Meyerbeers Prophète triomfeert in Essen
Een prachtige voorstelling, muzikaal ijzersterk, qua regie een tikje teleurstellend. Het Aalto-Musiktheater presenteert een nieuwe productie van de zelden opgevoerde grand opéra Le Prophète van Meyerbeer. Een must see voor iedere operaliefhebber.
Als een operahuis een opera van Giacomo Meyerbeer op het programma zet, beginnen veel liefhebbers, uit allerlei landen, naarstig te zoeken naar reismogelijkheden om erbij te kunnen zijn. Want een opera bijwonen van de populairste operacomponist van de negentiende eeuw is nog altijd een unieke ervaring. De mogelijkheid dient zich niet snel aan, al helemaal niet in de buurt van Nederland.
Op zondag 9 april konden deze liefhebbers getuige zijn van de première van een nieuwe productie van Le Prophète bij het Aalto-Musiktheater in de Duitse stad Essen, waar de Nederlandse Hein Mulders sinds september 2013 intendant is. Het publiek werd getrakteerd op een uitstekende avond, waarin wederom werd bewezen dat Meyerbeer een belangrijke(re) plaats in de operatheaters verdient.
Meesterwerken
De werken van Meyerbeer behoorden tot de meest geliefde opera’s in met name de tweede helft van de negentiende eeuw. Meyerbeer zwaaide de scepter in het operaleven in Parijs in de periode van 1831 tot zijn overlijden in 1864. De in 1791 in Berlijn geboren kosmopoliet leerde het vak van onder anderen Antonio Salieri, schreef zijn eerste opera’s in het Duits, behaalde zijn eerste grote successen met zijn Italiaanse opera’s en brak internationaal door met zijn eerste Franse grand opéra Robert le Diable in 1831.
Meyerbeer werkte voor Robert le Diable samen met librettist Eugène Scribe. Met hem schiep hij eveneens de meesterwerken Le Prophète (1849), Les Huguenots (1836) en L’Africaine of Vasco da Gama (1865).
De populariteit van de Joodse componist duurde tot ongeveer 1933. Zoals bij veel Joodse kunstenaars ‘sneuvelde’ zijn oeuvre in de oorlogsjaren, waarna het nooit meer de plek kreeg die het had in zijn hoogtijdagen, ondanks legendarische uitvoeringen in de tweede helft van de vorige eeuw. Het laatste decennium biedt ons gelukkig iets meer mogelijkheden om de opera’s van Meyerbeer te beleven.
Le Prophète vertelt het verhaal van de onderdrukker Jean van Leyden, die in Münster als geestelijk leider en koning wordt aangesteld door de wederdopers in een grootse kroningsscène in de vierde akte, de evenknie van de triomfmars uit Verdi’s Aida. Alvorens daar te geraken, ontvouwt zich een verhaal dat zich vooral concentreert op de relatie tussen moeder Fidès en zoon Jean, en minder op de relatie tussen Jean en zijn geliefde Berthe.
Naast de indrukwekkende kroningsscène biedt het werk enerverende aria’s voor de drie hoofdrollen, twee fantastische duetten tussen Fidès en Berthe en tussen moeder en zoon en grote koorscènes en religieuze koralen. Uiteraard ontbreekt het ballet niet, waarin zelfs voorgeschreven staat dat de dansers moeten schaatsen op rolschaatsen; een nieuwe uitvinding in die tijd. In de orkestratie is ook een nieuwigheid te horen: in de laatste akte hoort men opeens lichtjes een saxofoon opduiken in de aria ‘Ô prêtres de Baal’.
Marianne Cornetti
In Essen werd de luisteraar getrakteerd op een muzikaal zeer sterke uitvoering, wat voor een groot deel op het conto van Giuliano Carella geschreven kon worden. Deze Italiaanse operadirigent, die aan het begin van zijn carrière het belcantofestival van Dordrecht kleur gaf, heeft helaas al lange tijd niet meer in Nederland gedirigeerd. In Essen leidde hij het orkest en koor met strakke, gedisciplineerde hand, beslist nodig om de massascènes de benodigde grootsheid te geven. Daarnaast wist hij als (bijna) geen andere dirigent het orkest in te houden in de scènes waarin de zangers piano zongen. Een echte belcantodirigent dus, voor een opera van Meyerbeer geen overbodige luxe.
