Toen de Victorian Opera zijn opname van Lurline uitbracht, prees ik het als een dubbel succes: als historisch document en als een heerlijke cd om naar te luisteren. Nu vervolgt het gezelschap met Macfarren’s opera Robin Hood en ik kan mijn lof alleen maar hervatten. Zelfs nog luider dan eerst.

Robin Hood is een absoluut Engelse opera, geschreven door een bewezen en gedistingeerde Engelse toneelschrijver en gecomponeerd door een succesvolle Engelse componist, gebaseerd op één van de meest Engelse onderwerpen denkbaar. Het ziet er Engels uit, het klinkt Engels, het kon simpelweg niets anders zijn… het ruikt zelfs Engels.

Het stuk is ook heel typisch voor zijn tijd, zelfs conventioneel. Op geen enkele manier zit er iets nieuws in de muziek. We hebben een Florestan/Fairfax-gevangenisscène voor de tenor, we hebben een radeloze-vader-scène à la Henry Phillips voor de bariton, een grote hoeveelheid Malibran-bravura voor de prima donna, een toef Engelse ensemblezang, een beetje buffo en een opgewekte Sims Reeves-ballad voor… nou ja, voor Sims Reeves. En het is allemaal van absoluut grootse kwaliteit.

Robin Hood is een ‘star vehicle’. Robin en Marian domineren de show en de partituur. Componist Alexander Macfarren heeft hun rollen lang en zwaar gemaakt. De producent die de opera in 1860 op het toneel bracht, E. T. Smith, deed altijd alles op grootse wijze en castte de productie met Engelands megastertenor Sims Reeves en één van de beste coloratuurzangeres van de Europese concertscene, Helen Lemmens-Sherrington. Beiden kregen, zo weet ik vrijwel zeker, hun rol op maat gesneden.

Smith strikte ook Charles Santley als Sheriff, die verrassend genoeg werd neergezet als een aardige snuiter in tegenstelling tot de gemene handlanger van Prince John waar we aan gewend zijn. De topzangers Josephine Lemaire en William Parkinson vertolkten de kleine partijen, maar werkelijk, de show draait helemaal om Robin en Marian. En aangezien de Robin en Marian van toen enorme publieksfavorieten waren, de opera een kwaliteitswerk en de enscenering exorbitant, had E.T. Smith een hit in handen.

De Victorian Opera stond dus (alweer) voor een flinke klus. Voor de vorige twee opnamen moesten ze een Malibran en een Louisa Pyne casten, nu moesten ze een Reeves en een Lemmens zien te vinden. Ondoenlijk natuurlijk, maar het uiteindelijke resultaat is een verdraaid goede poging.

Nicky Spence (Robin) deint en glijdt prachtig door zijn partij. Hij brengt de grootste hit van de opera, ‘My Own, My Guiding Star’ op klinkende wijze ten uitvoer, waarmee hij toont waarom het zo’n hit was. Vooral zijn zwaarmoedige gevangenisscène vind ik geslaagd.

Kay Jordan (Marian) stort zich dapper in de hectische bravura, maar ik vind haar het beste als ze zich bij de heerlijke mezzo Magdalen Ashman voegt in het vrolijke ‘To the fair’. Ook in het grootse ‘The hunters awake’ is het trouwens Ashman die het balletje aan het rollen krijgt.

Geoffrey Hulbert zingt krachtig de show-scène van de sheriff (‘My child has fled’) en Andrew Mackenzie-Wicks is een opgewekte Allan. En het misschien wel meest ongerepte plezier op de cd zit ‘m in de ensemblezang. Macfarren kon echt voor Engelse stemmen schrijven, en Engelse zangers weten hoe ze hem moeten zingen – zo wordt hier bewezen.

Wellicht dat dit alles wat kritiekloos klinkt. Heb ik geen klachten? Nou, één of twee van de Sims Reeves-solo’s zijn een tikje te conventioneel om eerlijk te zijn. Hun titels zeggen genoeg: ‘Englishmen by birth’ en ‘The grasping Norrman’. Maar beide waren geliefd in hun tijd. Evenals de buffo-solo ‘The Monk within his cell’, dat echter naar mijn idee meer zou moeten sprankelen.

Maar waar het uiteindelijk om gaat is dit: als je houdt van deze conventies, van de ballades, de scènes en de bravuras, en als je houdt van de negentiende-eeuwse Engelse opera en de enorme Engelsheid ervan, met z’n ronde en vrolijke zang, dan is het moeilijk om een plezieriger opera te vinden dan Robin Hood. En tenzij je Reeves en Lemmens uit de dood kunt opwekken, kan ik me niet voorstellen dat de opera beter en effectiever is gepresenteerd dan op deze opname.

De volgende graag, Victorian Opera!