Ruim 180 liederen schreef Edvard Grieg, maar wie kent ze nog? Pianiste Reinild Mees, een pionier die al heel wat liedoeuvres terug in de aandacht bracht, breekt met een nieuwe, beeldschone cd een lans voor Grieg als liedcomponist. De samenwerking met de fantastische sopraan Siri Karoline Thornhill is een schot in de roos.

Hoe zou het liedgenre eruitzien als Reinild Mees na haar afstuderen niet besloten had zich in die discipline te bekwamen? Heel, heel anders, denk ik. Mees zette eerder de volledige liedoeuvres van Respighi, Schreker, Elgar, Szymanowski en Korngold op formidabele wijze op cd en zet nu de Noorse componist Edvard Grieg in het zonnetje met 25 van zijn liedcreaties. De uitgave warmt het publiek op voor de 175ste geboortedag van Grieg in 2018.

De cd opent met het bekendste werk dat Grieg in dit genre schreef, zijn achtdelige cyclus Haugtussa (Het bergmeisje), op een tekst van Arne Garborg. De thema’s zijn typisch – liefde en de natuur – maar het Noors heeft een ongewone klank en Griegs muziek is buitengewoon rijk en beeldend.

Een paar parelende pianomaten wekken in het eerste lied, ‘Det syng’, de mystieke setting in de Noorse natuur tot leven en die atmosfeer blijft tot de laatste noot van het laatste lied intact. De melodieën zijn uiterst fraai, de begeleiding is bescheiden, maar zeer vernuftig. Geen noot te veel, geen noot te weinig.

Twee kortere cycli op teksten van John Paulsen en Vilhelm Krag maken net zo’n overtuigende eerste indruk. Met de vijf toonzettingen van Krags poëzie kan Grieg zich makkelijk meten met de grootste liedcomponisten. ‘Moderen synger’, een lamento van een moeder die een kindje verloren heeft, is hartverscheurend mooi.

De selectie wordt afgerond met ‘Solveigs wiegelied’ uit Peer Gynt en zes Duitse liederen. Interessant hoe het klankbeeld met de wisseling van taal verandert. En interessant om Grieg, die zich “muzikaal gesproken volledig Duits” vond, in de bekendste liedtaal te horen.

Reinild Mees begeleidt met grootse souplesse, alsof ze meezingt een meeademt met de tekst en de melodie. Een genot om naar te luisteren, en voor sopraan Siri Karoline Thornhill waarschijnlijk een genot om bij te zingen.

De Noorse zangeres Thornhill maakte naam als Bach-soliste, maar kan ook uitstekend uit de voeten met dit negentiende-eeuwse repertoire. Haar jeugdige stem vertoont hier en daar zelfs straussiaanse dramatiek. Ze zingt verzorgd en weet dynamisch prachtig te doseren. Het tedere en liefdevolle ‘Liden Kirsten’, over de kleine Kirsten die dromend voor het raam zit, is daar het mooiste voorbeeld van. Haar kraakheldere dictie (vooral in het Noors, iets minder in het Duits) zorgt er bovendien voor dat de poëzie op de voorgrond blijft staan. Het draait helemaal om de woorden en is dat niet juist hoe de muziek het beste tot zijn recht komt?

Edvard Grieg mag wat mij betreft een regelmatige gast op de programma’s van liedrecitals worden. En laat Thornhill en Mees vooral een vervolg-cd maken met de volgende 25 liederen uit Griegs oeuvre!