De cast was zorgvuldig bezet. De hoofdrol werd gezongen door tenor John Osborn, in Amsterdam een graag geziene gast (vorig jaar nog in Benvenuto Cellini, volgend jaar in Les contes d’Hoffmann van Offenbach). Osborn heeft met zijn lyrische, heroïsche stem het ideale instrument voor Jean van Leyden. Alleen al het slot van de derde akte (‘Roi du ciel et des anges’) was de reis waard.
De vrouw van John Osborn, sopraan Lynette Tapia, zong de rol van Berthe. Ze bleek een prachtige lyrische sopraan te hebben. Weliswaar klein van geluid, maar door de kundige directie van Carella was dat geen enkel probleem. Haar coloraturen fonkelden, spatzuiver en zowaar met trillers (men hoort ze niet zo vaak vandaag de dag).
De grootste verrassing kwam van de Fidès van mezzosopraan Marianne Cornetti. In de eerste twee aktes moest ze nog wat ontdooien. Bij de beroemde aria in de tweede akte (‘Ah, mon fils, sois béni!’) moest ze op een matras liggen, wat haar zang niet bevorderde. Maar na de vrouwenloze derde akte eiste ze de vierde en vijfde akte helemaal voor zich op. Ze was met haar immense stem superieur in de kroningsscène. En in de vijfde akte wist ze te ontroeren met de grote aria ‘Ô prêtres de Baal’. Met gemak zong ze van haar prachtige laagte door naar haar hogere regionen. Een unieke zangeres. De ster van de avond.
Deze zangkanonnen werden op uitstekende wijze aangevuld met de anabaptisten Jonas, Mathisen en Zacharie. Respectievelijk Albrecht Kludszuweit, Pierre Doyen en Tijl Faveyts wisten deze ‘drie-eenheid’ treffend neer te zetten, waarbij ook de individuele kwaliteiten tot hun recht kwamen.
Draaischijf
De enige misser van de avond was mijns inziens de regie. De enscenering zat de muziek weliswaar niet heel erg in de weg, maar het was verder weinig inspirerend wat Vincent Boussard met zijn team ons voorschotelde. Het grauwe decor bestond uit twee grijze wanden en een draaischijf met ook weer drie grijze wanden. De zichtlijnen waren soms prima, soms vernauwend, soms verwarrend. De draaischijf werd ik weet niet hoe vaak rondgedraaid. Ik werd er tureluurs van.
Het grote ballet was een aanfluiting. Er werd niet geschaatst, en wat er wel gedaan werd, was me niet helemaal duidelijk. Er gingen in ieder geval heel veel deuren open en dicht en Zacharie werd achternagezeten.
Jean van Leydens herberg bestond uit een weelde aan bierkratten. En Fidès bleek haar emoties alleen maar te kunnen overbrengen met haar handtas. Het waren voor mij nogal onsamenhangende beelden, die niet duidelijk konden maken waar het verhaal in essentie om ging. Gelukkig voerde de regie niet de overhand, waardoor er toch veel te genieten was.
De auteur
50Reacties
Ook goed nieuws voor alle Meyerbeerfans: Warner brengt onder de titel GRAND OPERA een goedgevulde cd uit met Diana Damrau en koor en orkest van de Nationale Opera van Lyon. Damrau is niet alleen te horen in fragmenten uit Le Prophète en Robert le Diable maar ook in nummers uit Alimelek, oder die beiden Kalifen en Ein Feldlager in Schlesien. Ook L’Africaine en Les Huguenots ontbreken niet. De elf tracks worden gedirigeerd door Emmanuel Villaume.
Ik hoop de voorstelling op beloken Pasen te gaan zien. Een eigen oordeel heb ik dus nog niet. Misschien is het voor belangstellenden interessant om ook kennis te nemen van deze recensie: http://der-neue-merker.eu/essen-aalto-theater-le-prophete-premiere.
Wat Diana Damrau betreft, die geeft op 19 mei a.s. een concert in de Deutsche Oper Berlin met uitsluitend aria’s van Meyerbeer: https://www.deutscheoperberlin.de/de_DE/calendar/sonderkonzert-diana-damrau.13817365.
In diezelfde Deutsche Oper Berlin zijn in de afgelopen jaren de volgende opera’s van Meyerbeer uitgevoerd: “Dinorah ou Le Pardon de Ploërmel”(concertant, op CD uitgebracht), “Vasco da Gama” en “Les Huguenots” en in het volgende seizoen komt “Le prophète” aan bod: https://www.deutscheoperberlin.de/de_DE/calendar/production/le-prophète.1115921.
Er is ook sprake van een nieuwe produktie van ‘Les Huguenots’ in Parijs in het seizoen 18-19 -in coproduktie met de Royal Opera House- in een regie van Claus Guth met wederom Diana Damrau, Elina Garanca en Bryan Hymel. Da’s nog een tijdje, maar het uitkijken en de verplaatsing beslist waard…
Wat een verrukkelijke smaakmaker heb jij hier aan de site toevertrouwd Lennaert. Fijn dat je zo uitgebreid ingaat op de muzikale prestaties van al die fantastische zangers en de regie gewoon met een paar regels in de hoek zet. Tegenwoordig schrijven de jongens en meisjes die zoveel verstand van opera hebben, alleen maar over de regie en worden de muzikale prestaties afgedaan als een soort hinderlijk bijverschijnsel van de opera.
Na jouw uiteenzetting van deze heerlijke Meyerberiaanse ervaring in Essen, verheug ik mij nog meer op mijn bezoek op 23 april a.s.
In de 60 jaar die ik naar de opera ga heb ik twee keer Les Huguenots gezien en twee keer l’Africaine en een keer een fragmentarische uitvoering van Le Prophète in de Doopsgezinde Kerk in Amsterdam. Vijf keer een Meyerbeer opera dus en dat is nog best veel voor een componist die nauwelijks meer gespeeld wordt. Ik moest er wel vier keer voor naar België en Duitsland
De beroemde Zaterdagmatinee in het Concertgebouw in Amsterdam, bij uitstek het podium voor grand-opéra liet het wat Meyerbeer betreft dramatisch afweten. Eeuwig zonde en jammer.
Ja, ik verheug me ook zeer op onze Essen reis!
Die “fragmentarische” uitvoering was toch nog een versie van ca. 3,5 uur hoor, destijds!
Het stuk duurt in totaal ca. 5-6 uur als je alles uitvoert, dus er moeten wel een paar coupures in. Meestal zijn dat bij benadering dezelfde coupures.
Soms is het ff schrikken als je dan ineens in Braunschweig toch wat verschillen tegenkomt die je niet meer kunt studeren tussen het inval-telefoontje en de uitvoering…. Ca. 20 blz. met zweetstraaltjes over mijn rug, op hoop van zegen, van blad gezongen toen!
Ik ben benieuwd welke stukken er in deze versie wel en niet in zitten.
Mooi inlevingsbeeld Wiebke! Moet niet simpel geweest zijn…
Wat die coupures betreft: een absoluut volledige uitvoering van zulke werken duurt misschien wel erg lang maar ik vind dat, voor één keer dat men zulk een werk geeft, men er toch niet teveel mag in couperen! En toch zeker niet zoveel als bv bij ‘La Juive’ in de Vlaamse Opera!
Zo’n vijftig jaar geleden werd er in Mozarts opera’s (om maar eens een voorbeeld te noemen) ook nog flink gesneden. Die gewoonte is inmiddels gelukkig behoorlijk afgezworen (net als het zingen van de Da Ponte opera’s in het Duits). Het wordt tijd dat ook Meyerbeer in volle glorie te horen is.
