Liederen hoor je vaak uit één keel. Dat het ook anders kan, laat het vanuit Nederland opererende Damask Vocal Quartet horen op zijn debuutalbum bij 7 Mountain Records. O schöne Nacht is een fraaie collectie liedkwartetten van Brahms en tijdgenoten.

Het Damask Vocal Quartet heeft een Hollands tintje. De Franse mezzosopraan Marine Fribourg woonde zeven jaar in Den Haag, de Amerikaans-Nederlandse sopraan Katharine Dain en de Canadese bariton Drew Santini leven sinds 2012 in Nederland. Vierde lid is tenor Guy Cutting, een Brit.

Damask treedt internationaal op. In Nederland is het kwartet onder meer bekend van zijn bijdrage aan een uitvoering van David Langs little match girl passion tijdens Operadagen Rotterdam. De debuut-cd O schöne Nacht werd eind november gepresenteerd tijdens een concert in de Waalse Kerk in Amsterdam.

De naam Damask verwijst naar een veertiende-eeuwse weeftechniek voor luxe stoffen. Het past: het luxe stemmateriaal van de vier wordt op de cd fraai verweven. Elk lid heeft een solide solistenstem, maar niemand domineert het klankbeeld; de zang is aldoor evenwichtig en harmonieus.

Johannes Brahms is de centrale componist op de cd. Er klinken drie series van in totaal dertien kwartetten van hem. Rode lijn is de nacht en al zijn facetten – passie, rust, mysterie, angst, eenzaamheid.

Het openingsnummer ‘O schöne Nacht’, waar de cd naar vernoemd is, zet de toon voor het album. Damask zet lyrisch in, met lange lijnen en grootse samenklanken. De dynamische contrasten zijn sterk, met mooie ingetogen zinnen, maar het geheel komt toch fors over. Dat zal onvermijdelijk zijn als je met vier stemmen zingt, maar de liedliefhebber die gewend is aan solorecitals zal opmerken dat de tekst hierdoor minder het primaat heeft – sommige gedichten zijn niet goed te verstaan – en dat de piano een bescheidener rol speelt.

De Franse pianiste Flore Merlin hoeft zich niet te beklagen, want ze mag de kwartetten onderbreken met vier Notturnos van Theodor Kirchner, een gokverslaafde componist die in de gevangenis belandde, waarna Brahms een actie opzette om hem vrij te kopen. Het is schone, romantische muziek, die Merlin op haar Streicher-concertvleugel uit 1868 (Brahms’ tijd) met veel gevoel uitvoert.

De kwartetzang en de oude vleugel zijn niet de enige originele aspecten aan dit album. Damask heeft naast Brahms gezocht naar tijdgenoten die veel minder bekendheid genieten. Behalve Kirchners pianomuziek zijn kwartetten van Heinrich von Herzogenberg en Gustav Jenner te horen. De twee staan beslist hun mannetje naast de grote Brahms.

Herzogenberg spint weelderige en soms schier eindeloze samenzang in zijn Vier Notturnos. Jenner is meer straightforward en flink dramatisch in zijn Zwölf Quartette. ‘Richten will ich Tisch und Gastmahl’ is met zijn plechtige zang in fugavorm een genot voor het oor. Ook ‘Ich gehe des Nachts’ heeft een imposante toon – de vier zingen op volle sterkte – tot de componist volledig inbindt op de zin “Da hab ich den Tod, den finstern, geseh’n”. Het contrast is roerend.

Het Damask Vocal Quartet bewijst met deze eerste cd dat het niet alleen bekoorlijk kan zingen, maar ook origineel kan programmeren. Graag meer!