Iedere zomer eindigt de Place de l’Opera-redactie het operaseizoen met een berg onbesproken cd’s. In de serie ‘Cd-zomer’ plukken we iedere donderdag een genegeerde titel uit de stapel. In deze laatste aflevering: L’incoronazione di Dario van Antonio Vivaldi.

De cd in één zin

De Accademia Bizentina speelt Vivaldi’s opera L’incoronazione di Dario, in het kader van een megaproject om 450 partituren van de rode priester op cd te zetten. (Naïve OP 30553)

Hebben we inderdaad wat gemist?

Absoluut. Antonio Vivaldi is lange tijd ten onrechte door het leven gegaan als componist van instrumentale muziek. In werkelijkheid was hij één van de grootste operacomponisten van zijn tijd. Deze opname is een glansrijke bijdrage aan eerherstel.

De comeback van Vivaldi binnen het operagenre is al de nodige jaren gaande; de vrucht van doorlopend musicologisch onderzoek naar zijn oeuvre. Tot nu toe zijn maar liefst 49 opera’s van de Italiaan ontdekt, meer dan veel beroemde operacomponisten achter hun naam hebben staan.

Twintig van de operapartituren van Vivaldi liggen in de Biblioteca Nazionale Universitaria in Turijn, als onderdeel van een collectie van in totaal ruim 450 Vivaldi-manuscripten. Het Instituto per i Beni Musicali in Piemonte heeft samen met Campagnia di San Paolo en het cd-label Naïve de immense klus op zich genomen om al die werken op cd te zetten.

L’incoronazione di Dario stamt uit 1717 en gaat, heel in het kort, over de wijze waarop Darius het koningschap over Perzië voor zichzelf verzekert na de dood van zijn voorganger Cyrus. Hij is daarbij twee andere troonkandidaten, de jonge Oronte en de bevelhebber Arpago, te slim af.

Vijf plussen en minnen

+ Alle lof voor ‘The Vivaldi Edition’, zoals het project om de partituren uit Turijn op te nemen heet. De initiatiefnemers pakken het groots aan en nemen geen genoegen met minder dan het hoogste uitvoeringsniveau. Daar getuigt deze cd wel van.

+ L’incoronazione di Dario is onmiskenbaar ‘een Vivaldi’. De muziek is fris en pakkend en er zit buitengewoon veel vaart in. Hier geen aria’s met slaapverwekkend veel herhalingen – iets waar mijns inziens veel barokopera’s aan lijden. Vivaldi schrijft pakkende soli, die slechts zelden langer dan drie minuten duren. De bondige recitatieven houden ondertussen het verhaal in de hoogste versnelling. Een zeer te genieten tempo, dat je zonder adempauze van het ene creatieve muzikale nummer naar het volgende leidt.

+ Het mij onbekende periode-ensemble Accademia Bizantina geeft een bruisende interpretatie van Vivaldi’s muziek. Onder leiding van Ottavio Dantone danst het orkest haast over de noten. Lichtvoetig, maar toch ook met veel gevoel voor drama. Afdwalen is er niet bij; Bizantina houdt de aandacht voortdurend vast. Bravissimo!

+ De cast telt diverse zangers met een flinke portie Vivaldi-ervaring op zak. Imponerend vind ik de alten Sara Mingardo en Delphine Galou als de dochters van de overleden Cyrus: Statira en Argene. De eerste is tamelijk onnozel, de tweede zeer gewiekst; beiden komen geloofwaardig over. Mezzosopraan Lucia Cirillo en sopraan Sofia Soloviy spuwen ondertussen vuur als de ambitieuze Oronte en Arpago. Twee felle, expressieve vertolkingen. Iets waar Roberta Mameli (Alinda) ook wel pap van lust.

± De titelrol wordt vertolkt door tenor Anders Dahlin. Zijn stem is fraai gepolijst en op zijn spectaculaire coloraturen is niks af te dingen, maar zijn invulling van de rol vind ik tamelijk braaf. Is dit de spil in het verhaal? De man die uiteindelijk zijn rivalen de baas is en op de troon plaatsneemt?

Zomertip

Antonio Vivaldi en Venetië zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Reis een keer af naar La Serenissima en duik in het weelderige barokverleden van de stad. Om verder te komen dan de doorsnee gondeltoerist en echt meer te weten te komen over de Venetiaanse muziekhistorie, is het Venetian Centre for Baroque Music een handig adres: www.vcbm.it.

Slotnoot

The Vivaldi Edition heeft een eigen website boordevol informatie over Vivaldi, de collectie in Turijn en het project om al die werken op te nemen.

Op de website is ook te vinden van welke opera’s van Vivaldi al opnames beschikbaar zijn. Daaronder Catone in Utica, Orlando, Teuzzone, Ottone in villa, Farnace, La fida ninfa en Armida al campo d’Egitto. De casts vermelden enkel de grootste namen. Delphine Galou, Roberta Mameli en Sara Mingardo zijn regelmatig terugkerende solisten.

Zie www.vivaldiedition.com.