De uitvoering in Essen verschijnt als CD. https://www.essen.de/meldungen/pressemeldung_1074165.de.html
Dat is heel goed nieuws Leen.
Mee eens Maarten-Jan, maar toch zijn het keuzes die je soms wel moet overwegen.
Niet alles is altijd even sterk en je wilt ook dat je publiek komt en blijft zitten.
Als de financiële pot onuitputtelijk is kun je je wellicht veroorloven dat alleen een clubje die-hards komt en het helemaal bijwoont (Licht?) maar als je zelf de financiële kar moet trekken moet je soms toch wat concessies aan die kant doen…
Ik vind toch dat men pas een volledig beeld van een werk heeft bij een zo volledig mogelijke uitvoering. Ik denk ook dat de meeste geïnteresseerden er zo over denken. En geeft een deel van het publiek (van doordeweekse operabezoekers, sorry voor het woord…) er halverwege de brui aan, dan is dat hun zaak…
Wat ik wel kan begrijpen is dat het voor zangers wel (te?) zwaar kan zijn verschillende avonden de absoluut complete versie van sommige rollen te zingen. Wiebke, daar kun jij beter over oordelen…
Maar ja dat geldt ook voor sommige Wagnerrollen, Tristan, Isolde, Wotan, Siegfried en die worden tegenwoordig toch ook meestal integraal gezongen…
Klopt Wiebke, ook hier is de gulden middenweg vermoedelijk het beste. Althans in het theater. Bij cd-opnamen dient m.i. echter (een streven naar) volledigheid voorop te staan.
ALLESZINS op cd inderdaad, vandaar dat het dan weer spijtig (maar onvermijdelijk) is dat de cd-opname van Essen dus verre van integraal zal zijn…
Beste Hans,
Dat de Zaterdagmatinee niet aan Meyerbeer is toegekomen heeft uiteraard vele redenen: het streven is altijd geweest om een uitvoering te geven die trouw was aan de partituur en wat deze componist betreft was het ronduit onmogelijk in veel gevallen om een z.g. kritische uitgave in te huren. In tegenstelling tot b.v. Donizetti, Rossini en Verdi, de uitgevers hebben tot zeer recentelijk Meyerbeer links laten liggen en ik kan persoonlijk hiervan getuigen. Noch Ricordi noch Bärenreiter hadden in de afgelopen twintig/tien jaar veel aan Meyerbeer gedaan en het materiaal wat beschikbaar was, was ronduit erbarmelijk en in veel gevallen onbespeelbaar. Coupures, foute noten/dynamishe tekens, omgegooide scènes, nou, je noemt het maar, een ware nachtmerrie en gezien de nogal korte repetitietijd die beschikbaar was voor een opera van zeg maar rond de vier-vijf uur was dit bijna artistieke zelfmoord. Daarnaast moet ik helaas zeggen dat er niet bijster veel dirigenten waren (zelfs Fransen niet!) die echt in deze opera´s geïnteresseerd waren en dan heb ik het niet eens over de zangers die vaak een rol weigerden die ze nooit meer elders konden gaan zingen. En je weet het, Meyerbeer stelt zeer hoge eisen aan de zangers, niet alleen puur vocaal gesproken maar zeker wat betreft het uithoudingsvermogen, de beheersing van de juiste stijl/dictie, etc, etc.
Kortom, aan gebrek aan interesse heeft het nooit gelegen, de omstandigheden waren helaas niet gunstig maar wie weet komt er ooit verandering in dus wij blijven hopen!
@Mauricio: zoals blijkt uit de link die dhr. Roetman hierboven plaatste zijn ze in Essen op de goede weg. Voor de uitvoeringen en de opname voor Oehms hanteren ze de kritische uitgave van Prof. Brzoska.
Ja, gelukkig, deze uitgave is onlangs verschenen maar Ricordi loopt (zoals gewoonlijk, helaas!) nogal achter met het plan om alle opera’s op de markt te brengen. Toegegeven, het is een enorm tijdrovende en kostbare onderneming maar laten wij hopen dat er in de komende jaren alles goed beschikbaar zal zijn. Om iets geheel anders te noemen: Bärenreiter is helaas gestopt met de volledige kritische uitgave van de opera’s van Spontini, z.g. wegens gebrek aan belangstelling!!?? Verder dan Agnes von Hohenstaufen (ooit tevens een idee geweest bij de Zaterdagmatinee) zijn ze jammer genoeg niet gekomen voor zover ik weet.
Excuses, ik had de repliek van Wiebke van 11 april van 20u16 verkeerdelijk geïnterpreteerd als gaande over de Essen-produktie. Vandaar mijn verkeerdelijke conclusive vandaag 13u31…
Ik lees verder nergens iets over de mate van volledigheid van deze produktie, maar rekening houdend met de gebruikte kritische uitgave zou het dus TOCH kunnen dat de uitvoering en dus de aangekondigde cd-uitgave een redelijk integrale uitvoering betreffen…
Ik vrees van niet helaas, ik hoorde dat minstens een minuut of 45 eruitgegooid werden. Over de reden hiervan tast ik nog steeds in het donker…maar ik vrees dat de regisseur zich geen reden meer wist met het stuk.
Misschien toch ook om de zangers (en een deel van het publiek!) te sparen, hoewel dus…
Overigens Mauricio, dat Meyerbeer (en de hele franse ‘Grand Opera’) lange tijd verwaarloosd is heeft ook te maken met een hardnekkig cultureel vooroordeel. Het werd lange tijd (grotendeels ten onrechte) beschouwd als een genre van slechte (lees: kitcherige) smaak. Over dat vooroordeel begint men nu gelukkig anders te denken. Komt daarbij dat onderwerpen als ‘Les Huguenots’, ‘Le Prophete’ en ‘La Juive’ (kortom: religieuse onverdraagzaamheid!) tegenwoordig weer brandend actueel zijn.
Inderdaad Stefan en ik geloof dat o.m. Wagner min of meer verantwoordelijk is geweest
voor deze jammerlijke opvatting. De libretti zijn helaas actueler dan ooit en onverdraagzamheid is van alle tijden, juist daarom moet men deze werken programmeren en zich niet vastbijten aan wederom Wagner die het overigens nooit zover had kunnen schoppen zonder Meyerbeer, Halevy, Spontini enz.
Bon, daar had Wagner inderdaad enige schuld, maar ik blijf wel een grote Wagnerliefhebber. Dus elk seizoen zeker 1 Grand Opéra maar toch ook nog zeker 1 Wagner (en 1 Verdi, 1 Mascagni, Massenet, Bizet, Korngold, Boesmans, Pelleas, Louise en zo kan ik nog een tijdje doorgaan…)
Ik hoop dat Mw. de Lint hier oren/ogen naar heeft!
Toen ik in 2008 voor het 150 jarig bestaan van de Doopsgezinde gemeente Amsterdam een uitvoering van de Prophète voor hun organiseerde en bij Albersen in Den Haag de muziek wilde huren vond Ricordi in Milaan het zo geweldig dat we deze opera wilden gaan doen dat ze voor deze gelegenheid de zeer verouderde uitgaves hebben vervangen door een nieuwe kritische uitgave van dit werk.
Wij hebben destijds gespeeld/gezongen uit gloednieuwe boeken!
Ook heb ik professor Brzoska uitgenodigd voor een lezing.
We hebben daar destijds veel publiciteit aan gegeven, maar ik heb helaas niemand van jullie gezien behalve Hans van Verseveld bij een uitvoering.
We hebben ’t toen in 2008 2x uitgevoerd en in 2009 nog een keer met orkest in het Westerpark.
Alle rollen waren goed bezet met Nederlandse zangers die niet te beroerd waren om de grote partijen te leren.
Het kan écht wel.
O ja, en dit alles voor een budget van 10.000 euro all in (incl.solisten) naar ik me herinner. Dat was voor de versie die we deden met orgel en piano.
