Guillaume Tell is huzarenstuk Matinee
De ZaterdagMatinee-uitvoering van Rossini’s opera Guillaume Tell is simpel samen te vatten: het duurde bijna vijf uur, maar ik had met speels gemak nog vijf uur kunnen blijven zitten. Het was ongekend. Iedere rol was briljant bezet en koor en orkest waren uitmuntend. Een uitvoering om in te lijsten.
12 december 2009. Als u van jaartalletjes houdt, moet u die datum zeker onthouden. In het Concertgebouw in Amsterdam vond van twaalf tot vijf een ZaterdagMatinee plaats die alles overklaste wat er in 2009 op operagebied te zien is geweest in Nederland.
Op het programma stond de laatste opera van Gioachino Rossini, Guillaume Tell, over de vrijheidsstrijd van de Zwitsers in de dertiende eeuw. Een persoonlijke favoriet van casting director Mauricio Fernández, en dat was te merken. Fernández had duidelijk met hart en ziel aan deze productie gewerkt, want het resultaat grensde aan perfectie.
Tot op de kleinste rol was de opera briljant bezet. De cast moest wel een beetje op gang komen en er klonken nu en dan schoonheidsfoutjes, maar dat is kniesoorpraat, want de zang was meer dan overtuigend en de vocale hoogtepunten te veel om op te noemen.
Eén van de uitblinkers (eigenlijk blonk iedereen uit) was sopraan Marina Poplavskaya als Mathilde. Al bij haar eerste aria (‘Sombre forêt’) had ze je helemaal ingenomen en die betovering verbrak geen moment. Ze was gewoon honderd procent overtuigend.
Vooral de momenten waarop haar rijke klank eenzaam, zonder orkest, door de zaal zweefde, waren om te slikken. En wát een volume legde ze aan de dag… mamma mia. Volume waar ze me kippenvel mee bezorgde door in de finale hoog en hard boven het fortissimo van alle anderen uit te rijzen.
De andere sopraan, Ilse Eerens, leverde eveneens een prestatie waar je louter lovend over kunt zijn. Als Guillaume Tells zoon Jemmy zong ze met lichte, heldere stem, en toch ook zeer krachtig.
Een genot om naar te luisteren was John Osborn als Arnold. Hij moest even warmdraaien, maar liet toen verbazingwekkende dingen horen. Zijn zachte legato was hemels en in de solo’s ‘Asile héréditaire’ en ‘Amis, secondez ma vengeance’ deed hij je versteld staan. Hij pompte er hoge noten uit waar menig tenor van zou verbleken. En niet op zo’n geknepen, smalle manier, maar net zo vol en resonerend als zijn lagere register. Wat een zanger.
Het publiek was uitzinnig en brak bijna de zaal af
Ook voor Michele Pertusi enkel hulde. De Italiaanse bas zong schitterend in de titelrol. Met zijn grootse stem was hij een echte strijder en zijn hoge noten waren bewonderenswaardig voor een bas. In de aria ‘Sois immobile’, vlak voor hij een appel van het hoofd van zijn zoon Jemmy moest schieten, ontroerde hij met zijn gevoelige zang.
Zijn vrouw Hedwige (Manuela Custer) was van eenzelfde kaliber. Ze zong met indrukwekkend veel body onderin. Als dat geen mezzo is.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Celso Albelo (Ruodi) produceerde een paar verbluffend hoge tenornoten, Paolo Pecchioli was een zware, brute Gesler, Patrick Bolleire een warme, wijze Melcthal, enzovoort, enzovoort.
Wat niet onvermeld mag blijven, is de prestatie van het Groot Omroepkoor, aangevuld met tenoren en bassen van het Staatskoor Latvija. Het koor speelde eigenlijk de hoofdrol in de opera en deed dat met verve. Het klonk zeer uniform en legde vele nuances in de muziek. Dat ging van zeer ingetogen tot triomfantelijk hard.
Het geheel van solisten, koor en orkest (het heerlijke Radio Filharmonisch Orkest) werd uitstekend geleid door Paolo Olmi. Met de ouverture zette hij een spannende toon neer, die hij de volle vijf uur vast wist te houden, tot aan het bloedstollende toe.
De maestro gaf de opera een daverend slot door de uitbarsting van bevrijding en triomf van de Zwitsers lang uit te stellen en pas helemaal aan het einde los te laten barsten. En het bárstte los, met een klankgeweld dat zijn weerga niet kende.
Het publiek was uitzinnig. Even dacht ik dat het balkon naar beneden zou storten door het gebrul en het geroffel op de stoelen. Je voelde werkelijk de grond trillen en toen ik de zaal verliet, zaten mijn oren dicht. Maar het was helemaal verdiend: een uitvoering als deze maak je zelden mee.
De uitvoering Guillaume Tell wordt aanstaande dinsdag (15/12) herhaald op Radio 4. Verder is de uitzending op internet te beluisteren. Zie de website van Radio 4.
