Stella Voutoufianaki laat stem horen
Lunchconcerten trekken zelden volle zalen, maar hebben wel een trouw publiek dat bij weer en onweer naar vaak nog jonge en onbekende musici komt luisteren en is oprecht enthousiast bij het ontdekken van een nieuw talent. De artiestennamen zijn wellicht niet altijd veelzeggend, want het merendeel van de optredens wordt door (master)studenten verzorgd, maar de kans om dezelfde musici een paar jaar later op een groot podium tegen te komen, is zeker aanwezig. Een lunchconcert is tenslotte een plaats bij uitstek om naast je favorieten ook nieuwe en minder bekende muziek te kunnen horen en het ontstaan van interessante programma’s mee te maken.
Het concert van de sopraan Stella Voutoufianaki en de pianist Martien Maas in de Willem Twee Toonzaal in Den Bosch, die eens per maand een podium aan masterstudenten van Fontys Academie in Tilburg biedt, is hier een mooi voorbeeld van. Het had alles waar het publiek bij een lunchconcert op mag hopen: muzikaal en inhoudelijk goed op elkaar afgestemde aria’s en liederen, een inspirerende verhaallijn die de zangeres met haar luisteraars graag wilde delen en een uitstekende uitvoering. De Griekse sopraan verraste niet alleen met de keuze van haar muziek, maar ook met de onderbouwing van deze keuzes.
Op het eerste gezicht ging het programma over sterke vrouwen, maar daar bleef het niet bij. Het accent lag op levenslessen, veerkracht en het opdoen van de levenservaring (die vroeger of later wel tot de conclusie leidt dat het leven niet altijd over rozen gaat). Met elke aria of lied gaf de zangeres een nieuw keerpunt aan, dat haar muzikale personages voor een keuze bracht die hun leven verder ging bepalen.
Verwachtingen
Het begint altijd met hoop en verwachtingen. Deze vond Voutoufianaki in de ‘Vijf liederen van verwachting’ van Ioannis Constantinidis terug, de Griekse componist die tussen 1923 en 1930 in Berlijn woonde en bij onder anderen Paul Juon en Kurt Weill studeerde. De spirituele en verheven teksten van deze laatromantische cyclus komen uit ‘Gitanjali”(Wijzangen) van Rabindranath Tagore , een van de werken waarvoor de Indiase schrijver de Nobelprijs voor literatuur in 1913 ontving (omwille van’.. zijn diepgevoelige, frisse en mooie vers..’). De fraaie melodieën zijn doordrongen van melancholie (‘Hij kwam en zat dicht bij mij – De droom’), weemoed (‘De dag eindigt’) en opzwellende emoties (‘Waar ben jij, ‘In de grijze warme regenachtige middag’, ‘Dit is mijn zaligheid’).
De verhalende lijnen van deze voor mezzo geschreven liederen leken aanvankelijk naadloos bij de stem van de zangeres te passen, maar de echte omvang van haar stem bleek pas uit de aria ‘I want magic’ uit de opera A Streetcar Named Desire van André Previn. In deze aria kiest Blanche DuBois voor de gedroomde wereld en magie van illusies (‘real, who wants real? I know I don’t want i’”). Hier klonk Voutoufianaki sterk en intens, haar stem vloog moeiteloos naar de hoge B en ze kreeg de kans om de vocale melodie van sprekende tekst (uit Tennessee Williams’ gelijknamige toneelstuk) met intonaties en emoties te kleuren.
Een ander uitstekend muzikaal portret – van iemand die arm maar wel gelukkig is – zette Voutoufianaki neer met de aria ‘Si Mi chiamano Mimi’ uit Puccini’s La Bohème. Haar innemende en stralende Mimi maakte vervolgens plaats voor de intens lijdende en door emoties verscheurde Anna uit Gaetano Donizetti’s Anna Bolena . In de dramatische aria ‘Piangete voi? Al dolce guidami’ demonstreerde de zangeres een expressieve en technisch virtuoze zang. Haar goede zangtechniek en adembeheersing kwamen weer van pas in het recitatief en een veeleisende aria ’ Temenari …Come scoglio’ van Fiordiligi uit het eerste bedrijf van Così fan tutte van Wolfgang Amadeus Mozart.
Heldinnen
Vastberadenheid en veerkracht die uit de woorden van Fiordiligi klonken, waren precies wat alle muzikale heldinnen van dit programma met elkaar deelden. Dat werd nog eens benadrukt door Stella Voutoufianaki in haar slotwoord: het leven bestaat uit dromen, teleurstellingen en uitdagingen maar je moet altijd achter je keuzes en principes staan en niet bang zijn om je stem te laten horen.
Voutoufianaki maakte veel indruk met haar stem, muzikaliteit, podiumpresentatie en dramatisch talent. De structuur van haar concert liet haar sterke stem van verschillende kanten horen en gaf ook de gelegenheid tot een zekere karakterontwikkeling. Dat ze zich moeiteloos in haar personages kon verplaatsen was meteen duidelijk, maar na het googelen achteraf bleek deze Griekse zangeres in haar thuisland ook nog eens twee films op haar naam staan. Kortom, student of niet, er was niets schools of onzekers in haar presentatie, het publiek in Den Bosch leerde een uitstekende zangeres kennen die heel sterk in haar schoenen ( in dit geval hoge hakken)staat.
Verder lezen, luisteren en kijken
De auteur
