Fleming waagt zich aan Franse poëzie
Een gebrek aan originaliteit kan Renée Fleming met haar nieuwste cd Poèmes absoluut niet verweten worden. Met de lang niet altijd makkelijke poëzie van Ravel, Messiaen en Dutilleux heeft ze een gewaagd album gemaakt, vol benevelende atmosferen en grootse expressie.
Eén van de redenen voor Renée Fleming om als beginnend student het pad van de klassieke muziek in te slaan, was een live-opname op cassette van Shéhérazade van Ravel, gezongen door Elly Ameling. Haar liefde voor het Franse repertoire bleef en nu heeft ze bij Decca de kans aangegrepen om zelf de drie liederen op te nemen.
In het voorwoord schrijft Fleming dat Frans een ‘optimale’ taal voor haar stem is. In haar dictie vind ik dat niet altijd te merken, maar qua sfeer en stijl past haar stem perfect bij Ravels muziek. Slepend en dromerig, rijk aan klank en expressief in haar frasering. Repertoire en zangeres hebben voor mijn gevoel echt een ‘klik’.
Dat geldt ook voor de muziek van de andere componisten die op het album aan bod komen. Van Olivier Messiaen zingt Fleming de negen Poèmes pour Mi, een cyclus die Messiaen als een liefdesbrief aan zijn vrouw Claire Delbos schreef. Een cyclus waarin het huwelijk (en het hemelse huwelijk tussen Christus en zijn kerk) met vurige expressie wordt bezongen.
Die expressie is een kolfje naar Flemings hand. Ze ontbloot een dikke emotie in haar timbre, waarmee ze zowel in verstilde momenten als in diverse uitbarstingen fantastisch muziek weet te maken. De melodieën en orkestraties liggen weliswaar wat minder makkelijk in het gehoor, maar door haar interpretatie weet Fleming je geheel in de gedichten mee te slepen.
In de zeven liederen van Henri Dutilleux gaat dat minder makkelijk, al ligt dat naar mijn idee niet aan de sopraan. De muziek van Dutilleux – de enige nog levende componist op het album – is lastiger te doorgronden. Al moet ik zeggen dat zijn composities opvallend vloeiend die van Messiaen opvolgen op de cd.
Naast Deux sonnets de Jean Cassou zingt Fleming de eerste opname van Dutilleux’ Le Temps l’horloge. Het werk spreekt me minder aan, maar Fleming zingt met onverminderde overtuigingskracht.
Ook het Orchestre National de France onder Seiji Ozawa ontbreekt het niet aan kracht en atmosfeer. Iets wat eveneens geldt voor het Orchestre Philharmonique de Radio France onder Alan Gilbert, dat Fleming in de werken van Ravel en Messiaen begeleidt.
Al met al een zeer overtuigende registratie van repertoire dat voor veel luisteraars wel wat overtuiging nodig heeft.
De auteur
5Reacties
De vrouw met de mooiste stem. De laatste tijden betrap ik mezelf op de gedachtes dat Fleming waarschijnlijk niet zo lang meer mee zal gaan. Een trieste gedachte, want dit soort sopranen zouden altijd moeten blijven bestaan. Maar gelukkig is haar stem voor dit repetoire nog perfect!
@Spen: wat een onzinnige gedachte, is dat ergens op gebaseerd?
Luister overigens maar eens naar een sopraan als Regine Crespin, dan hoor je gelijk dat het niet alleen maar om mooi zingen gaat, zoals Fleming doet. Crespin is woord voor woord verstaanbaar en haar stem heeft ook veel meer ken.
@Gerard: Wat vind u een onzinnige gedachte?
Ik zeg niet dat Renée Fleming de beste zangeres is, maar ik vind wel dat ze de mooiste stem heeft. Zo warm, vol en diep. Prachtig in de hoge en lage registers. Hoeveel sopranen hebben dat? Haar dictie is inderdaad niet best. Maar gevoel voor dramatiek heeft ze zonder twijfel, dus daarmee brengt ze wel heel wat over.
En dan nog haar hoge pianissimo noten….ohhhh haar hoge pianissimo noten, alsof de engelen vanuit de hemel fluisteren zo mooi 🙂
@Spem: de gedachte dat zij niet lang meer mee zal gaan, dat maakt een wat vreemde indruk, maar u bedoelt het vast anders. Ik word eerlijk gezegd snel moe van stemmen die alleen maar mooi zijn. Bij Fleming klinkt meestal alles hetzelfde. Nog niet zo lang geleden hoorde ik haar op de BBC radio live met Strauss 4 letzte Lieder. Ik vond het vreselijk, alsof ze elk woordje een bepaalde kleur wilde geven, doodvermoeiend vond ik het. Ik wil horen waar het over gaat, en dat hoorde ik niet. ‘Hoor mij toch eens mooi zingen’, dat hoor ik bij Fleming. Maar goed, het ligt aan mij, de altijd maar voortdurende gelukzaligheid van het hiernamaals zou me ook al niet aanspreken;-)
mwoah, ik denk dat ze ook niet meer heel lang mee zal gaan. ze kraakt nogal vaak de laatste tijd en haar stem slaat over. best jammer voor veel mensen, maar ik word eerlijk gezegd ook nogal moe van haar geluid…