De komende dagen wordt het North Sea Jazz Festival gehouden. Daar klinkt vast geen noot opera, maar toch lopen er lijnen tussen opera en jazz. Soms testen klassieke vocalisten hun zangtechniek bij het zingen van jazz. Een willekeurige selectie ‘cross-over’, met dank aan YouTube.

De Zweedse mezzosopraan Anne Sofie von Otter neemt haar klassieke werk heel serieus, zo zegt ze in het filmpje over haar samenwerking met jazzpianist Brad Mehldau, maar ze stapte ook graag even uit naar de jazz. Twee jaar geleden nam ze met de pianist een album op in de Berdwaldhallen in Stockholm. In deze clip praat ze daarover:

Het resultaat van de samenwerking tussen Mehldau en Von Otter is onder meer dit ‘What are you doing the rest of your life’ van Michel Legrand, op tekst van het echtpaar Bergman:

Een zangeres die onder meer beroemd werd met haar vertolkingen van liederen en Franse ‘mélodies’ heeft in haar zangloopbaan ook een uitstapje naar de jazz gemaakt. Op het album Sentimental me zingt Elly Ameling repertoire van Duke Ellington en George Gershwin en is ze zelfs even een ‘Garota de Ipanima’ in het stuk van Jobim.

De lp is hier en daar nog als collectors item te vinden en de cd, waarop Ameling werd begeleid door Louis van Dijk en John Clayton op bas, maakt deel uit van de verzamelbox The artistry of Elly Ameling, uitgebracht in 2003. De complete serie songs is op Spotify te vinden.

Op YouTube staat een jazzy Frans chanson van de plaat Sous le ciel de Paris:

Een andere Nederlandse zangeres die weleens het jazzpad bewandelt, is Cora Burggraaf. De mezzosopraan maakte met de mannen van het Calefax Rietkwintet kort geleden een programma over de ‘roaring twenties’. Uit die voorstelling is hier ‘Breezing along with the breeze’ te horen, in een arrangement van Jelte Althuis:

Termen als coloratuur en portamento vallen niet vaak in de jazz. Toch bestaan ook in die muziekvorm vocale tovenaars. Rachelle Ferrell, in deze clip tijdens haar debuut op het North Sea Jazz Festival, kan meer met haar stem in de hoogte en de laagte dan veel grote Met-sterren zouden kunnen. Of willen. ‘Don’t waste my time’ is een voorbeeld van haar vocale acrobatiek:

Ongeveer in hetzelfde vocale spectrum bevindt Renée Fleming zich, als ze de Duke Ellington-klassieker ‘In a sentimental mood’ zingt. Ook héél hoog. Wie dat nou mooier doet, Fleming of Ferrell, kunt u zelf beoordelen:

Met deze jazzstandard door Thomas Hampson komen we weer in bekender vaarwater, waarbij een klassieke zanger zijn afkomst zeer nadrukkelijk niet verloochent. Hampson zong de compositie van George Gershwin, ‘Lady be good’, tijdens een optreden in het Amsterdamse Concertgebouw, begeleid door het Metropole Orkest:

Heel slow en jazzy klinkt Dame Kiri te Kanawa, die niet alleen een beroemde opname van Strauss’ Vier Letzte Lieder op haar naam heeft, maar haar hand ook niet omdraait voor een stukje bossa nova. Dit is van haar album Kiri Sidetracks, waarop ze begeleid wordt door André Previn op piano en onder andere Ray Brown op bas:

Laat bassist Ray Brown nou de echtgenoot zijn (nou ja, één van de…) van Ella Fitzgerald. Zelfs de verstokte operaliefhebber zou in de ban kunnen raken van de vocale kwaliteiten van Ella, bijvoorbeeld als die een stuk uit de Driestuiversopera zingt, ‘Mack the Knife’. Haar begeleiders worden niet genoemd bij de video, maar in de pianist denken we Tommy Flanagan te herkennen: