Plácido Domingo maakte afgelopen zaterdag (24/10) zijn debuut als bariton in Verdi’s Simon Boccanegra bij de Staatsoper Unter den Linden in Berlijn. Het publiek was laaiend enthousiast en ook het merendeel van de critici juichte zijn optreden toe. Enkele reacties.

Domingo’s optreden in Berlijn was de aftrap van een lange reeks Boccanegra-voorstellingen. De beroemde tenor zal de baritonrol later dit seizoen ook in New York, Londen, Zürich, Milaan en Madrid zingen.

Die steden mogen zich alvast gelukkig prijzen met zijn komst. Tenminste, afgaande op de reactie van het Berlijnse publiek kunnen ze heel wat verwachten. Zodra Domingo het toneel opkwam, brak er al applaus los en na de voorstelling werd hij ruim een kwartier toegejuicht.

Naast Domingo kreeg ook Anja Harteros (Maria) de nodige lof. Dat gold eveneens voor dirigent Daniel Barenboim, maar niet voor regisseur Federico Tiezzi. Zijn traditionele regie leverde veel boe’s op.

Hieronder enkele persstemmen over Domingo:

„Het was geen normaal applaus, het was een beving, een niet te stoppen jubelgeweld. Plácido Domingo (68) zette als Simon Boccanegra een nieuwe maatstaf in de hoogste zangersdivisie. De Berlijners waren in vervoering over zijn optreden en wilden hem niet van het toneel laten gaan.”
Berliner Kurier

„De noten waren er allemaal. De stem had zijn vertrouwde warmte en krachtige klank. De techniek bleef rotsvast. En toch… Het lijkt alsof hard werken noch wilskracht Plácido Domingo kan transformeren in de bariton voor wie Verdi de titelrol van zijn opera Simon Boccanegra schreef. (…) Ondanks zijn vastberaden pogingen om zijn klank donkerder te maken en gewicht te geven aan het laagste register, is er weinig dat Domingo kon doen aan de natuurlijke plaats van zijn stem.”
Mike Silverman, AP

„Domingo geeft het verdriet van zijn held ontroerend vorm. (…) Je merkt aan hem de opluchting dat hij een keer geen hoge noten hoeft te raken, maar hij gaat niet achterover leunen: hij stopt zijn vrije kracht in enkele wonderlijk diepe en gevoelig gekleurde melodieën. Steeds proef je Domingo’s kunde, zijn muzikaliteit en intelligente acteerwerk. (…) Deze zanger roept nog altijd respect en bewondering op.”
Ulrich Amling, Der Tagesspiegel

„Domingo, de Sean Connery van de operawereld, is ouder geworden zonder zijn sex appeal te verliezen. (…) Ondanks dat hij gehinderd werd door Tiezzi’s catastrophale statische regie (meer een museumtentoonstelling dan muziektheater) straalde Domingo constant charisma uit. Dit is geen baanbrekende overstap in stemtype of een technisch wonder. Domingo zong simpelweg zoals hij altijd doet: met sprankelende aanwezigheid, muzikale intelligentie, nauwkeurige aandacht voor details en een ferme verbeelding. De lage noten waren niet altijd de hardste, maar de hoge noten waren moeiteloos en alles daartussenin was volledig overtuigend.”
Shirley Apthorp, Bloomberg

„Domingo is een zanger die zijn karakteristieke timbre ongelofelijk fris gehouden heeft, die amper vibrato kent en geen kortademingheid. Zoals vaak gezegd is, is zijn tenor baritonaal en brons gekleurd. Maar interessant genoeg blijft hij als bariton juist die tinten schuldig. Hier zingt een tenor een baritonrol, die in de klankkarakteristieken altijd tenor blijft. (…) Domingo geeft zijn ambivalente Verdi-figuur kracht, waardigheid en warmte mee. Hij is vurig en soeverein, met stralende, roodgoude noten.”
Manuel Brug, Hamburger Abendblatt