Een jaar later hebben we het met orkest gedaan voor 5000 euro.
(uiteraard was dit niet het Nepho of ander orkest, maar een “kaartenbak” orkest, desalniettemin was het een zeer volwaardige uitvoering)
Lofwaardig initiatief! Moest vaker gebeuren!
Je hebt geluk gehad Wiebke want Ricordi staat helaas niet bekend om hun betrouwbaarheid of snelle afhandeling van verzoeken. Bovendien, de zg kritische uitgaven zijn vaak nep want ze geven het oude materiaal uit met een nieuwe glossy kaft eromheen en dan vragen ze heel veel huurgeld daarvoor. Sinds Universal de firma heeft opgekocht gaat het helaas bergafwaarts met de kwaliteit en de dienstverlening, dit allemaal ten nadele van operahuizen en concertorganisaties!
……….ja Wiebke en bij die uitvoering in het Westerpark was ik ook. Meyerbeer in Amsterdam en dan NIET gaan, da’s bijna een doodzonde!
Mauricio, ik lees jouw argumenten en dat zijn er nogal wat, om Meyerbeer niet te hoeven uitvoeren in de grandioze opera jaren van de Matinee in het Concertgebouw, maar het verhaal klopt toch eigenlijk niet.
Ik heb eens een grove telling gemaakt van de Meyerbeer Grand-Opéra’s CD’s die bij mij in de kast staan:
18 x Les Huguenots, 5x Robert le Diable, 8 x l’Africaine, en 6 x Prophète. Ik kan er een paar over het hoofd gezien hebben, maar waar het om gaat is het feit dat het allemaal opnames zijn van uitvoeringen in de hele wereld van na de 2e wereldoorlog.
Niet één uitvoering is gelijk aan een andere uitvoering van hetzelfde werk, grote coupures, kleine coupures, zelden, maar meestal nooit gespeelde balletmuziek en zo kan ik nog wel even doorgaan, maar het was NOOIT een reden om het werk NIET uit te voeren. Verder waren er altijd zangers beschikbaar die kennelijk graag Meyerbeer wilden zingen en die heetten echt niet altijd Sutherland of Horne. Dat de diverse uitgaven onbespeelbaar zouden zijn vind ik ook niet zo’n geloofwaardig argument als je het aantal uitvoeringen in de afgelopen 25 jaar overziet.
De laatste jaren van de Matinee werden we geconfronteerd met Tosca, Bohème, Butterfly en Rigoletto.
Ach ja ‘altijd mooi’ zeggen we dan, maar volstrekt overbodig!
Hans: je zou al die uitvoeringen die je noemt met de originele partituur (voor zoveel voorhanden) moeten kunnen volgen,dan kan je zien wat er allemaal niet klopt!
Rigoletto overbodig?! Dat is ook bijna een doodzonde.
Ik moet nu ook bekennen dat Rigoletto en Tosca twee van mijn lievelingsopera’s zijn, waar ik nooit genoeg van krijg…
Ja Anna en Stefan, Tosca en Rigoletto zijn inderdaad prachtig, maar die opera’s kun je eeuwig en altijd overal horen. Rigoletto gaat volgende maand in een nieuwe productie bij DNO nadat die opera al twee keer eerder in een serie is gegaan bij dat gezelschap en Tosca komt ieder jaar wel een keer langs bij een gezelschap uit Verweggistan. Het gaat er juist om, dat goed geld bij de Matinee wordt uitgegeven aan repertoire-opera’s en dat vind ik dus doodzonde.
Ik stel dan ook voor voortaan de operaseizoenen mooi te verdelen:
1/3 het hele klassieke repertoire (Tosca, Rigoletto…)
1/3 het minder gekende repertoire (Ernani, l’amico Fritz…)
& 1/3 het zo goed als totaal onbekende repertoire (Il piccolo Marat, Sakuntala… en tussendoor natuurlijk dus ook franse Grand Opera…
En terwijl ik toch bezig ben ook een verdeling qua regisseurs:
1/3 heel klassiek (stijl Luikse Opera of sommige van Mc Vicar)
1/3 redelijk klassieke met persoonlijke stijl (Willy Decker, Chereau, Carsen)
& 1/3 extreem ‘regietheater’ (Herheim, Konwitchny)
Zo is iedereen tevreden (en ik trouwens ook)
Is dat geen goede inspiratie op deze Goede Vrijdag?