De auteur
20Reacties
Het was weergaloos. Hier kan iedere operainstantie in NL een puntje aan zuigen. We mogen ons gelukkig prijzen met de Matinee. Het hoogste niveau wat opera betreft.
Ja, het was een middag om nooit te vergeten!
Bravo Mauricio!
Zeldzaam mooie middag met, wat mij betreft, als uitblinkers John Osborn, Michele Pertusi, het koor en dirigent Paolo Olmi. Na thuiskomst nog wat fragmenten gedraaid met Tito Gobbi, Sherrill Milnes, Chris Merrit en….Luciano Pavarotti (in het Italiaans): ook niet niks!
Echt een once in a lifetime experience!
Ik vond Poplavskaya al geweldig in La Traviata vorig seizoen, maar nu ben ik echt helemaal verkocht – hoe schitterend ze in haar eentje haar stem boven alles en iedereen uit wist te laten klinken… ik heb er nog eventjes geen woorden voor! Voor mij was ze absoluut de kroon op een sowieso zeer uitmuntende cast.
Het was echt een gedenkwaardige middag in het Concertgebouw. Ik heb met volle teugen genoten. Poplavsaya is echt een diva, wat mij betreft. Eigenlijk beter dan Netrebko. Vandaag nog eens dunnetjes overgedaan door mijn opname te beluisteren. Grandioos!
I would love to hear it again but cannot find when it is being rebroadcast. It does not appear to be on the radio website
http://player.omroep.nl/?serid=437
ONE OF THE BEST PERFORMANCES IN MY LIFE
GRANDE PAOLO!!!!! Great performance! Really to remember! Great Paolo Olmi!!
Beste Jordi, helaas moet ik je corrigeren voor wat betreft de herhaling van Guillaume Tell. Deze wordt niet uitgezonden op dinsdagavond a.s., maar op een nader te bepalen tijdstip. De opera duurt te lang voor de tijdspanne 20.00-23.00 uur. Er zal daarom ook iets anders worden uitgezonden. Overigens hulde voor je mooie recensie.
Volgens een van de krantenrecensies volgt de herhaling van Guillaume Tell op 5 januari 2010.
http://www.radiofilharmonischorkest.nl/mco_page/detail/20587
Ik heb het via de radio live gehoord en vond het eveneens een belevenis. Een topuitvoering !
Prachtige uitvoering met een cast waar men enkel maar kan van dromen.
In de finale is het wel zo dat beide sopranen de hoge C zingen en dus niet enkel Mevrouw Poplovskaya .
Dat men hiervan maar snel een cd maakt, het zou vele luisteraars plezieren.
`beste muziekliefhebbers,
weet iemand van jullie of deze schitterende vertolking van Tell’s huzarenstuk wordt opgenomen op CD?
ik ben hier erg in geïnteresseerd.
Marina Poplavskaya heeft de prix d’amis van de vrienden van DNO gewonnen voor haar vertolking van Violetta. Grote verrassing was dat zij bij de vrienden matinee op tweede kerstdag de prijs zelf in ontvangst kwam nemen en een klein stukje uit het slot van de eerste akte zong. Zij gaf aan zeer vereerd te zijn met de prijs en het geen probleem te vinden om de prijs op kerst in ontvangst te nemen want zij ziet het muziektheater als thuis.
Beste Freek Weijers,
Zover ik weet brengt de ZaterdagMatinee geen cd’s uit van haar uitvoeringen in verband met de rechten van de artiesten die optreden (die zijn vaak in handen van allerlei labels).
Uiteraard is de uitzending wel via internet te beluisteren, via uitzending gemist. Zie http://player.omroep.nl/?aflid=10421674.
Ik kijk enorm uit naar de herhaling van Guillaume Tell!
Klopt het dat dat dinsdag 2 januari is?
Is al bekend of er een CD van komt? Zo niet dan ga ik hem toch zelf opnemen. Zo iets prachtigs mag niet
zomaar verdwijnen.
De omroep brengt af en toe wel degelijk opnamen van Zaterdagmatinees uit. Zo zijn “Lohengrin” en “Die Meistersinger von Nürnberg”, beide o.l.v. Jaap van Zweden, op DVD en CD resp. op CD verschenen. Mocht de omroep “Guillaume Tell” niet uitbrengen, dan loont het de moeite om in de gaten te houden of bv. Celestial Audio (www.celestialaudio.com.au) dat wèl doet. Ik heb overigens zelf een opname van de radiouitzending gemaakt maar die nog niet afgeluisterd, bewerkt en op CD gezet.
Ik weet eigenlijk niet of ik dit ‘mag’ schrijven maar de aankomende cd-uitgave van Guillaume Tell onder leiding van Antonio Pappano en met o.a. Gerald Finley en John Osborn in de bezetting, is momenteel werkelijk voor een spotprijs te bestellen bij een bekende Britse internetwinkel. Misschien een leuke tip…