Nu eens geen ‘Il mio tesoro’ en ‘Un aura amorosa’: op zijn nieuwe cd voor Deutsche Grammophon zingt Rolando Villazón aria’s die níet uit Mozarts grote, bekende opera’s komen. Het is een boeiende selectie, met zelfs een paar noten zang van maestro Pappano.

Het was met name Giuseppe Verdi die hem beroemd maakte, maar tegenwoordig – vele jaren, een paar stemoperaties en desondanks veel successen verder – is Rolando Villazón helemaal gevallen voor Mozart. De Mexicaanse tenor is naar eigen zeggen nog nooit zo gepassioneerd geweest van een componist als nu van Mozart, die hij zijn “dear companion” noemt.

Villazón zet zijn nieuwe passie om in ambitieuze daden. Zo neemt hij bij Deutsche Grammophon momenteel deel aan een opnamecyclus van alle zeven grote Mozart-opera’s, onder leiding van Yannick Nézet-Séguin. Don Giovanni (september 2012) en Così fan tutte (augustus 2013) zijn al verschenen en dit jaar wordt Die Entführung aus dem Serail opgenomen.

In een muziekwinkel in München stuitte Villazón een paar jaar geleden op een partituur met concertaria’s van Mozart, wat hem op het idee bracht om een cd te maken met ‘andere’ aria’s van de componist. Hij wist maestro Antonio Pappano te enthousiasmeren voor het idee en sinds eind januari ligt het resultaat in de winkels.

Hoewel op de cover van de cd ‘Concert Arias’ staat, bevat het album meer dan dat. Er staan diverse aria’s op die Mozart schreef voor opvoeringen van opera’s van collega’s als Piccinni en Hasse, die daar dan ingevoegd werden. Ook zijn er aria’s uit onvoltooide of niet teruggevonden opera buffa’s en is er een ‘vleierij’ voor de nieuwe aartsbisschop van Salzburg, dat Mozart op zijn tiende componeerde.

De selectie zal de nieuwsgierige liefhebber zeker plezieren. Bovendien is het lekker afwisselend, met aan de ene kant van het spectrum het beeldschone, dramatische ‘Aura che intorno spiri’ en aan de andere kant het grappige ‘Clarice cara mia sposa’, bedoeld om ingevoegd te worden in L’astratto, ovvero Il giocator fortunato van Piccinni. In die laatste aria laat Villazón een staaltje haarscherp ‘parlando’ horen en doet Pappano in de basrol van Don Timoteo een vocale (en komische!) duit in het zakje.

Villazóns dictie is de hele cd door onberispelijk (voor mijn niet-Italiaanse oren), maar zijn zang laat mij met gemengde gevoelens achter. Soms draait en ‘smoort’ zijn stem zich in het nemen van sprongen of loopjes de hoogte in, wat onrustig en gespannen overkomt. Ook vlakt zijn klank dan uit en komt hij nogal mat voor de dag.

Als hij zich daarentegen geheel ontspant (meestal in de laagte), begint zijn klank open te bloeien en gebeuren er fraaie dingen. Los van dat merk je in alles dat de tenor een bijzonder groot theatraal instinct heeft. Hij voelt het drama of de komedie in een tekst zeer goed aan en weet zijn zang daarnaar te plooien. Zeker in de komische aria’s is dat een plezier om naar te luisteren.

Wie de bekende Mozart-muziek voor tenor toch ook graag wil horen, krijgt met de goed gevulde bonus-cd zijn zin. Daarop staan fragmenten van de opnamen van Così fan tutte en Don Giovanni, met naast Villazón bekende namen als Alessandro Corbelli, Ildebrando D’Arcangelo, Diana Damrau en Joyce DiDonato. Het maakt je beslist warm voor de volledige opnamen, eigenlijk nog het meeste vanwege de energieke directie van Yannick Nézet-Séguin.

Al met al geeft Villazón met deze cd overtuigend uitdrukking aan zijn nieuwe passie. Misschien niet altijd in vocale zin, maar wel door dit onbekendere repertoire van Mozart voor het voetlicht te brengen. Het doet je achting voor het Oostenrijkse genie alleen maar toenemen.

Hieronder de trailer van het album: