Van Opera Zuid krijgen we de boventiteling, de Reisopera leent extra licht uit en de pyrotechniek, de special effects, wordt verzorgd door technici van De Nederlandse Opera. Die samenwerking is uniek.”

Midden op het podium krijgt het tachtigkoppige orkest een plaats, aan weerszijden van de net ingehesen rails die over het podium lopen. Moolenburgh klimt op een steigerconstructie aan de zijkant om te laten zien waar dirigent Bas Pollard straks zal staan om het Utrechts Studenten Concert te dirigeren.

Achter het podium komen een paar portacabins als kleedruimte voor het orkest en de solisten. Daar hebben ook de kostuum-, kap- en grimeafdelingen hun plaats. Het theater wordt overdekt en is daarmee niet afhankelijk van goed weer. Dat geeft overigens wel een andere kwestie: het geluid van regen op het stalen dak zou storen en daarom wordt daarvoor een speciale bedekking aangebracht.

De vrijwilligers maken lange dagen om de Oriana op tijd klaar te hebben voor de première op 2 juli in Koblenz. Schipper Cor, met zijn vrouw Jeanet eigenaar, blijft kalm onder alle hectiek. Achter op de Oriana is het privégedeelte voor zijn gezin en de twee vaste matrozen. Hij heeft plezier in de drukte rond zijn schip, dat de komende weken geen graan of containers maar opera vervoert. Hij woont eigenlijk ín zijn eigen theater. Dat kon zelfs Wagner in Bayreuth niet zeggen.

De kaartverkoop verloopt via de website van Rheingold op de Rijn. Informatie over het crowdfundingproject staat op dezelfde website.