Bartoli in haar element in Cenerentola
Voor de 25ste keer in haar carrière trad Cecilia Bartoli woensdagavond op in het Concertgebouw in Amsterdam. Ditmaal bracht ze geen recitalprogramma, maar Rossini’s Cenerentola. Een waarlijk zilveren jubileum.
Op het affiche stond een concertante opera aangekondigd, maar niets bleek minder waar: op het podium stonden een bank, twee stoelen en een tafeltje. Met deze decorstukken, een sfeervolle verlichting en klassieke kostuums verzorgde regisseur Claudia Blersh een bruisende mise-en-scène, die het sprookje van Assepoester tot leven liet komen.
De kostuums waren een feest voor het oog. De heren waren in nette negentiende-eeuwse pakken gestoken, terwijl de dames met extravagantere kostuums het podium betraden. De stiefzusjes Clorinda en Tisbe trokken voor prins Ramiro hun meest opzichtige kleding uit de kast: de één droeg een glitterjurk met een meerminnenstaart als sleep, terwijl de ander zich als een blauw-paarse paradijsvogel presenteerde. Assepoester zelf droeg afwisselend een simpel, bruin jurkje, een spectaculaire zilverkleurige baljurk en een grote witte trouwjurk.
Van de ruimtelijke mogelijkheden van het Concertgebouw werd optimaal gebruikgemaakt. Zo maakte Assepoester haar entree op het bal via de lange trap naar het podium en wachtte prins Ramiro onderaan het podium zijn bruid op, die over het middenpad door de zaal op hem af schreed. Het knipperen van de verlichting in de stormscène wekte op overtuigende wijze de indruk van bliksemflitsen.
Bartoli en Rossini vormen zowel in vocaal als dramatisch opzicht een uitstekende match: niet voor niets zijn de werken van deze componist sinds de start van haar carrière een steeds terugkerend element in haar repertoire.
Vooral in komische Rossini’s zoals La Cenerentola komen de sterke kanten van de zangeres tot hun recht. Bartoli liet woensdagavond haar langgerekte, dromerige frases indrukwekkend door de zaal zweven, vuurde haar coloraturen trefzeker af én kon haar extraverte podiumpersoonlijkheid volledig kwijt in haar rol.
Ze bespeelde het publiek op voortreffelijke wijze. Toen ze bijvoorbeeld van haar ‘goede peetvader’ Alidoro een glimmende sluier overhandigd kreeg om naar het bal te gaan, liet ze deze niet alleen trots aan verschillende koor- en orkestleden zien, maar ook aan het publiek op het podium van de grote zaal.
Naast Bartoli trad een zeer indrukwekkende cast aan. De jonge tenor Edgardo Rocha verblufte als Ramiro. Hij acteerde niet alleen heel naturel en overtuigend, hij strooide ook nog eens met trefzekere, stralende hoge noten. Alsof het niets was. Van hem gaan we absoluut meer horen in de toekomst.
Rocha volgt zanglessen bij Rossini-veteraan Alessandro Corbelli. Deze bariton was woensdag van de partij als Dandini, de dienaar van prins Ramiro. De zanger zingt al decennia in Rossini-opera’s op de grote podia en heeft nog steeds een flink stemgeluid met de nodige flexibiliteit tot zijn beschikking. Zijn komische acteertalent en goede timing zorgden voor de nodige lachsalvo’s in de zaal.
De andere baritonpartij in de opera, Assepoesters boze stiefvader (!) Don Magnifico, werd subliem vertolkt door Carlos Chausson. Met zijn indrukwekkend grote, warme stem en zijn volstrekt natuurlijke en perfect getimede acteerwerk maakte hij ieder moment op het podium tot een feest voor oog en oor.
Als Clorina en Tisbe, Assepoesters stiefzusjes, schitterden sopraan Sen Guo en mezzosopraan Irène Friedli. Beide zangeressen hadden wendbare stemmen en het nodige volume. In de ensembles had de wat kleine stem van Bartoli soms de neiging overschaduwd te worden door die van de stiefzusjes.
De rol van Alidoro, de goede peetvader van Assepoester en de leermeester van prins Ramiro, werd met sonore stem gezongen door bas Ugo Guagliardo. Zijn acteerwerk als goede fee, in een volledig wit pak en met twee vleugeltjes op zijn rug, was een genoegen om te zien.
Zestien zangers van het koor van de Opéra de Monte-Carlo verzorgden sublieme koorzang en produceerden een geluid dat eerder uit een dubbel aantal kelen leek te komen.
