De Santa Fe Opera had vorige week de crème de la crème op belcantogebied verzameld voor een productie van Rossini’s La donna del lago. Joyce DiDonato, Lawrence Brownlee, René Barbera, Marianna Pizzolato en nog meer topstemmen schotelden het publiek een geweldige avond voor.

De Santa Fe Opera presenteert iedere zomer vijf operaproducties in zijn geweldige theater op een heuvel in New Mexico. De opera die het gezelschap zijn publiek op 6 augustus voorzette, was allerminst gebruikelijk. Rossini’s La donna de lago hoor je immers niet vaak.

La donna del lago is gebaseerd op een Franse vertaling van Sir Walter Scotts verhalende gedicht The Lady of the Lake. Het was de eerste van vele opera’s die op het romantische oeuvre van Scott geschreven zou worden. Zo waren er twee decennia na de première van Rossini’s werk (1819) maar liefst al 25 Italiaanse ‘Scott-opera’s’ verschenen. De bekendste daarvan: Donizetti’s Lucia di Lammermoor.

De Santa Fe Opera presenteerde La donna del lago met een ‘all-star’ cast, waarin de coloratuurmezzo’s Joyce DiDonato en Marianna Pizzolato tegenover de dynamische tenoren van Lawrence Brownlee en René Barbera stonden.

De regie was in handen van Paul Curran, die de zangers het verhaal op realistische wijze liet vertellen. Curran omschreef het werk als een middeleeuws verhaal, geworteld in Arturiaanse legende, gezien door negentiende-eeuwse ogen. Een update maakte hij niet.

Het decor van Kevin Knight was vlak, maar wist niettemin het aura van het Schotse platteland op te roepen. Zijn kostuums plaatsten het verhaal in de onrust van de zestiende eeuw. De belichting is in het gordijnloze theater van Santa Fe altijd van groot belang; Duane Schuler wist met zijn ontwerp veel aan de ambiance van het werk bij te dragen.

DiDonato zette een grootse, bewegelijke Elena neer (the Lady of the Lake) en zong de moeilijkste coloraturen met verfijnde stijl en grote schoonheid van klank.

Lawrence Brownlee was briljant als Uberto, de vermomde koning James V. De flexibiliteit van zijn stem is werkelijk verbazingwekkend. Maar ondanks dat, en ondanks dat hij de heerser in het verhaal was, wist hij Elena niet voor zich te winnen.

René Barbera kreeg het meisje evenmin, als Rodrigo di Dhu, de man die Elena’s vader voor haar uitgekozen had. Waar Brownlee’s stem ‘smooth’ is en zijn klank vurig, is Barbera’s stem eerder licht en helder.

De man die uiteindelijk Elena wint, is Malcolm, hier in travestie gespeeld door Pizzolato. Voor velen hier een nieuwe naam, maar dat zal niet lang zo blijven. Ze heeft een prachtige, lenige, lage stem, die haar ongetwijfeld vele fans aan beide kanten van de oceaan zal winnen.

Elena’s vader, de edelman Duglas d’Angus, werd gezongen door Wayne Tigges. Hij was de slechterik in het verhaal. Hij zong met donkere, dreigende tonen en domineerde het toneel, terwijl hij zijn dochter van haar ware liefde probeerde weg te houden.

De productie bood ruimte aan drie jonge talenten om indruk te maken. Lucy Sauter was een lieflijke Alibina en Joshua Dennis en David Blalock zetten effectief de rollen van bedienden neer.

Ieder jaar formeert Susanne Sheston een eersteklas operakoor uit de zangstudenten die ’s zomers naar Santa Fe komen, maar dit jaar overtrof haar werk alle verwachtingen.

Het Santa Fe Orchestra speelde Rossini’s lastige partituur (een ‘repertoiredebuut’ voor het orkest) met veel panache, geleid door Stephen Lord. De vele instrumentale solo’s – vooral voor houtinstrumenten – werden stuk voor stuk perfect uitgevoerd.

Rossini’s fabuleuze muziek en deze geweldige cast maken het wellicht mogelijk dat deze opera vaker en in meer theaters te horen zal zijn.