In de bergen van New Mexico speelt de Santa Fe Opera ieder jaar diverse operaproducties. Dit jaar stond er voor het eerst in ruim twintig jaar weer een double bill op het programma, en een hele originele: Der Schauspieldirektor en Le Rossignol. Een ongewone maar zeer geslaagde combi.

Op 7 augustus presenteerde de Santa Fe Opera de double bill van Mozarts Der Schauspieldirektor en Stravinsky’s Le Rossignol. Der Schauspieldirektor (De impresario) gaat over de casting van een opera, Le Rossignol vertelt het bekende sprookje van de nachtegaal met zijn mooie lied. Door één cast beide opera’s te laten zingen, leek Mozarts stuk direct te gaan over de casting van de opera van Stravinsky.

De Santa Fe Opera had Der Schauspieldirektor veranderd in een pastiche door ook ander vocaal werk van Mozart te gebruiken. Daaronder ‘Un bacio di mano’, ‘Clarice cara’ en de champagnearia uit Don Giovanni. Penny Black vertaalde Gottlieb Stephanie’s oorspronkelijke tekst en Ranjit Bolt schreef Engelse woorden bij de toegevoegde aria’s.

Met dank aan de fantasierijke belichting van Christopher Akerlind en de effectieve projecties van Andrzej Goulding kon James Macnamara’s praktische decor met piano en bureau voor beide opera’s worden benut. Fabio Toblini’s kostuums benadrukten de karikaturen uit Mozarts libretto.

Regisseur Michael Gieleta kreeg zijn managers aan het plannen en zijn artiesten aan het zingen, terwijl ballerina Xiaoxiao Wang en vijf lenige mannelijke dansers rondom hen Seán Currans onderhoudende choreografie uitvoerden.

Als impresario Yuri Yssupovich en manager Otto van der Puff probeerden Anthony Michaels-Moore en Kevin Burdette een financieel gezond operagezelschap van de grond te krijgen. Ze hadden daarvoor geld nodig van Eiler, de gewetenloze bankier, gezongen door David Govertson. In zijn aria op muziek van ‘Ein deutsches Kriegslied’ was Govertsons gekletst perfect gesynchroniseerd met het orkest; geen enkele lettergreep ontging je.

Meredith Arwady was bijzonder amuserend als Chlotichilda Krone, maar haar lage noten droegen niet zo ver de zaal in als de rest van haar bereik. Brenda Rae en Bruce Sledge zongen prachtig als liefdespaartje, al konden ze het niet laten met elkaar de competitie aan te gaan.

De ster van de avond, in zowel Der Schauspieldirektor als Le Rossignol, was coloratuursopraan Erin Morley. Ze liet ons lachen als Adellina Vocedoro-Gambalunghi en ontroerde tot tranen toe als de eens verbannen nachtegaal die terugkeerde om te zingen, omdat de keizer naar haar aanwezigheid verlangde. In beide opera’s was haar zang puur zilver, waarbij haar stem tot zeldzame hoogtes opsteeg.

Door de magische projecties en lichteffecten veranderde de piano uit Der Schauspieldirektor in Le Rossignol in een boot, waarvandaan de visser, Bruce Sledge, met warme klanken zijn handelswaar aanprees.

Brenda Rae was een attente kok en Kevin Burdette een prima kamerheer. Tot het einde van het verhaal was Anthony Michaels-Moore een niet te doorgronden keizer, maar zijn tranen brachten de nachtegaal uiteindelijk weer tot zingen, boven het fantastische decor van zijn twintigste-eeuwse paleis.

Kenneth Montgomery leidde het Santa Fe Opera Orchestra in een uitmuntende interpretatie van beide werken. Zijn Schauspieldirektor was elegant en precies, terwijl zijn Rossignol gevoelig en impressionistisch klonk. Hij bracht de essentie van ieder werk naar boven en zijn transparante aanpak liet het publiek de klankrijke schoonheid van beide orkestraties horen. Een geweldige avond!

Zie voor meer informatie de website van de Santa Fe Opera.