Opera Zuid zet Loesje strakker in de lak
De lichte muziektheaterproductie Wie is Loesje? van Opera Zuid trekt sinds kort weer door het land. Voor deze tweede serie voorstellingen werden tekst en regie aangescherpt en werd de choreografie sterker. Wat bleef, zijn de geweldige stemmen en een mooi, ontroerend verhaal.
De titel Wie is Loesje? klinkt naar nostalgie, de tijd van de radio-orkesten, van De Zaaiers en het VARA Dansorkest, van de Bonte Dinsdagavondtrein en de muziek van de Ramblers. En hoewel hun bekende liedjes – waaronder het titellied – in de voorstelling zitten, is Wie is Loesje? veel meer dan dat. Opera Zuid maakt tussen de producties van Rigoletto en La bohème een ‘trip down memory lane’. De aanleiding was een gedeeld plezier van de makers in ouder repertoire, in de muziek van de jaren dertig tot vijftig van de vorige eeuw.
Aan de wieg van de productie stonden Miranda van Kralingen, die een sterke affiniteit heeft met het Franse lied, Willem de Vries, die ook als lid van het herenzanggezelschap Frommermann af en toe in het nostalgische repertoire duikt, en Martijn Sanders, die een stem heeft die niet alleen voor opera en oratorium, maar ook voor de chansons van Charles Trenet uiterst geschikt is.
Na een eerste serie in 2014 kreeg ‘Loesje’ voor deze herneming hier en daar een spuitje botox – herstel: een likje Nivea. De dansschoenen werden nog eens opgepoetst en het verhaal werd verteld in pittiger dialogen. Een verhaal dat gaat over thema’s waar het ook in opera vaak om draait, zoals liefde, trouw, durf en levenskracht. En ja, die komen ook op lichte muziek heel sterk binnen, dankzij de regie van Marc Krone.
Voor de muziek kozen de makers liedjes uit het verleden, vaak zo oud dat je een tikje op leeftijd moet zijn om ze te kennen. Repertoire van de Ramblers bijvoorbeeld, dat met de oren van 2016 een beetje gedateerd klinkt. Een liedje over ‘schatteboutje’ en ‘aardig vrouwtje’ was wellicht al wat tuttig toen de inkt van tekstschrijver Jack Bulterman nog nat was en anno heden noemen we meisjes ook geen ‘snoesjes’ meer, maar gewoon ‘bitches’…
Maar aan Wie is Loesje? valt meer te genieten dan alleen nostalgie. De gevestigde namen Martijn Sanders en Willem de Vries, bekend van flink wat klassieke operarollen bij Opera Zuid, zingen het gekozen repertoire uitstekend. En dankzij de choreografie van Barrie Stevens dansen ze heel verdienstelijk. ‘La mer’, ‘Douce France’ en nog wat andere hits van Trenet krijgen een mooi nieuw leven bij Sanders en Willem de Vries ontroert met ‘Regentropfen’, een Duits lied uit de jaren dertig.
Veerle Sanders en Rubèn Plantinga waren de laatste jaren bij Opera Zuid met name in allerlei operarollen te zien, recent nog in Rigoletto. Ze doen het ook in dit lichtere, musicalachtige genre uitstekend en ze draaien als mogelijk ‘liefdesduo’ in deze voorstelling vermakelijk om elkaar heen.
Van een nog weer jongere generatie zijn Babette Ploegmakers en Terence van der Loo. Zangeres Ploegmakers, bezig met haar masteropleiding in Tilburg, toont een frisse uitstraling en dito stem. Ze kent collega Terence van der Loo van de productie Moeder, ik wil bij de Revue, waar ze samen in zaten. De jonge zanger kreeg voor zijn rol in die musical een Musical Award als aanstormend talent.
Ergens tegen tien uur ’s avonds wordt het even stil op het podium als Miranda van Kralingen in haar rol van theatermedewerkster Loes Crooswijk ‘Les feuilles mortes’ van Prévert en Kosma zingt. Beeldschoon en verstild. Met alleen de piano uit het begeleidende combo is het muzikaal en emotioneel het hoogtepunt van de avond.
In de wereld van serieuze, artistieke opera en innovatief muziektheater is Wie is Loesje? bijna een ‘guilty pleasure’. Wie zichzelf dat plezier gunt, kan er in de gure maanden aan het begin van het jaar echt weer even tegen.
Wie is Loesje? is nog tot eind februari te zien in theaters in heel Nederland. Zie voor meer informatie de website van Opera Zuid.
2Reacties
In een onbewaakt ogenblik naar Breda getogen om daar op donderdagmiddag (!) de matinee bij te wonen. Het viel me niet mee… De “fantastische stemmen” waarvan hierboven sprake is, kunnen dit repertoire eenvoudigweg niet aan. Dit is namelijk het zogenaamde LICHTE repertoire en dat vereist een geheel andere benadering qua dictie en timing dan wat deze zangers in hun bagage hebben. Het klinkt allemaal te vlak, te schools; alles gezongen met zo’n beetje dezelfde dynamiek, geen enkele finesse. Pijnlijk om te horen hoe de fijnzinnige chansons van Charles Trenet weggebulderd werden. De solisten, vooral de heren, gingen zwaar gebukt onder de loden last van De Geschoolde Stem. Het was allemaal behoorlijk teleurstellend, met één grote uitzondering, Miranda van Kralingen zelf, die wél over alle noodzakelijke eigenschappen bezit om dit repertoire te brengen. Fantastisch gedaan. Van Kralingen maakte de middag de moeite waard.
Zondagmiddag 7 februari in Woerden naar de matinee voorstelling geweest met zijn vieren. Wat een enige voorstelling! Prachtig gezongen, door allemaal…, pittig gespeeld, leuke choreografie, wij hebben er enorm van genoten. Een aanrader voor een middag of avond uit! Complimenten !