Kristine Opolais is een sensationele Rusalka
De Metropolitan Opera dompelde zijn mondiale bioscooppubliek zaterdag onder in de sprookjeswereld van Dvořáks Rusalka. De nieuwe enscenering van Mary Zimmerman was een lust voor het oog en de hoofdrollen waren uitnemend bezet, Kristine Opolais’ wonderschone Rusalka voorop.
Interessant gegeven: toen Antonin Dvořák in 1892 voor een paar jaar directeur van het conservatorium van New York werd, was de Metropolitan Opera net een kleine tien jaar actief. Ongetwijfeld zat de Tsjechische componist nu en dan in de zaal. Zou hij vermoed hebben dat zijn opera Rusalka er meer dan honderd jaar later te zien zou zijn?
Dvořák schreef nog veel meer opera’s, maar Rusalka is zijn enige opera die repertoire gehouden heeft. Bij de Met is het werk sinds 1993 te zien; zaterdag voor de 34e keer, in een gloednieuwe productie van de Amerikaanse regisseur Mary Zimmerman.
Zimmerman heeft haar fantasie op oogstrelende wijze losgelaten op Dvořáks sprookjesopera, geholpen door magnifieke kostuumontwerpen van Mara Blumenfeld (in de bioscoop tot in detail te bewonderen!). De scènes, met aan de ene kant de bovennatuurlijke leefwereld van Rusalka en aan de andere kant de ‘gewone’, menselijke leefwereld van de prins, komen prachtig uit de verf. De interactie tussen de personages is uitermate geloofwaardig en de personenregie is knap afgestemd op de muziek. Met de cameralens lijkt bewust rekening gehouden te zijn, want je beleeft de voorstelling als een film.
Kristine Opolais, een sopraan die de afgelopen seizoenen een ‘household name’ geworden is bij de Met, gaat helemaal op in de rol van Rusalka. Zang en spel zijn bij haar een perfecte eenheid. Haar mimiek en lichaamstaal hebben een verbluffende impact en haar expressieve interpretatie van de tekst komt rechtstreeks binnen. In de slotscène, als ze de prins met een kus heeft laten sterven, getuigt haar gezicht van alle emoties die door haar heen gaan. Werkelijk sensationeel.
In tenor Brandon Jovanovich heeft Opolais een voortreffelijke partner. Hij heeft niet alleen de look van een prins, ook zijn zowel masculiene als elegante stem past goed bij zijn personage. Zijn liefdesverklaringen aan Rusalka zijn innemend en zijn laatste woorden in de slotscène ontroeren zeer.
Jamie Barton is een heerlijke heks. Met grotesk spel maakt ze van Jezibaba een energieke, zeer onderhoudende verschijning. Haar zang is vlekkeloos. Hetzelfde geldt voor Eric Owens als de watergeest en Katarina Dalyman als de prinses, hoewel Dalayman vocaal en theatraal mijns inziens een tikje te oud overkomt om geloofwaardig de prins te kunnen verleiden.
Op de bok deelt Sir Mark Elder zijn decennialange liefde voor Dvořáks partituur. Hij tovert prachtige kleuren uit het Met-orkest en bewijst dat Rusalka, zoals hij zelf in een pauzegesprek met presentator Matthew Polenzani zegt, een “flawless masterpiece” is. Met zulke uitvoerders is het dat zeker.
Op 11 maart vervolgt de Metropolitan Opera zijn Live in HD-serie met La traviata van Verdi, in de bekende productie van Willy Decker. In Nederland te zien bij CineMec, Pathé en Theater de Speeldoos in Baarn.
De auteur
12Reacties
Op de gestelde vraag in de de tweede alinea is het antwoord natuurlijk nee. Rusalka werd geschreven ruim na het Amerikaanse avontuur van Dvorák. Toen hij in de States zat was het libretto nog niet eens geschreven.
Ook De Jacobijn heeft trouwens repertoire gehouden, net als De duivel en Kate.
Inderdaad, prachtige productie, zeer sfeervol vormgegeven door Zimmerman, ook Mark Elder gaf een wonderschone lezing van de partituur. Opolais is een rasactrice en ik heb enorm genoten van haar close ups, jammer alleen dat zij soms moeite had in de hoogte. Jovanovich tevens zeer overtuigend zowel vocaal als scenisch. Ik had wel moeite met de Jezibaba als personage, teveel neigend naar het cabaretesk terwijl zij echte angst moet inboezemen; niettemin zeer goed gezongen door Barton. Uitstekende prinses van Dalayman, de sex spat uit alle poriën zoals het moet. Enige minpunt was de Vodnik van Owens: de partij ligt veel te hoog voor hem en echte legato is niet echt aan hem besteed.
Maar wanneer leert het publiek van de Met om met het applaus te wachten tot de laatste noot voorbij is? Het is werkelijk enorm storend dat je zo de hele sfeer van de voorstelling enorm verpest!
Wat kan opera toch mooi zijn! Wat heb ik genoten van deze fantastische Rusalka! Daar wil ik wel een DVD van hebben! U gelooft het misschien niet maar ik had deze muziek nog nooit eerder gehoord. Een extra reden voor mij om te gaan kijken. Wat een prachtige muziek. Invloeden van Wagner!
De zangers allemaal TOP. Kristine Opolais lijkt met haar zang zelf niet meer van deze wereld! Prachtige balletten ook. Sfeervolle belichting. En wat een mooie regievondst hoe het sprookjesland door het kasteel was heen gebroken en elkaar hadden verwoest. Schitterend!
