De redactie van Place de l’Opera schreef voor het nieuwe operaboek Libretto 184 pagina’s vol over het aanstaande operaseizoen. In de Libretto-blog geven we de komende tijd voorproefjes van de inhoud. Aflevering 3: twee ridders van het lied.

De naam van bariton Luca Pisaroni valt als begin mei de samenstelling van Libretto wordt bepaald. Een korte zoektocht naar mogelijkheden om de zanger te spreken levert een interessante optie op: nadat Pisaroni in New York een serie van La Cenerentola heeft afgerond, is hij in Duitsland voor enkele optredens met Thomas Hampson, stiefvader van Luca’s echtgenote Catherine en gewaardeerd collega en raadsman van de zanger.

“Oh ja, moet hij er ook bij?” vraagt de zanger als ik me in de lobby van een Duits hotel heb voorgesteld. Hij wijst op iemand achter me die ik nog niet opgemerkt had. “Ja, als dat zou kunnen…”, zeg ik.

Even later begint het gesprek, met links op de bank Luca Pisaroni en naast hem Thomas Hampson. Enthousiast barst Hampson los in een fraaie monoloog over het belang en de betekenis van het lied. Hij vertelt dat een liedrecital voor hem een manier is om mensen te laten nadenken, over zichzelf, over hun leven. “Heb eens een dialoog met Goethe, ga een goed gesprek aan met Heine, geniet van Schubert.” Hampson praat in zulke gouden zinnen, zijn verhaal kan bijna onverkort in Libretto – als daar ruimte voor was…

De schoonzoon knikt bevestigend en luistert aandachtig. Maar ik wil hem ook graag aan het woord laten. “Interessant wat u zegt meneer Hampson…”, en in een poging tot gesprekstechnische stuurmanskunst en met een nadrukkelijke draai in zijn richting vraag ik Luca Pisaroni: “Maar hoe is dat voor u als jongere zanger, u bent wellicht wat meer rock-‘n-roll dan uw schoonvader?” Maar dat laat Hampson zich niet zeggen: “Ho ho, ik ben met die muziek opgegroeid, de Stones, Grand Funk Railroad, Blood, Sweat & Tears…”

Als duidelijk is dat Hampson mijn vooringenomenheid voldoende, en licht geamuseerd, heeft bestreden, komt Pisaroni aan het woord. Hij vertelt hoe de pruiken, de kostuums en de enscenering in opera soms afleiden en hoe uitdagend het is om als liedzanger op een podium te staan. “Bijna naakt, bezig met je rol als medium tussen het lied en het publiek.”

De mannen zijn aan elkaar gewaagd, hun diepe band als – aangetrouwde – familieleden maar vooral als collega’s is overduidelijk en bijna ontroerend om te ervaren. De tijd vliegt. Als het kleine uur om is, zoek ik naar een afronding. Onder de indruk van beider pleidooien voor het lied als genre, zeg ik: “Dank, ridders van het lied.”

De gevatte, droogkomische reactie van Luca Pisaroni op die typering valt te lezen in Libretto. Bestel hem nu!