Het onlangs opgerichte Monegaskische barokensemble Les Musiciens du Prince, waar Bartoli artistiek directeur van is, begeleidde het geheel onder leiding van dirigent Gianluca Capuano. Tijdens de ouverture moesten met name de koperblazers er nog even inkomen, maar hierna werd er gemusiceerd op topniveau.
De auteur
11Reacties
Geheel met deze prachtige recensie van Laura Roling eens. Onvergetelijke en nu al legendarische avond. Heerlijk om zoveel opgetogen mensen na afloop van dit concert te zien.
Nederland was er al vroeg bij met de eerste uitvoering van deze opera: 5 februari, 1824 in Amsterdam. Zeven jaar na de wereldpremière.
De Cenerentola die in 1954 in Het Holland Festival werd uitgevoerd moet ook legendarisch zijn geweest. De solisten van de Scala in Milaan waaronder de beroemde Giulietta Simionato en Sesto Bruscantini o.l.v. de jonge Giulini en in de regie van Zeffirelli werden met stormachtig enthousiasme ontvangen. Een Franse krant berichtte dat de bijval “voorgoed de legende van dat koude noordelijke ras heeft doen instorten”. In 1955 werd bijna dezelfde ploeg teruggevraagd voor L’Italiana in Algeri.In het gedenkboek van 50 jaar Holland Festival staan ook de gages. Giulini krijgt 13 duizend gulden, Zeffireli 4000 en Simionato ruim 14 duizend gulden. De solisten worden ook nog getrakteerd op een rondvaart met wijn en sandwiches (52,90).
Er komen nog diverse kosten bij tijdens het verblijf van de Italianen. Het nadelige saldo voor het Holland Festival is meer dan een ton. De recensent van The Times logeert in het Amstel Hotel met zijn echtgenote en krijgt twee dagvergoedingen.
Wat een topcast deze avond, zowel wat zang als acteerwerk betreft! De enscenering met weinig attributen was wat mij betreft ook helemaal geslaagd. Ik heb er van genoten.
O wat had ik graag hierbij willen zijn,’
Helaas de prijzen waren mij veel te hoog jammer, klein pensioentje gaat het niet ja e n AOW. Wilook nog andere dingen ga over 2 weken wintersport en straks weer nieuw abonnement opera en ga zo maar door.
Fijn dat het zo mooi geweest is.Mag ook wel voor die prijs.
Wat zo jammer is Meneer Horsmeier is dat het midden van de zaal gereserveerd wordt voor de sponsors en hun aanhang. Na de pauze hield een aantal het al voor gezien en gehoord.De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de kaartjes zonder sponsors nog duurder zouden zijn. In dit geval was het de 143 euro ruimschoots waard.
NRC en de Volkskrant gaven *****. Het Parool **** maar wilde er ***** geven maar de recensent hoorde kennelijk iets in het orkest dat niemand gehoord heeft. Een dergelijke eensgezindheid van de landelijke dagbladen komt niet vaak voor.
Beste heer Horsmeier. Al vele maanden van tevoren is het programma bekend van het concertgebouw en kunt u al een kaartje bemachtigen vanaf 68 euro om bij deze opera te kunnen zijn. Dat is per maand nog geen 6 euro sparen van uw inkomen! U hoeft echt niet de duurste kaarten te kopen hoor!
Verder heb ik ervan genoten vooral natuurlijk van Cecilia en dat voor 68 euro!! De eerste keer dat ik haar live hoorde in een opera. Ik hoop dat ze ook weer terugkomt dit jaar met misschien wel ARIODANTE!
Ik ben blij dat Cecilia nog haar fans. Ik lees soms andere dingen…
…nog haar fans HEEFT.
@Stefan: ze is en blijft een uitgesproken fenomeen. ik heb haar de laatste jaren helaas niet meer live gevolgd maar geniet nog steeds van haar vele intrigerende en muzikale cd’s.
@Maarten: Juist, want niet alleen is een begenadigde zangeres (nog steeds!) en een onweerstaanbaar sympathieke persoonlijkheid (zoals ik bij haar optreden in Brussel eind vorig jaar nog mocht ervaren) maar haar CD-opnamen getuigen ook van opzoekingen die vaak een totaal nieuw repertoire (met een hoop wereldpremières) laten ontdekken. diDonato gaat de laatste tijd ook vaak die toer op (onder haar invloed ?)
Ja Stefan, ik vind het altijd een enorm voordeel wanneer een zanger(es) ook qua repertoire inventief blijft. Live en in de studio. Zo maak je het denk ik voor jezelf als interpreet ook iedere keer weer afwisselend en verfrissend. DiDonato sluit zich in dat opzicht duidelijk bij La Bartoli aan.
Geweldige voorstelling en perfect geschreven recensie Dank Laura!