BuitenlandFeaturedOperarecensie

Vermakelijke klucht van Rossini in Luik

Twee twintigers domineerden zondag de fraaie productie van La scala di seta bij de Opéra Royal de Wallonie in Luik. De jonge Ioan Hotea en de piepjonge Maria Mudryak gaven Rossini’s vroege werk veel glans mee.

Scène uit La scala di seta. (© Lorraine Wauters / Opéra Royal de Wallonie)
Scène uit La scala di seta. (© Lorraine Wauters / Opéra Royal de Wallonie)

Gioachino Rossini is één van de meest productieve operacomponisten die er ooit geweest zijn. Niet minder dan 39 opera’s schreef ‘De zwaan van Pesaro’, in net geen twintig jaar tijd (1809-1829). Gemiddeld dus twee opera’s per jaar.

In zijn beginjaren schreef Rossini een aantal komische eenakters. Daaronder La scala di seta, één van de zes (!) opera’s die hij in zijn recordjaar 1812 produceerde. La scala di seta (de zijden ladder) gaat over Giulia, die in het geheim getrouwd is met haar geliefde Dorvil, die haar iedere nacht met een zijden ladder bezoekt. Giulia’s voogd Dormont heeft echter een andere gade voor haar in gedachten: Blansac. Maar die heeft op zijn beurt meer oog voor de knappe Lucilla, het nichtje van Giulia.

Op de avond voordat Giulia met Blansac moet trouwen, heeft ze wederom een rendez-vous met haar echte eega. De nieuwsgierige bediende Germano krijgt lucht van het afspraakje, maar denkt dat Giulia een rendez-vous met Blansac heeft. De verwarring leidt ertoe dat iedereen in de finale via de zijden ladder het appartement binnendringt. Verwarring ten top. Giulia biecht uiteindelijk op dat ze al getrouwd is, maar vindt gelukkig genade in de ogen van Dormont. Blansac is oplucht, want dat maakt voor hem de weg vrij om Lucilla te huwen. Eind goed al goed.

De Opéra Royal de Wallonie brengt La scala di seta in een productie van Damiano Michieletto, die in 2009 in première ging bij het Rossini Festival in Pesaro en ook vereeuwigd is op dvd. Michieletto gebruikt een appartement met een aantal kamers met virtuele muren en virtuele deuren. De grote spiegel op de achterwand geeft ook een bovenaanzicht, waardoor goed te zien is wie zich in welke kamer schuilhoudt. De verdere aankleding is voor Luik ongebruikelijk hedendaags, maar niet storend. Michieletto heeft ook geen andere intenties met zijn behoudende regie; hij laat het verhaal gewoon zoals het is.

De muziek van Rossini doet verder het werk. Hoewel het een vroege opera is, is het op en top rossiniaans, met halverwege het stuk een sprankelend kwartet vol tongbrekers dat in menige latere Rossini niet had misstaan. Helaas bleek de dirigent, Christopher Franklin, niet altijd de touwtjes in de handen te hebben, waardoor orkest en zangers niet altijd synchroon liepen in de lastige passages.

Maria Mudryak als Giulia in La scala di seta. (© Lorraine Wauters / Opéra Royal de Wallonie)
Maria Mudryak als Giulia in La scala di seta. (© Lorraine Wauters / Opéra Royal de Wallonie)

De hoofdrol werd gezongen door de uiterst jonge Maria Mudryak. Met haar 21 jaar is ze één van de jongste zangeressen die momenteel furore maken. Ze heeft een sprankelende expressie en een mooi slank sopraantje, vergelijkbaar met Olga Peretyatko. Ze acteert fris en staat zelfverzekerd op het podium, alsof ze al jaren niet anders doet. Van haar gaan we zeker meer horen in de toekomst. Een aanwinst op het operatoneel!

Dorvil werd vertolkt door de eveneens jonge Ioan Hotea (26). Hij heeft een frisse tenorstem, perfect voor Rossini. Zijn aria zong hij met verve; een hoogtepunt van de middag.

De Germano van Filippo Fontana blonk voor mij uit door zijn leuke spel. Uitgedost met een rare pruik was hij de grappenmaker op het podium. En Laurent Kubla, die een aria toebedeeld kreeg die formeel niet in de opera thuishoort, gaf een goede vertolking van de rol Blansac. Maar hoewel beide heren geen onaardige stemmen hadden, maakte ze meer indruk met hun spel dan met hun zang.

Julie Bailly kreeg met haar twee minuten lange aria het hoogtepunt van de voorstelling op een presenteerblaadje aangereikt, mede dankzij de grappige regie. In deze aria ging de strak zakelijk geklede Lucilla eindelijk eens los. Ze ontpopte zich als een echte ‘grand dame’ met wilde haren.

Al met al een vermakelijke middag in Luik. Vooral met dank aan de twee jonge protagonisten en de jeugdige Rossini, die in La scala di seta onmiskenbaar liet doorschemeren wat voor meesterwerken er nog zouden volgen.

