Christian Gerhaher is zonder meer één van de mooiste baritons die ik ken. Zijn stem is hemels; puur goud in de strot. Wat dat betreft was het genieten tijdens de Mahler-recital die hij gisteren (12/1) in het Concertgebouw gaf. Toch trad op den duur enige verveling op.

Gerhaher was samen met zijn vaste pianist Gerold Huber uitgenodigd door het Concertgebouw om in de Vocale Serie II te komen zingen, in de Kleine Zaal. De Duitse bariton benutte de kans om vele liederen uit Des Knaben Wunderhorn van Gustav Mahler te zingen, aangevuld met vijf liederen op teksten van Friedrich Rückert.

Ik was danig onder de indruk van zijn geluid. Gerhaher beschikt over een uitgebreid en geperfectioneerd palet aan klankkleuren. Kleuren die hij fraai gebruikte in de liederen. Fluweelzachte melodieën zongen rond in zijn mond alsof hij de akoestiek van het Concertgebouw achter zijn kiezen had. Zijn hoge noten waren indrukwekkend vol en zijn crescendi erg spannend. En erg hard.

Soms een beetje te hard, als je het mij vraagt. Hier en daar haalde hij zo volumineus uit, dat de zaal het amper aankon. Ik snapte niet helemaal wat hij daar nu mee wilde bereiken. De kroonluchter naar beneden krijgen? Zijn frustratie uitdrukken over het feit dat niet hij maar Wende Sneijders in de Grote Zaal mocht zingen? Ik weet het niet. In elk geval droeg het mijns inziens weinig bij aan de overtuigingskracht van de liederen.

Ook begon zijn zang op een gegeven moment een beetje te vervelen. Natuurlijk, zijn stem an sich bleef van kwart over acht tot kwart over tien uiterst plezierig voor het oor, maar in zijn wijze van zingen zat niet veel variatie.

Gerhaher leek ervoor te kiezen alle liedteksten met een gedragen, soort ernstige trant te vertellen en zijn doodse pose sloot daar helemaal bij aan. Ik denk dat wat meer afwisseling in presentatie en interpretatie het luisterplezier goed had gedaan.

Maar zijn stemschoonheid vergoedde veel. Neem bijvoorbeeld het laatste lied, ‘Ich bin der Welt abhanden gekommen’. Terwijl pianist Huber met een gevoelige touch op je gemoed werkte, vloeide uit Gerhahers mond de ene na de andere tedere zin. Zucht, wat was dat mooi.

Het volgende concert in de Vocale Serie II in het Concertgebouw is op 9 februari. Mezzosopraan Alice Coote treedt dan op met pianist Julius Drake. Zie voor meer informatie de website van het Concertgebouw.