Pianotranscripties van de opera’s van Richard Wagner: het klonk mij in eerste instantie niet zo aantrekkelijk in de oren, maar de jonge pianist Camiel Boomsma heeft me helemaal bekeerd. Op alweer zijn tweede Wagner-cd doorvorst hij met diepgang en grote schoonheid verschillende opera’s van de Duitse grootmeester.

Camiel Boomsma heeft veel affiniteit met Richard Wagner. In 2013 ontving hij een internationale Wagner-beurs en het jaar daarop maakte hij bij Etcetera Records zijn eerste cd met pianotranscripties van Wagners muziek. Het album kwam begin 2015 uit en oogstte veel lof. Alle reden voor een vervolg-cd.

Op het tweede album herhaalt Boomsma zijn beproefde recept. Twee opera’s keren terug (Parsifal en Götterdämmerung), maar met andere fragmenten. Daarnaast speelt de pianist bewerkingen van ‘Siegmunds Liebesgesang’ uit Die Walküre en ‘Elsa’s Brautzug’ uit Lohengrin. De cd eindigt met de Elegie in As-dur, het Porazzi-thema en Il Cigno di Palermo, een compositie van de jonge Nederlandse componist Kent Hugo Moussault op basis van het Porazzi-thema.

In het voorwoord bij het album wordt tenor Frank van Aken geciteerd: “The incredible attraction of Wagner’s music comes from the elemental forces found only in nature; I continue to discover new timbres in the profound and multiple layers of his music.” Die laatste frase omschrijft precies hoe ik deze cd heb beleefd. Juist door Wagners muziek terug te brengen tot twee handen op 88 toetsen opent Boomsma tal van nieuwe, frisse perspectieven. Nieuwe timbres in de diepe gelaagdheid van Wagners werk.

De transcriptie van het voorspel van Parsifal (gemaakt door Albert Heintz, aangepast door Boomsma zelf) vangt haarfijn de sacrale essentie van Wagners laatste opera. Boomsma speelt eerst met één hand het hoofdmotief. Doodeenvoudig, maar tegelijk peilloos diep. Na een halve minuut omkleedt hij de melodie met een weldadige warmte, wat de muziek in beweging zet. Hij laat je echter telkens weer even stilstaan door middel van langgerekte pauzes, wat het voorspel een meditatief, haast magisch karakter geeft.

‘Elsa’s Brautzug zum Münster’ uit Lohengrin, een transcriptie van Liszt, heeft eenzelfde doeltreffende eenvoud, maar op een andere manier. Boomsma’s spel is uitermate teder en liefdevol. Hoe hij het precies doet, daar kan ik de vinger niet achter krijgen, maar mijn hart smelt bij zijn frêle, gevoelige interpretatie.

Onstuimiger drama is te horen in ‘Brünnhilde’s Immolation & Finale’ uit Götterdämmerung, een stuk van August Stradal, leerling van Liszt, met weer een touche van Boomsma zelf. Boomsma verweeft de verschillende leitmotieven uit het slotdeel van Wagners Ring tot een steeds spannender wordend geheel. Telkens als je denkt: ‘hier speelt hij op volle toeren’, doet hij er nog een schepje bovenop. Enerverend!

Het Porazzi-thema wordt gezien als Wagners “laatste visie voor de toekomst”. Kent Hugo Moussault schreef met Il Cigno di Palermo een reflectie daarop. Boomsma noemt het een terugblik op de negentiende-eeuw door een 21ste-eeuwse lens. Het stuk valt naar mijn smaak enigszins uit de toon naast de grote opera’s op de cd, maar Boomsma speelt het met onverminderd veel gevoel en beleving.

Camiel Boomsma laat je op deze cd op een totaal andere wijze kennismaken met Richard Wagner en zijn oeuvre. Van harte aanbevolen!