Zijn opname van Schubert-liederen was beeldschoon, nu waagt de Nederlandse tenor Peter Gijsbertsen zich aan het liedrepertoire van Richard Strauss. Een maatje groter, dat zeker, maar zijn instrument blijft verfijnd en elegant. Wederom een fraaie lied-cd.

Peter Gijsbertsen heeft zich de afgelopen jaren met prijzen op het Internationaal Vocalisten Concours, recitals in topzalen als het Concertgebouw en De Doelen en meerdere lied-cd’s bewezen als één van de meest interessante liedzangers in Nederland. Geen wonder dat het label Phaedra kort na zijn Schubert-cd opnieuw met hem de studio in dook.

Naar aanleiding van het Schubert-album Nacht und Träume prees ik Gijsbertsens tenor als “uitermate geschikt voor liedzang”. Zijn stem is verfijnd en gepolijst en zijn timbre gonst van zowel tenorale als baritonale tonen. Met zijn nieuwe Strauss-cd doet Gijsbertsen niets aan die beschrijving af. Zijn instrument lijkt zelfs nog wat gerijpt te zijn. De baritontinten dringen zich nadrukkelijker op, wat zijn stem meer gewicht en ernst verleent.

Richard Strauss is wel andere koek dan Franz Schubert. Er moet meer gas gegeven worden, maar Gijsbertsen blijkt genoeg versnellingen over te hebben. In de vele lyrische uitspattingen die zijn selectie rijk is pusht hij zijn stem tot heroïsche tonen en volumes, zonder echter de controle te verliezen. Hij blijft meester over zijn instrument, hoezeer Strauss’ lyriek de stembanden ook laat gieren.

Gijsbertsen wil met dit album verschillende kanten van Strauss laten zien, van licht en dromerig (‘Ständchen’) tot weemoedig (Vier Lieder, opus 27). Ik had bij dat uitgangspunt iets meer afwisseling verwacht. Het leeuwendeel van de liederen is behoorlijk fors, met veel forte en groots aangezette lijnen. Rustiger en ingetogener liederen als ‘Meinem Kinde’ en ‘Morgen’ zijn broodnodig. Een paar liederen meer in die categorie hadden mijns inziens voor meer balans gezorgd.

Dat neemt niet weg dat de uitbundige liederen veel luistergenot te bieden hebben. De cd is genoemd naar ‘Ich trage meine Minne’, het eerste lied uit de 5 Lieder. Gijsbertsen bouwt het prachtig op, met een paar weergaloze uithalen in de hoogte.

Ook het tweede lied uit die reeks, ‘Sehnsucht’, krijgt voortreffelijk vorm, van het lage, dreigende begin via het hartstochtelijke “Ich liebe dich!” in de voorlaatste strofe tot het veel intiemere “Ich liebe dich” aan het eind, liefkozend gezongen, met een licht crescendo voor extra drama. Wat een vakmanschap!

Van een soortgelijke spanningsboog voorziet de tenor ‘Traum durch die Dämmerung’, één van de 3 Lieder. De tweede strofe gaat van een delicaat piano naar een straussiaans forte en weer terug. Gijsbertsen zingt het als op één adem, waarbij zijn stemgeluid zindert van perfectie.

Jozef de Beenhouwer verzorgt net als op de Schubert-cd de begeleiding. Hij voelt Gijsbertsen goed aan en laat zich in de fortedelen nadrukkelijk gelden. Petje af voor dit duo. Hopelijk volgt er nog een cd!