Als je haar deze maand bij de Nationale Reisopera Amelia in Un ballo in maschera hoort zingen, zal je Kelly God niet snel inschatten als een nuchtere sopraan. Maar zo intens als haar vertolking is, zo down-to-earth is de zangeres achter de coulissen. ,,Misschien ben ik wel te relaxed.”

In eigen land geniet de Limburgse sopraan Kelly God niet zoveel bekendheid. Niet verwonderlijk: een jaar nadat ze afstudeerde aan het conservatorium van Maastricht vertrok ze naar Duitsland, waar ze de kneepjes van het operavak leerde. Zoals zoveel Nederlandse zangers.

Pas nu ze veel lof heeft geoogst bij de operahuizen van Erfurt en Hannover, komt ze in beeld in Nederland. Eind januari debuteerde ze bij de Nationale Reisopera als Amelia in Un ballo in maschera (een productie die nog steeds door het land toert). Haar eerste optreden bij één van de Nederlandse operagezelschappen.

Voel je je genegeerd in Nederland?
,,Het klopt zeker dat je pas mag ‘terugkomen’ als je wat bereikt hebt in Duitsland of een ander land. Het is jammer dat je in Nederland bijna geen kans krijgt. Maar aan de andere kant: ik keer liever na jaren terug in een mooie rol als Amelia dan dat ik hier allemaal bijrolletjes zing.”

Is de situatie in Duitsland zoveel anders?
,,In Duitsland leeft cultuur veel meer. Je hebt bij wijze van spreken op elke hoek van de straat een kerk, een apotheek én een operahuis. Bovendien kun je in Duitsland een vaste baan hebben, terwijl dat in Nederland niet zo gemakkelijk is.

Naar mijn idee kiezen veel zangers tegenwoordig voor vast. Het wordt moeilijker om als freelancer rond te komen. Vroeger ging je u it jezelf verder kijken, nu ben je blij wanneer je je contract kunt verlengen. En het is ook gewoon makkelijker: twee jaar geleden brak ik mijn voet, dan is het prettig dat je een vast inkomen hebt.”

Toen je in 2002 in Erfurt begon, was je direct de prima donna van het huis en zong je veel grote rollen. Hoe kan het dat Amelia pas je eerste Verdi-rol is?
,,In Erfurt kon ik Aida doen, maar dat vond ik toen nog te vroeg. In Hannover kon ik Desdemona zingen in een reprise van Otello, maar daar kwam een reeks concerten tussendoor. Maar het voelt nu wel aan als het juiste moment voor deze rol.”

Is de eerste kennismaking met Verdi bevallen?
,,Zeker, heel erg goed. Bij sommige rollen heb je wel eens passages die lastig zijn en waar je denkt: hier moet ik oppassen. Bij Amelia heb ik dat helemaal niet. Het lijkt voor mij geschreven te zijn. Als ik van het toneel afkom, denk ik: ik kan het nog wel een keer zingen. Dan zit het goed.

Er waren wel mensen die me bang probeerden te maken. Maar iedere stem is weer anders. Mijn docente Mya Besselink zei dat het perfect was voor mij en ook Eva-Maria Westbroek verzekerde me dat de rol super geschreven is door Verdi en dat ik het heerlijk zou vinden.

Het stempel ‘zware rol’ wordt zo makkelijk opgedrukt, het wordt je zo snel aangepraat. Maar wat voor de ene persoon zwaar is, is voor de ander prima. Je voelt zelf wel of het geschikt is of niet. In mijn tweede jaar in Erfurt zong ik al Maria in Friedenstag van Richard Strauss, en dat vond ik heerlijk.”

Zijn het wel de ‘zware rollen’ – om de term toch even te gebruiken – waar jij je op wilt richten?
,,Ik vind het heel belangrijk dat mensen me niet in een hokje stoppen. Ik wil zowel het Italiaanse vak – balsem voor je stem – als Wagner en Strauss zingen. En ik wil ook Mozart blijven doen. Ik denk dat je als zanger alles moet kunnen zingen. Het beste is zelfs om een Mozart-opera te doen na een productie van bijvoorbeeld Wagner. Dan ga je weer terug naar de basis.”

En liederen?
,,Tijdens mijn tijd op het conservatorium heb ik veel liederen gezongen en daar heb ik erg veel aan gehad. Maar ik heb nooit liedzangeres willen worden. Ik zing toch liever opera. Dan zit je in een rol, terwijl je bij een recital bij wijze van spreken naakt op de bühne staat.

Als ik in een productie zing, vergeet ik soms zelfs dat er mensen in de zaal zitten, zo ga ik op in een rol. Ik bén Amelia als ik het toneel opkom. Tegelijkertijd ben ik gewoon weer Kelly als ik van het toneel kom. Ik ben er niet doorlopend mee bezig.”

Dat hoor je wel eens anders van zangers…
,,Ja, soms denk ik wel: misschien ben ik te relaxed. Ik ben altijd rustig in mijn werk. En als ik dan klaar ben, ga ik lekker wandelen met de hond of een boek lezen. Ik ben niet zo’n hysterische sopraan, die de hele dag aan het inzingen is of zo. Ik denk dat veel zangers zich laten gekmaken door dingen van buitenaf. Ik doe dat niet.”

Ben je dan wel gedreven genoeg?
,,Zeker, maar niet in die zin dat ik dit of dat volgend jaar bereikt moet hebben. Mijn doel is om gelukkig te blijven in hetgene dat ik doe. Wat heb je eraan om weet ik waar te zitten om grote rollen te zingen? Dan zit je daar maar in je eentje.

Ik hecht veel waarde aan vrije tijd. Engelse tv-series bijvoorbeeld, heerlijk. Of op de dag van een voorstelling een animatiefilm kijken… Niet nadenken, lekker ontspannen. Ik heb collega’s die uren zitten te studeren achter de piano. Mij zie je dat niet doen. Erg hè?”

Niet bepaald de doorsnee diva nee…
,,Ik denk dat veel mensen een raar beeld hebben van een operazangeres. Ik zit thuis echt niet naar opera te luisteren. Ik zet vaak Skyradio of wat jazz op. En ik sta morgenochtend ook gewoon mijn huis te stofzuigen of zit in pyjama voor de tv.”