Wirkte dies der Heilige Tag?
O! Tag der Gnade ohnegleichen!
Maar ik ben natuurlijk geen directeur…
Uitstekend idee Stefan!
Dank aan Lennaert van Anken voor de recensie. Een geweldige Le Prophete gehoord in Essen afgelopen donderdag. Die Hein Mulders doet het zeker niet verkeerd in Essen. Wat een casting !! Ga zeker nog op reis naar Essen voor een 2e keer.
Ter herinnering:
Robert le diable met een onvergetelijke Samuel Ramey!
@Simonne: bedoel je een lp/cd of een theatervoorstelling?
Het Online Musik Magazine heeft dezelfde mening als Lennaert in zijn recensie hierboven.
“Das Aalto-Theater setzt ein Zeichen, wie musikalisch gerechtfertigt die derzeitige Meyerbeer-Renaissance ist. Hoffentlich folgen viele Bühnen diesem Beispiel.”
“Mit John Osborn, Marianne Cornetti und Lynette Tapia hat man in Essen drei hochkarätige Gäste engagiert, die den drei Hauptpartien nicht nur gewachsen sind, sondern auch unter Beweis stellen, welche musikalische Sprengkraft in diesem zu Unrecht vernachlässigten Meisterwerk steckt.”
http://www.omm.de/veranstaltungen/musiktheater20162017/E-le-prophete.html
Vocale balsem voor gepijnigd zitvlees
http://operagazet.be/recensies/recensies-20162017/de/essen-le-prophete/#comment-12774
@Olivier Keegel: persoonlijke, interessante recensie.
Wel dit: ik ben absoluut GEEN religieus fanaticus maar de mening van de recensent over godsdiensten is wel heel éénzijdig vernietigend… wat natuurlijk zijn volste recht is…
vokale balsem?
Bedoelde hij de soubrette (Berthe)? Mrs Quickly als Fidès??
En oh ja, van al het gewouwel dat Frans moest voorstellen heb ik weinig of niks verstaan op enkele frases van Osborn te na gesproken.
Jammer allemaal, ik vond er echt heel weinig aan
Vrijwel geheel eens met collega Van Anken. Wij waren op 23 april in Essen met een door Opera Gazet georganiseerde ééndaagse busreis.
De duetten tussen Fidès en Berthe waren inderdaad adembenemend. En John Osborn is inderdaad een ideale Jean van Leyden. Zijn ‘Roi du ciel et des anges’ alleen al was de reis waard, zoals Van Anken terecht opmerkt. Wat Osborn aanpakt, verandert sowieso in goud.
Dat de saxofoon “lichtjes” kwam opduiken, dat heb ik toch anders ervaren. Een afschuwelijk geluid, even lelijk als volumineus.
Lynette Tapia, Berthe, is, wederom: inderdaad, “een prachtige lyrische sopraan”, kleine stem, die nooit als “klein” ervaren wordt. Coloraturissima! En net als bij de voorstelling die Van Anken bezocht, was Marianne Cornetti in de eerste twee aktes niet echt op dreef, nogal vlak en koel. Het leek of ze zich spaarde. In aktes 4 en 5 liet ze zien wat ze vocaal in huis had, de opgemelde duetten met Tapia waren juweeltjes. Op het eind trad bij Cornetti vermoeidheid op, wat resulteerde in enkele lelijke, onbeheerste noten. Al met al een nogal wisselvallig optreden.
