Fans, vrienden, collega’s en familie vulden zondagavond de Kleine Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw voor een eerbetoon aan pianist en liedbegeleider Rudolf Jansen. Lovende woorden en passende muziek hielden elkaar in evenwicht tijdens een avond die begon met een verrassing.

Meteen na de opening door presentator Hans van den Boom werd de afscheidnemende Rudolf Jansen naar voren gehaald. D66-wethouder Maaike Veeningen verscheen op het podium, kreeg de ambtsketen omgehangen en memoreerde in een toespraak als locoburgemeester van Amstelveen, waar Jansen woont, zijn lange loopbaan en betekenis voor de muziek.

Eind jaren negentig kreeg de pianist al een koninklijke onderscheiding, maar “het had zijne majesteit de koning behaagd” die te overtroeven met de benoeming tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, een onderscheiding die wordt toegekend voor “bijzondere verdiensten van zeer exceptionele aard voor de samenleving”.

Tijdens het eerbetoon hielden lovende woorden en muziek elkaar in evenwicht. Er was een toespraak door Concertgebouw-directeur Simon Reinink, die intense dank uitsprak voor het werk van Jansen, dat zo vaak in met name de Kleine Zaal geklonken heeft. En collega Elly Ameling riep in herinnering hoe zij met haar begeleider in 1978 voor het eerst een recital in de Kleine Zaal had voorbereid en hoe ze later als liedduo letterlijk over de wereld reisden, van New York tot Japan. “Ik ben gelukkig met je geweest in de muziek”, zo besloot de sopraan haar persoonlijke toespraak.

Annett Andriesen, directeur van het Internationaal Vocalisten Concours, had aan het einde van haar toespraak een met luid applaus ontvangen cadeau voor de musicus: de komende vier edities van het concours zal een speciale prijs voor de beste pianist van de liedduowedstrijd vernoemd worden naar Rudolf Jansen.

Voor de pauze klonk werk van Brahms, Wolf en Poulenc in korte optredens door pianist Joseph Breinl met bariton Andreas Schmidt en pianist Jeroen Sarphati met sopraan Christiane Oelze. De eerste leerling die bij Rudolf Jansen afstudeerde als liedbegeleider, Roger Braun, liet horen dat het muzikale erfgoed van Rudolf Jansen bij hem in goede handen is tijdens een optreden met Robert Holl. De twee kregen de zaal muisstil met liederen van Schubert.

Na de pauze memoreerde Deen Larsen, directeur van het Franz-Schubert-Institut in Baden, dat Rudolf Jansen sinds 1983 les heeft gegeven aan het instituut en zijn kennis en ervaring met rond vijfhonderd leerlingen heeft gedeeld. Ernst Munneke en Thomas Oliemans, zoals alle muzikale gasten van de avond oud-leerling en collega van Rudolf Jansen, brachten enkele Mörike-Lieder van Hugo Wolf, waaronder ‘Abschied’, dat met een ferme schop naar een niet nader te noemen beroepsgroep eindigt.

Medeorganisator Aat Klompenhouwer van de Vereniging Vrienden van het Lied dankte de afscheidnemende musicus voor zijn werk voor het lied, waarna kwartetten van onder anderen Schubert en Schumann klonken. Thom Janssen was de laatste pianist van de avond. Samen met Lenneke Ruiten, net terug van een matinee in Brussel, bracht hij liederen van Debussy.

“Wenn Menschen auseinandergehn, so sagen sie: auf Wiedersehn! Ja, Wiedersehn!” zo had het kwartet oud-leerlingen gezongen, eerder op de avond. Bij het afscheid was er opnieuw groot applaus voor Rudolf Jansen, die in gezelschap van zijn echtgenote Christa Pfeiler het podium betrad en alle muzikale collega’s persoonlijk bedankte voor hun bijdragen.