La scala di seta is nog op 15, 17 en 19 maart te zien. Zie voor meer informatie de website van de Opéra Royal de Wallonie.

Vorig artikel

Podcast: Nieuwe cd van Neven en Eijsackers

Volgend artikel

München: De muziek wint in nieuwe Ballo

De auteur

Lennaert van Anken

Lennaert van Anken

7Reacties

  1. Maarten-Jan Dongelmans
    14 maart 2016 at 14:41

    Mooi slank sopraantje? Dan zou ik bij leeftijdgenoot Hotea in hetzelfde sfeertje blijven:). Fris tenortje dan maar?

  2. Stefan Caprasse
    14 maart 2016 at 14:52

    Dit was inderdaad een vrij vermakelijke vertoning. Inderdaad op en top Rossini! Veel langer moest deze quiproquo- en verstopkomedie niet duren, maar zo was het OK… Met enkele mooie aria’s en ensembles. En enkele verassende orkestrale effecten zoals bv de herhaalde figuur om het geleidelijk in slaap vallen van de knecht weer te geven. Grappig ook hoe de clavecinist bepaalde geluiden weergaf met zijn instrument (deurbel, open- en dichtgaande -onzichtbare- deuren, pink panter-motief…). En inderdaad hele goede cast: Mudryak (inderdaad frisse en kwieke verschijning – mag o.a. een aria zingen,terwijl ze fitnessoefeningen doet!), Hotea (zijn aria!), Kubla & Bailly (inderdaad de hilarische transformatiescene!).
    En ondanks dat toch een man hoorde grommen over het moderne decor (er is er wel altijd één…)denk ik dat deze enscenering zelfs de grootste conservatieven zou kunnen plezieren, vanwege de vindingrijkheid (plan van een huis, waarop de meubels en zelfs de personages geplaatst worden en waarvan de muren en de deuren ingebeeld moeten worden) en het amusante en omdat het verhaaltje (de klucht dus) eigenlijk tamelijk tijdloos is…
    Ik zeg niet dat dit mijn lievelingsrepertoire is, maar ik vond het zeker eens interessant en leuk om dit werk eens te horen!

  3. Stefan Caprasse
    14 maart 2016 at 14:56

    @Maarten-Jan: met “slank sopraantje” wordt hier misschien bedoeld: slanke stem…

  4. Maarten-Jan Dongelmans
    14 maart 2016 at 15:01

    Ongetwijfeld Stefan, maar zo’n uitdrukking is toch echt uit de tijd. Over mannen(alten) en alten wordt het ook nooit gezegd. Ik moet de eerste recensie over een licht basje, fris tenortje of slank altje nog lezen …

  5. 13 december 2017 at 18:43

    Domenica 10/12/2017 sono stato a Genova teatro Carlo Felice per l’opera “RIGOLETTO” per la prima volta ti ho conosciuta ed apprezzata nelle vesti di Gilda . Hai una voce stupenda ed una capacità scenica incredibile BRAVA BRAVA BRAVA mi hai emozionato al punto di piangere su alcune arie da te interpretate in maniera superba. Spero di risentirti ancora in altre occasioni per godere della tua bravura. Che Dio abbia cura della tua voce. Ciao franco

  6. Maarten-Jan Dongelmans
    13 december 2017 at 22:24

    Heeft onze Italiaanse signore het in zijn onverholen liefdesverklaring over Maria Mudryak?

  7. Rudolph Duppen
    14 december 2017 at 10:10

    Giuseppe Verdi : Rigoletto
    [NP] 6, 9, 10, 12, 22, 23, 27, 29 Dec 2017 Andere voorstellingen binnen 7 dagen en 125km.
    Genova, Teatro Carlo Felice
    Opera di Genova
    Teatro Carlo Felice
    Teatro Carlo Felice
    Dirigent Francesco Ivan Ciampa / Dorian Wilson
    Regisseur Rolando Panerai
    Decor Rolando Panerai
    Kostuums Regina Schrecker
    Belichting Luciano Novelli
    Choreografie Giovanni di Cicco
    Koorleiding Franco Sebastiani
    ~
    Rigoletto Leo Nucci / Carlos Álvarez / Amartuvshin Enkhbat
    Gilda Maria Mudryak / Leonor Bonilla / Serena Gamberoni
    Duca di Mantova Antonio Gandia / Celso Albelo / Massimiliano Pisapia
    Sparafucile Dario Russo / Mihailo Šljivić
    Maddalena Anastasia Boldyreva / Kamelia Kader
    Il Conte di Monterone Stefano Rinaldi Miliani
    Matteo Borsa Aldo Orsolini
    Marullo Claudio Ottino
    Il Conte di Ceprano Giuseppe De Luca
    Giovanna Anna Venturi / Alla Gorobchenko
    La Contessa di Ceprano Alla Gorobchenko / Simona Pasino
    Paggio Annarita Cecchini
    Nieuwe productie
    info More info from carlofelicegenova.it (it)

    @Maarten-Jan: Dat is inderdaad moeilijk na te gaan.