Van de regie, die enkele alleraardigste beelden voorschotelden, snapte ik geen snars. Wel noteerde ik: Strijkijzer! Laptop! (Dus Er Was Iets Aan De Hand.) Laat verder maar zitten. En wederom moet ik mijn instemming met Van Anken betuigen wanneer het ballet ter sprake komt: onsamenhangend, eindeloos geklungel. Nog één vraagje in het algemeen: hoe komt het toch dat je in Essen op de eerste rang een voorstelling kunt bijwonen met supersterren als John Osborn en Lynette Tapia voor een prijs (INCLUSIEF BUSREIS) die overeenkomt met een kaartje derde rang in Het Muziekthater?
Dus alleszins muzikaal de moeite – heb je echt dezelfde bezetting bijgewoond als Fred?
En de regie schotelde toch “enkele alleraardigste beelden”, dat is al iets… (ondanks de strijkijzers en de laptops…)
En over die laatste vraag, tja, wie zal het zeggen? In ieder geval interessant om weten, want ik zou wel eens een voorstelling in Essen willen bijwonen.
Paul Korenhof prijst een Meyerbeer CD van Diana Damrau aan https://www.opusklassiek.nl/cd-recensies/cd-pk/pkdamrau05.htm
@Leen: zie ook mijn reactie hierboven op 11 april. Inmiddels is Naxos bezig met een liededitie van Meyerbeer. In het zojuist verschenen deel 2 zingt de sopraan Sivan Rotem, begeleid door Jonathan Zak, onder meer vier wereldpremières. De opnames komen uit Israel. Ik heb deze uitgave helaas nog niet kunnen beluisteren.
Over ‘Le Prophète’ in Essen zie nu ook de -uitgebreide- recensie van Margo in TI GUARDA DAL GRANDE INQUISITOR.
Ook ik ben die zondag bij de voorstelling geweest; wat mij betreft muzikaal grotendeels tóp; alleen de Graaf von Oberthal vond ik ècht tegenvallen. Wat een zangers, John Osborn en Marianne Cornetti, en ondanks haar wat kleine stem vond ik de Berthe van Lynette Tapia ook prachtig. Maar dan de regie; waarom zooo lelijk? Waarom Fidès in de jurk van mijn moeder, en dan met een handtas naar houten zwaardjes slaan? Waarom een wiebelend zingend op een draaiorgelpaard staan? Een moderne regie moet voor mij functioneel en op de muziek geënt zijn en daarvan was hier geen sprake.De meeste moderne of zo men wil tijdloze regieconcepten van bv Pierre Audi vind ik mooi, overtuigend en volstrekt aanvaardbaar.
Waarom wordt de muziek tegenwoordig zo authentiek mogelijk uitgevoerd en krijgen we niet eens een ‘authentieke’ regie? Waarom zie ik met zoveel meer plezier de voorstellingen in Luik of vanuit New York?
Waarom kunnen we zo’n geweldige Meyerbeer-opera, die we toch al zo weinig meemaken, alleen muzikaal genieten. Lof echter voor Hein Mulders, dat hij deze opera een kans geeft en er zulke geweldige zangers (en dirigent) voor engageert! Opera: prima la musica!!
@Theo Laceulle: U spreekt uzelf wel een beetje tegen. Enerzijds pleit U voor ‘authentieke’ ensceneringen en anderzijds vind U sommige tijdloze regieconcepten ‘volstrekt aanvaardbaar’.
Ik ben het overigens grotendeels met U eens: ‘moderne’ regies OK, maar ze moeten niet belachelijk zijn!
Ivm ‘Le Prophète’ ook even melden dat de opera het onderwerp uitmaakt van het volgende nummer van L’AVANT-SCENE OPERA, voor mij nog altijd HET ideale magazine (of beter: boekenreeks) om met een opera tamelijk grondig kennis te maken (voor wie de taal van Molière voldoende machtig is). Dit nummer zou de 10de mei moeten verschijnen. Voor informative en bestellen zie:
http://www.asopera.fr
De mening van onze grande dame van de operakritiek in Nederland: een onvergetelijke voorstelling!
https://basiaconfuoco.wordpress.com/2017/05/16/meyerbeer-le-prophete-essen-2017/
Ik zie uit naar de CD!