De avond in Pathé Rotterdam wordt tegenwoordig extra luister bijgezet door exclusieve catering van Charlie’s Dinner en Drinks aan te bieden. (Charlie’s is onlangs in het filmtheater gekomen aan de kant van de Doelen.) Zij zorgen voor bakkerszoutjes, Franse kaasjes, plakjes salami, goede wijn. Er werden ook heerlijk bitterballen geserveerd. En het wordt ook allemaal door rondlopende meisjes aan het publiek aangeboden. Je hoeft niet in de rij. Wat een luxe.
Enige minpunt was dat de transmissie verschillende keren (kort) haperde.
Een heerlijke avond uit!
De stelling dat de andere opera’s van Dvorak repertoire hebben gehouden kan niet onderschreven worden voor Nederland. In de annalen van de opera in ons land – bijgehouden tot 1995 – komt uitsluitend Rusalka voor. Enkele opera’s van Dvorak worden nog sporadisch in zijn geboorteland uitgevoerd maar daarbuiten vrijwel niet.
Beste Deborah, De toenmalige VARA Matinee presenteerde Vanda in 2003 olv van wijlen Gerd Albrecht. Plannen werden destijds besproken met deze dirigent om tevens Armida en De Jakobijn uit te voeren maar helaas zijn deze nooit doorgegaan. Kortom, aan interesse voor de andere opera’s van Dvorak geen gebrek!
Wat mij betreft een schitterende productie. Toch een paar minpuntjes. Het toneelbeeld deed mij toch herhaaldelijk terugdenken aan de vorige Met-productie, die van Otto Schenk, met Renée Fleming en Piotr Beczala: nogal wat overeenkomsten. Katarina Dalayman vond ik, qua fysiek, fout gecast: te rijp m.n. in relatie tot de prins en Rusalka. Dat valt natuurlijk in de bioscoop, met close-ups, meer op dan in het theater. In Pathé Amersfoort heeft zich niet de geringste storing voorgedaan.
@Deborah.In 1980 gaf Het Nationale Theater van Praag gastvoorstellingen van Jakobin in Scheveningen en Amsterdam hetgeen trouwens vermeld staat in De Annalen van de Opera Gezelschappen in Nederland. Ik was bij deze voorstelling in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Verder herinner ik me een concertante uitvoering van Armida.
Trouwens een prachtige voorstelling. Muzikaal en scenisch van hoge klasse. De rol van Rusalka is Opolais op het lijf geschreven. Ik ben elke keer weer verbaasd dat deze zangeres zo’n volume kan produceren. Live in Het Concertgebouw in Amsterdam een paar jaar geleden vond ik de stem vrij klein en had deze weinig projectie. Worden de stemmen voor de HD uitzendingen versterkt? Jovanovich moet soms vervaarlijk hoog zingen maar dat ging hem goed af en hij acteerde overtuigend. Wat heb ik genoten van Barton’s Jezibaba. Wat een verrukkelijke stem en wat een heerlijke actrice. De stem van Owens is een beetje monochroom voor de watergeest maar hij weet elke rol iets kwetsbaars te geven. Dalayman was een uitstekende prinses. Sir Mark Elder die ook in Nederland met veel succes een aantal opera’s heeft gedirigeerd, liet het Met orkest schitteren.
Helaas niet optimaal kunnen genieten van deze prachtige uitvoering. Jammer, jammer, maar in Pathe Haarlem volgde de ene hapering na de andere. Beeld en geluid liepen meer niet dan wel synchroon. De verklaring van het personeel was het zeer slechte weer in New York waardoor de stream werd verstoord. Maar als ik lees dat er in andere bioscopen niets of veel minder aan de hand was, dan heb ik daar toch wel vraagtekens bij.
Inderdaad effenaf prachtig! Ten opzichte van de vorige enscenering was vooral Jezibaba en haar dier-knechten (de rat vooral was hilarisch!) en de verwoeste sprookjeswereld in III origineel.
De nimfen (beetje naief ballet maar goed…) konden in die pakjes ook de bloemenmeisjes in ‘Parsifal’ vertolken…
Fantastische stemmen! Vooral Jovanovich en Barton (hilarisch als Jezibaba!). Delayman gaf volgens mij heel goed vooral de arrogantie van de prinses weer. Opolais akteerde formidable en zong vooral vanaf II indrukwekkend. Dat ik destijds Fleming een sympatiekere uitstraling vond, ligt waarschijnlijk enkel aan mij.
Inderdaad HEEL ontroerende slotscene…
In Leuven was ook geen enkele storing, aan het weer in New York zullen storingen elders dus wel niet gelegen hebben.
Mooi filmpje ook tijdens de pauze over Leontine Price (één van de mooiste stemmen van de eeuw!) bij de opening van de Met in ‘Anthony and Cleopatra’ van Barber. Misschien ook nog een werk om eens te geven. Maar sorry, ik wijk af…
Ik benijd iedereen die ongestoord heeft kunnen kijken want in mijn bioscoop was het huilen met de pet op. Stilstaan, verdergaan, tot na tienen.
Tsja die Leontine Price: wat een kanjer!
In Pathé Tuschinski in Amsterdam was niets aan de hand. We hebben ongestoord kunnen genieten.
Leontyne Price. Wat een fantastische vrouw. Ik ben zeer benieuwd naar de documentaire over 50 jaar MET in Lincoln Center.